ΦΩΤΙΑ ΣΤΑ ΓΕΝΙΚΑ ΕΠΙΤΕΛΕΙΑ!
Αγωνιζόμαστε για την "ΣΥσπείρωση της ΡΙΖοσπαστικής Αριστεράς" στην κατεύθυνση της κοινής δράσης στους μαζικούς χώρους και τα κοινωνικά κινήματα, και παράλληλα για την πολιτική της συγκρότηση σε ένα ενιαίο αμεσοδημοκρατικό πολιτικό φορέα

Τετάρτη 31 Ιουλίου 2013

Πω πω «πρωτοβουλίες»!..

Του Γιώργου Καλαντζόπουλου

Σε πολλούς συντρόφους επικρατεί κλίμα αισιοδοξίας, τόσο από την δημοσκοπική άνοδο του ΣΥΡΙΖΑ, όσο και από την συγκρότησή του ως ενιαίου κομματικού φορέα. Αυτό το κλίμα αποτελεί το υπόβαθρο για την ανάπτυξη λαθεμένων πολιτικών πρακτικών στο μαζικό κίνημα, οι οποίες συμπυκνώνονται στο σύνθημα:

- Τώρα που κτίσαμε το κόμμα, το επόμενο βήμα είναι να κτίσουμε τις κομματικές παρατάξεις στο συνδικαλιστικό κίνημα και στην τοπική αυτοδιοίκηση. 

Αυτό το σύνθημα είναι πρώτα απ’ όλα ενωτικό: Ενώνει την «αριστερή πλατφόρμα» με την «προεδρική πλειοψηφία» πάνω σε κοινές αντιλήψεις που αποβλέπουν στην κομματική χειραγώγηση του μαζικού κινήματος. Αντιλήψεις, οι οποίες στοχεύουν πρώτιστα στο πως θα αποκρυσταλλώσουν με οργανωτικό τρόπο την διάχυτη πολιτική απήχηση του εγχειρήματος, οικοδομώντας συνδικαλιστικές και δημοτικές παρατάξεις που στην ούγια θα γράφουν «ΣΥΡΙΖΑ».

Η διαδικασία οικοδόμησης του «ενιαίου κόμματος» είναι αρκετά διδακτική: Οικοδόμησε μηχανισμούς αλλά διέρρηξε τις σχέσεις του νέου κόμματος με τον ανένταχτο κόσμο, ο οποίος αρνήθηκε να ενσωματωθεί σε αυτούς τους μηχανισμούς και εξοβέλισε οποιαδήποτε «ενεργό συμμετοχή» του στις κομματικές διαδικασίες. Είναι χαρακτηριστική η κατάσταση που επικρατεί μετά το συνέδριο σε πολλές «οργανώσεις των μελών», όπου αυτός ο ανένταχτος σε μηχανισμούς κόσμος, ο οποίος είχε ενεργό συμμετοχή στην ζωή και την δράση τους, βρέθηκε από την μια μέρα στην άλλη στο περιθώριο. Έτσι σε σύντομο χρονικό διάστημα μετατράπηκαν αυτές οι οργανώσεις σε κλωνοποιημένα αντίγραφα των οργανώσεων του μακαρίτη(;) ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΥ, με ότι σημαίνει αυτό. 

Τρίτη 30 Ιουλίου 2013

Αν συνομιλούσαμε με τον πατέρα του Ν. Σακελλίωνα θα ντρεπόμαστε να του δώσουμε την «πολιτική απόφαση» του Συνεδρίου μας...




Διαβάζοντας για τον «δεύτερο θάνατο» του Νίκου Σακελλίωνα, ανατρέξαμε στην «Πολιτική Απόφαση» του Ιδρυτικού Συνεδρίου του νέου κόμματός μας, μήπως και βρούμε την «γραμμή» για το πώς σκοπεύει να αντιμετωπίσει τα φαινόμενα κρατικής βίας και πως θα τσακίσει τους μηχανισμούς που τα παράγουν. Τι θα κάνει με το δικαστικό σώμα και την αστυνομία;

Διαφωτιστικό το κείμενο της «Αυγής» και του «left.gr»,όμως η πολιτική δεν είναι δημοσιογραφία. Αν ένας συριζέος συνομιλούσε με τον πατέρα του Νίκου Σακελλίωνα, θα μπορούσε να του πει: «Πάρε την Πολιτική απόφαση του Συνεδρίου μας και βρες μια απάντηση στα ερωτήματα που θέτεις»;

Θα σας «γαμήσουμε την Παναγία» με την «βοήθεια του Χριστού»!...


Σφίξανε τα πράγματα στην ιερά μονή «Εσφιγμένου»! Σύμφωνα με το πρακτορείο εκκλησιαστικών ειδήσεων dogma.gr, δικαστικός επιμελητής με την συνοδεία των ΜΑΤ και μια μπουλντόζα στην οποία είχαν τοποθετηθεί περόνες, επιχείρησαν να εκτελέσουν την δικαστική απόφαση έξωσης των μοναχών. 
 
Όταν το περονοφόρο όχημα πλησίασε την πόρτα, μοναχοί από τα παράθυρα, ως άλλοι πολιορκούμενοι, έριξαν στον «πολιορκητικό κριό» όχι λάδι όπως συνηθιζόταν στις μεσαιωνικές πολιορκίες, αλλά βόμβα μολότοφ, αναγκάζοντας τον χειριστή του μηχανήματος να οπισθοχωρήσει….

Μια ματιά σε ένα παλιότερο κείμενο του «πιτσιρίκου», που προτείνει να «τους γαμήσουμε την Παναγία», έστω και χωρίς την βοήθεια του Χριστού, εδώ:

Δευτέρα 29 Ιουλίου 2013

Κυριακή 28 Ιουλίου 2013

Επείγουσα ανάγκη



...Όσο, όμως, και αν αυξηθεί η δύναμη του ΣΥΡΙΖΑ, με τον σημερινό κατακερματισμό του εκλογικού σώματος, είναι αδύνατο να φτάσει το 51% των έγκυρων ψηφοδελτίων, και μάλιστα σε πολύ πιθανές πρόωρες εκλογές. Κατά συνέπεια, θα πρέπει να αναζητηθεί και να υπάρξει συνεργασία με άλλες δυνάμεις. Στο θέμα αυτό υπάρχουν κάποιες γενικές αναφορές στην πολιτική απόφαση του Συνεδρίου για τις πολιτικές συμμαχίες...
Αναδημοσίευση από την "Αυγή"
Του Μανώλη Δρεττάκη

Διάβασα με πολλή προσοχή την ομιλία του προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ στην πρώτη μέρα του Συνεδρίου για τη μετεξέλιξη του κόμματος συνιστωσών σε ενιαίο κόμμα, μετεξέλιξη που είναι σαφές ότι είναι το προαπαιτούμενο για την από δω και πέρα πορεία του («Αυγή», 11.7.13). Διάβασα, επίσης, προσεκτικά την πολιτική απόφαση του Συνεδρίου για το «πρόγραμμα για τη συγκρότηση λαϊκού ρεύματος ανατροπής» («Αυγή», 15.7.13).


Ο “υπαρκτός καπιταλισμός” του ΚΚΕ είναι εδώ...

Το τελευταίο σκίτσο του Κ. Γρηγοριάδη στον "ριζοσπάστη", την ημέρα που δημοσιοποίησε πως υπάρχουν και άλλοι πιο σίγουροι τρόποι για να βρεθεί κάποιος  στο "στόμα του λύκου"....
Στον σημερινό ριζοσπάστη η Βάσω ΝΙΕΡΡΗ στο άρθρο της “ΣΥΡΙΖΑ: Ταχύτατη η προσαρμογή στο νέο του ρόλο” επαναλαμβάνει για άλλη μια φορά τα γνωστά επιχειρήματα για την διέξοδο από την κρίση υπέρ του κρατικού καπιταλισμού, ο οποίος αποτελεί την στρατηγική επιλογή του ΚΚΕ. Ο στόχος όμως δεν είναι ο ΣΥΡΙΖΑ. Είναι μια απάντηση στο άρθρο του Κώστα Γρηγοριάδη ΑΠΟΧΩΡΩ ΑΠΟ ΤΟ “ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗ” ΑΡΝΟΥΜΕΝΟΣ ΝΑ ΚΟΡΟΪΔΕΥΩ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΜΟΥ ΚΑΙ ΤΟ ΚΟΜΜΑ ΜΟΥ”, το οποίο επαναφέρει στην επικαιρότητα για μια ακόμα φορά την αποτυχία των επιλογών καπιταλιστικής διαχείρισης του επιχειρηματία ...ΚΚΕ. (μερικές ενδεικτικές αναφορές για αυτά τα ζητήματα, εδώ: Το ΚΚΕ πτωχεύει με το άρθρο 99!..., εδώ: Οι ΑΠΟΛΥΜΕΝΟΙ του 902 απαντούν για δεύτερη φορά στο "Ριζοσπάστη" και στην Α. Παπαρήγα και εδώ: Το συμβάν της ΕΡΤ μπορεί να ξεπλύνει το ΚΚΕ;)

Η Βάσω ΝΙΕΡΡΗ προσπαθεί να απολογηθεί για τον εργοδότη της, ο οποίος αν και έκανε χρήση όλων προνομιακών παροχών προς το κεφάλαιο που είχαν επιβάλει οι πολιτικές του αστισμού στη χώρα μας, χρεοκόπησε τις επιχειρήσεις του και απέλυσε εργαζόμενους απ' αυτές, όπως θα έκανε κάθε συνεπής με τα ταξικά του συμφέροντα καπιταλιστής.

Πέμπτη 25 Ιουλίου 2013

Ποιό είναι το κοινωνικό υποκείμενο που θα ανατρέψει τις μνημονιακές κυβερνήσεις;


Φαίνεται πως οι μικρομεσαίοι της επαρχίας και οι αγρότες που εντάσσονται ολοένα και περισσότερο στους “αποκλεισμένους”, είναι εκείνοι που θα δώσουν το οριστικό κτύπημα στην τρικομματική κυβέρνηση και όχι η “ανύπαρκτη” εργατική τάξη, στην οποία έχει εναποθέσει τις ελπίδες της η παραδοσιακή Αριστερά...

(μια προσέγγιση του ζητήματος μέσα από αποσπάσματα κειμένων που έχουμε παρουσιάσει πρόσφατα)


Η κοινωνική πόλωση είναι δημιούργημα της κρίσης του καπιταλισμού η οποία διευρύνει την κοινωνική περιθωριοποίηση των δυνάμεων του κόσμου της εργασίας, δυνάμεων τις οποίες δεν μπορεί να ενσωματώσει στον κοινωνικό ιστό μέσω της διανομής των θέσεων εργασίας. Σήμερα η ανάπτυξη των παραγωγικών δυνάμεων έχει φτάσει σε τέτοιο σημείο ώστε όλος ο κόσμος θα μπορούσε να δουλεύει λιγότερο αλλά και  με ένα άλλο σύστημα διαχείρισης να επιλυθούν όλα τα ζητήματα επιβίωσης (διατροφής, κοινωνικής περίθαλψης και εκπαίδευσης κλπ). Όμως ολοένα και μεγαλώνει το τμήμα εκείνο του πληθυσμού το οποίο βρίσκεται κάτω από το όριο της φτώχειας, δεν έχει εργασία, δεν πρόκειται να αποκτήσει και οδηγείται στην φυσική εξόντωση.

Οι τάξεις στους καπιταλιστικούς κοινωνικούς σχηματισμούς “ετεροκαθορίζονται” μέσα από την ταξική πάλη. Ο καπιταλιστικός τρόπος παραγωγής δεν νοείται αν δεν υπάρχει και “αστική τάξη” και “εργατική τάξη”. Από τα τέλη της δεκαετίας του 70, με την αλλαγές που σημειώθηκαν στην καπιταλιστική παραγωγή (κυρίως με την ενσωμάτωση των νέων τεχνολογιών μέσω της πληροφορικής, της ρομποτικής κλπ) διαφαίνεται πως οι καπιταλιστές χρειάζονται όλο και λιγότερα χέρια στο χώρο της καπιταλιστικής παραγωγής. Είναι χαρακτηριστικό ότι στις καπιταλιστικές επιχειρήσεις ολοένα και περισσότερο οι θέσεις εργασίας στις παραγωγικές διαδικασίες μειώνονται και αυξάνονται οι θέσεις που αφορούν στην προβολή (διαφήμιση), στην διακίνηση και στο εμπόριο των προϊόντων. Σήμερα οι καπιταλιστικές επιχειρήσεις έχουν μεγαλύτερη ανάγκη για περισσότερες τεχνολογικές καινοτομίες και λιγότερα εργατικά χέρια για να ανταποκριθούν στον μεταξύ τους ανταγωνισμό.

Πολιτική Απόφαση του Ιδρυτικού Συνεδρίου του ΣΥΡΙΖΑ


Ο ΣΥΡΙΖΑ ΚΑΙ ΤΟ ΜΕΓΑΛΟ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΡΕΥΜΑ ΤΗΣ ΑΝΑΤΡΟΠΗΣ 

1. Το συνέδριο του Συνασπισμού Ριζοσπαστικής Αριστεράς (ΣΥΡΙΖΑ) αποτελεί συνέχεια και τομή στην πορεία του, η οποία ξεκίνησε ήδη από το 2000, συνεχίστηκε με την ίδρυσή του το 2004 και σφραγίστηκε με την ανάληψη της ιστορικής ευθύνης για την απαλλαγή του ελληνικού λαού από τις καταστροφικές νεοφιλελεύθερες μνημονιακές πολιτικές, που έχουν μετατρέψει τη χώρα μας σε αποικία χρέους και οδηγήσει στην περιθωριοποίηση τις δημιουργικές, κοινωνικές και παραγωγικές της δυνάμεις.

2. Ο ΣΥΡΙΖΑ θεμελιώνεται ως ενιαίο, μαζικό, δημοκρατικό, πολυτασικό κόμμα της σύγχρονης Αριστεράς για την ενίσχυση ενός ήδη ισχυρού, λαϊκού ρεύματος ανατροπής με στόχο την κατάργηση των μνημονίων, τη διαγραφή του μεγαλύτερου μέρους του χρέους και την εφαρμογή ενός προγράμματος κοινωνικής και παραγωγικής ανασυγκρότησης. Το εναλλακτικό αυτό ριζοσπαστικό κοινωνικό και πολιτικό σχέδιο, που θα εκφράζει και θα στηρίζεται στη συμμαχία της εργατικής τάξης και των λαϊκών τάξεων με τα μεσαία στρώματα της πόλης και της υπαίθρου, που θα διατυπώνεται σύμφωνα με τις ανάγκες και θα δίνει φωνή στα ευρύτατα στρώματα των κοινωνικά, οικονομικά, μορφωτικά αποκλεισμένων, θα οδηγήσει στην Κυβέρνηση της Αριστεράς και θα τη στηρίξει στην εξουσία.

Τετάρτη 24 Ιουλίου 2013

Πώς δένεται τ' ατσάλι;


(από το "βαθύ γαλάζιο" στο ... "βαθύ κόκκινο")
Μια φορά και ένα καιρό βιομήχανοι και Αλέξης Τσίπρας συναντήθηκαν στα… μαρμαρένια αλώνια του ΣΕΒ και συζήτησαν για Μαρξ και Λένιν:

Μετά από λίγους μήνες, την ίδια ιστορία αναπαράγει ένας καλοθελητής και υποστηρικτής της «υγιούς επιχειρηματικότητας» και του «έθνους», δίνοντας το δικό του ερμηνευτικό σχήμα: 

…Η επιχειρηματικότητα είναι από τα θύματα της πολιτικής που εφαρμόζεται. Και η υγιής επιχειρηματικότητα το μεγάλο ζητούμενο. Την ώρα που κλείνουν χιλιάδες επιχειρήσεις, μερικές άλλες, προνομιακοί καταναλωτές κρατικών και ευρωπαϊκών προγραμμάτων, αναδεικνύουν κάθε μέρα την παλιά κομπραδόρικη επιχειρηματικότητα…

Ρεύματα ιδεών ή ρέμα συντήρησης;

Αναδημοσίευση από το "Άνεμος Αντίστασης"
Του Του Δημήτρη Βάσσιου

Όσα ακολουθούν είναι σκόρπιες σκέψεις που έκανα στη διάρκεια του συνεδριακού διαλόγου του ΣΥΡΙΖΑ… Είχα σκεφτεί να τις καταγράψω και τις μοιράστηκα με κάποιους συντρόφους μου, αλλά δεν πίστευα ότι θα θεωρούσα σκόπιμο να τις δημοσιοποιήσω μετά τη λήξη του συνεδρίου. Την αφορμή μου έδωσε η διοργάνωση από την τάση της «αριστερής πλατφόρμας» μιας ανοιχτής εκδήλωσης δέκα μόλις μέρες μετά τη λήξη του συνεδρίου περνώντας στην κοινωνία το μήνυμα ότι αυτό δεν έλυσε τα επίδικα της Αριστεράς «μετά το συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ». Παίζοντας με τα διαφορετικά αλλά αδιάφορα για τις κοινωνικές συνθήκες πρόσημα ταξίδεψα στις πρακτικές της τότε «ανανεωτικής πτέρυγας» του ΣΥΝ. Θυμήθηκα ότι Μιχάλης Παπαγιαννάκης θα ήταν «ο τελευταίος που θα κλείσει την πόρτα». Δεν γνωρίζω τι θα έκανε αν ζούσε. Γνωρίζω όμως ότι αρκετοί συνωστίζονται για να σπρώξουν την πόρτα… προς τα έξω. Είναι από τις φορές που εύχεσαι να διαψευσθείς γνωρίζοντας ότι οι αποχαιρετισμοί στην Αριστερά λειτουργούν αντικειμενικά σε βάρος της κοινωνίας…

Η ομοφυλοφιλία είναι επιλογή ή όχι;




Μια προκύρηξη της "Ομάδα Γυναικών ΑΝΤΑΡΣΥΑ":

και μια απάντηση του Στρατή Γατελούζου:

Τρίτη 23 Ιουλίου 2013

Σημειώσεις για μια λέξη που δεν λέει να μας αφήσει...


Αναδημοσίευση από το Communisation

...μια προσέγγιση που αντί να βλέπει τη δημοκρατία ως λύση ή φενάκη, την αντιμετωπίζει ως πρόβλημα και ως παράδοξο:

Πρόβλημα, στον βαθμό που η δημοκρατία ως πρόταγμα, επιθυμία και δραστηριότητα θέτει όχι απλά το διακύβευμα της συμμετοχής των «από κάτω» στην εξουσία αλλά την άρθρωση μορφών (παραγωγής) εξουσίας και δικαίου που αμφισβητούν το «πάνω» και το «κάτω» ως δομές, δηλαδή παγιωμένες σχέσεις δύναμης. Μπροστά σε μια συνθήκη όπου ο έλεγχος πάνω στους όρους της ζωής -στο πως, πόσο και για πόσο δουλεύουμε, σε τι περιβάλλον ζούμε, τι αέρα αναπνέουμε, τι τρώμε, τι πίνουμε, τι φοβόμαστε, τι ελπίζουμε, τι μορφές ενέργειας χρησιμοποιούμε, τι υγεία και τι εκπαίδευση έχουμε- χάνεται με κλιμακούμενη ένταση, αυτό αποτελεί ένα πραγματικό πρόβλημα και ως τέτοιο εμφανίζεται μέσα στους αγώνες. Επίσης, εφόσον ο φατριασμός, ο αυταρχισμός, ο δογματισμός ο φανατισμός, μπορούν να εμφανιστούν σε διάφορα περιβάλλοντα και δεν είναι ίδιον των καπιταλιστικών κοινωνικών σχέσεων, (θα ήταν στρουθοκαμηλισμός άλλωστε να αρνηθούμε την παρουσία τους εντός των επαναστατικών/ριζοσπαστικών κύκλων) εξίσου πραγματικό είναι το πρόβλημα της καλλιέργειας μιας κουλτούρας εξισωτισμού, αμοιβαιότητας, διαλόγου, διαλλακτικότητας κλπ. Και πάλι, όσες κριτικές μπορούν και οφείλουν να τους γίνουν, οι τρέχοντες δημοκρατικοί αγώνες έχουν τουλάχιστον την αρετή να θέτουν το πρόβλημα.

Δευτέρα 22 Ιουλίου 2013

Πέρα από το δίλημμα λιτότητα ή ανάπτυξη

Από το "Ηλιόσποροι"
Με πολύ μεγάλη χαρά σας παρουσιάζουμε την τρίτη εκδοτική προσπάθεια των Ηλιόσπορων.

Μια συλλογή 11 άρθρων για την αποανάπτυξη με ακαδημαϊκό και κινηματικό ενδιαφέρον, για να σας κρατήσει συντροφιά το καλοκαίρι. Καλή ανάγνωση. Το βιβλίο είναι για ελεύθερο κατέβασμα, ελεύθερη μη- εμπορική, μη- κερδοσκοπική αναπαραγωγή και ηλεκτρονική διακίνηση με άδεια χρήσης creative commons.


Κατέβασε το βιβλίο από ΕΔΩ (pdf 1,9 MB, δεξί κλικ, αποθήκευση ως).

Αντί σύνοψης: Η αποανάπτυξη είναι το κάλεσμα για μια οργανωμένη έξοδο από την καπιταλιστική οικονομία της ανάπτυξης. Είναι μια ριζοσπαστική, πολιτική, οικολογική και αριστερή ιδέα ο καιρός της οποίας έχει φτάσει προ πολλού. Προκειμένου να συνεχίσει να αναπτύσσεται η οικονομία θυσιαζόμαστε όλοι στο βωμό της. Η αποανάπτυξη προσφέρει ένα λεξιλόγιο το οποίο μας βοηθά τόσο να οργανώσουμε και να στοχεύσουμε την κριτική στην καρδιά του προβλήματος, την ανάγκη δηλαδή του καπιταλισμού να αναπτύσσεται συνεχώς ώστε να μην καταρρεύσει, όσο και να αρχίσουμε να συνδέουμε και να νοηματοδοτούμε τα ψήγματα του «άλλου κόσμου» ο οποίος ξεπηδάει μέσα από τις στάχτες της κρίσης, ενός κόσμου αλληλεγγύης, συντροφικότητας, απλότητας και συνεργασίας. Ενός κόσμου «από κοινού».

Δεκτή από το Δικαστήριο της ΕΕ προσφυγή κατά των αιολικών



 από το "περγάδι"
Δεκτή από το Δικαστήριο της ΕΕ προσφυγή κατά των αιολικών. Η Κομισιόν δεν έκανε ανεξάρτητες μελέτες για τα κόστη και τα ωφέλη των αιολικών, και περιορίστηκε στο να παπαγαλίζει τους ισχυρισμούς του αιολικού λόμπυ.
Το Δικαστήριο της Ευρωπαϊκής Ένωσης έκανε δεκτή προσφυγή της EPAW, (της οργάνωσης κατά των αιολικών), κατά της Ευρωπαϊκής Επιτροπής που θέσπισε αιολικά σαν "ενεργειακή πολιτική".
Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή δεν έκανε τεχνικές μελέτες που να δείχνουν πόσα πραγματικά καύσιμα εξοικονομούνται από τις χιλιάδες αιολικά που έχουν επιβληθεί σε κατοίκους αγροτικών περιοχών. Διάφοροι ανεξάρτητοι μηχανολόγοι εκτιμούν ότι δεν υπάρχει καμία πραγματική εξοικονόμηση καυσίμων από αιολικά.Περισσότερα στο :

Κυριακή 21 Ιουλίου 2013

Ο εκφυλισμός της ΚΕ του νέου ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΥ

ΟΛΙΚΗ ΕΠΑΝΑΦΟΡΑ: εικόνα πριν από τις εκλογές του 2000...
Δημοσιεύομε το παρακάτω κείμενο από την “ΑΥΓΗ”, το οποίο με τον πιο ωμό τρόπο καταγράφει δημοσιογραφικά τον εκφυλισμό της ΚΕ του νέου ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΥ:



Με την εκλογή γραμματέα της Κεντρικής Επιτροπής και της Πολιτικής Γραμματείας αναμενόταν να ολοκληρωθεί χθες οι εργασίες αυτής της πρώτης συνεδρίασης της Κ.Ε. του, ενιαίου πλέον, ΣΥΡΙΖΑ. Την ώρα που η "Αυγή" της Κυριακής έπαιρνε τον δρόμο για το τυπογραφείο, είχε διαμορφωθεί ευρεία συμφωνία γύρω από το πρόσωπο του Δημήτρη Βίτσα για τη θέση του γραμματέα.

Ενώ σε ό,τι αφορά την Π.Γ., τα μέχρι το βράδυ της Παρασκευής δεδομένα είχαν ως εξής: βάσει της συνθετικής πρότασης της πλειοψηφίας, από τα 23 μέλη, πέραν του προέδρου και του γραμματέα, θα συμμετείχαν επτά από την Αριστερή Ενότητα και άλλα τόσα από την Αριστερή Πλατφόρμα, καθώς και από δύο από ΑΝΑΣΑ, την ΚΟΕ, την Πλατφόρμα 2010, αλλά και ένα μέλος από τη σοσιαλιστική συνιστώσα.

Παρασκευή 19 Ιουλίου 2013

oι καταφατικές δυνάμεις του όχι


Ο μαθητής του Μισέλ Φουκώ Alain Brossat
υπoστηρίζει έναν νέο ρόλο για τη φιλοσοφία,
υπερασπίζεται εναλλακτικούς τρόπους ριζοσπαστικοποίησης
και κατεδαφίζει τους φιλοσόφους-σταρ

..Η μηχανή εξημέρωσης της φιλοσοφίας απέκτησε στις μέρες μια αδυσώπητη αποτελεσματικότητα. Ενώ σκανδάλιζε μέχρι προσφάτως ακόμα τους δημοσιογράφους του ακραίου κέντρου με τους ύμνους του στην Πολιτιστική Επανάσταση και με την αναζωογόνηση της κομμουνιστικής υπόθεσης, ο Αλαίν Μπαντιού συμβάλλει στην επιτυχία του Forum της εφημερίδας Le Monde, όπου μεγαληγορεί για τις ομορφιές του έρωτα. Παραμένει, ακόμα, κάποιου είδους ανάθεμα εναντίον του Τζόρτζιο Αγκάμπεν, ο οποίος όμως περνιέται για Μανώλης Γλέζος, παροτρύνοντας τους Ευρωπαίους του Νότου να φυσήξουν τις κρύες στάχτες της Λατινικής Αυτοκρατορίας, μια ιστορία άγριας αντίστασης στη γερμανική επιρροή στην ήπειρο. Ο Ζίζεκ, αυτός ο αδάμαστος μαρξιστής, κάνει παγκόσμια τουρνέ μέσω καθημερινών εφημερίδων στην αγγλική γλώσσα και περιοδικών τύπου People Magazine, που τυπώνουν τις ετυμηγορίες του για την κατάσταση του κόσμου, υπόψη των προλετάριων του κόσμου ολόκληρου..
πό την Συνέντευξη του Alain Brossat στον Κωνσταντίνο Ηροδότου)

Ολόκληρο το κείμενο εδώ:


ΑΝΕNTAXΤΟΙ ΕΝΤΟΣ ΣΥΡΙΖΑ


Δημοσιεύουμε το κείμενο που μοιράστηκε στο ιδρυτικό συνέδριο του ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΥ (της ριζοσπαστικής Αριστεράς) την ημέρα της εκλογής της ΚΕ από τους σ. του ψηφοδελτίου “ΑΝΕNTAXΤΟΙ ΕΝΤΟΣ ΣΥΡΙΖΑ”

ΑΝΕNTAXΤΟΙ ΕΝΤΟΣ ΣΥΡΙΖΑ
Με την υποψηφιότητά μας για την ΚΕ με χωριστό ψηφοδέλτιο, ανοίγουμε μέτωπο δημοκρατίας στο ΣΥΡΙΖΑ.

1.Καταρχήν ενάντια στην επιβολή σταυροδοσίας, σε ύψος 30% επί των εκλεγομένων στην ΚΕ, σύμφωνα με την εισήγηση της επιτροπής καταστατικού, όπως αναπτύχθηκε από τον σ. Κορωνάκη. Η πρότασή μας, για περιορισμό του ποσοστού σταυροδοσίας στο 10% (20 σταυροί), με στόχο το αναλογικότερο αποτέλεσμα, αναπτύχθηκε με σαφήνεια από τον σ. Αγγελόπουλο, αλλά και από συντρόφους που δεν μετέχουν στο ψηφοδέλτιό μας (όπως ο σ. Γλέζος και ο σ. Μανιός) και ως γνωστόν απορρίφθηκε. Πρόκειται για επιβολή σκληρού πλειοψηφικού συστήματος στην ανάδειξη των μελών της Κεντρικής Επιτροπής. Κάποιοι ισχυρίζονται ότι αμφισβητούν ή ότι δεν αντιλαμβάνονται το πώς συμβαίνει αυτό.

Δεν είναι ώρα ούτε και ο ρόλος του παρόντος κειμένου για ανάπτυξη ενός απλού ζητήματος εκλογικής λογιστικής. Παραπέμπουμε όσους αμφιβάλλουν στην ανάδειξη των μελών της Κεντρικής Επιτροπής στην Συνδιάσκεψη του περασμένου Δεκέμβρη: κατώφλι για την εκλογή των συντρόφων του Ενιαίου Ψηφοδελτίου (στο οποίο μετείχαμε αρκετοί από μας) ήταν ένας αριθμός περί τους 200, δεκαπενταπλάσιος του αναλογικού εκλογικού μέτρου (των 13 περίπου σταυρών)! Ποιοι, εκτός όσων συμμετέχουν σε εκλογικούς μηχανισμούς, έχουν δυνατότητα να συγκεντρώνουν τέτοιους αριθμούς σταυρών;

Τετάρτη 17 Ιουλίου 2013

Οι συμβολισμοί, οι ιεραρχίες και τα πολιτικά μηνύματα από την εκλογή της ΚΕ του νέου ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΥ


Ο λόγος είναι ότι δεν έκανα τίποτα σαν μέλος της Κεντρικής Επιτροπής. Για την ακρίβεια, δεν μου ζητήθηκε να κάνω τίποτα. Δεν με κάλεσε κανείς από τη γραμματεία, τη μικρή και τη μεγάλη, ούτε μου ανατέθηκε κάποιο καθήκον, κάποια αποστολή, κάποια δουλειά, τέλος πάντων. Ούτε καν ζητήθηκε η γνώμη μου για οτιδήποτε. Μάλιστα, δεν είχα ούτε την ευκαιρία να μιλήσω στις λίγες συνεδριάσεις της Κεντρικής Επιτροπής, σε αντίθεση με άλλους που μίλησαν σε όλες και μάλιστα, μερικοί, κληρώνονταν πάντοτε να μιλήσουν στην αρχή ή στο τέλος που η αίθουσα των συνεδριάσεων ήταν γεμάτη, ενώ στις πάμπολλες ενδιάμεσες ώρες μιλούσαν –κατά κανόνα- οι σύνεδροι από την επαρχία, όταν οι καρέκλες ήταν άδειες.

Το μόνο που μπορούσα να κάνω ήταν να ψηφίζω στο τέλος του διημέρου μια πολυσέλιδη διακήρυξη θέσεων γενικού περιεχομένου. Η αλήθεια είναι ότι νόμιζα ότι η εκλογή στην Κεντρική Επιτροπή ενός αριστερού κόμματος σήμαινε μεγαλύτερη συμμετοχή και περισσότερα καθήκοντα. Δεν ισχύει.

Από το κείμενο του Σ. Ελληνιάδη «ΣΥΡΙΖΑ: Των πολιτών ή των μηχανισμών;»

Το παραπάνω απόσπασμα θα μπορούσε να είχε ενσωματωθεί στον απολογισμό - ο οποίος δεν υπήρξε - της απερχόμενης ΚΕ του ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ. Όμως το ιδρυτικό συνέδριο του νέου ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΥ δεν ασχολήθηκε με παρόμοιες «λεπτομέρειες» γιατί αλλού απέβλεπε: Στην επικύρωση της εξουσίας της ηγετικής ομάδα, ώστε να έχει τον πλήρη έλεγχο των πραγμάτων χωρίς  εσωτερικές αμφισβητήσεις και τριβές το επόμενο χρονικό διάστημα, στο οποίο θα κριθεί το μέλλον του εγχειρήματος. Είναι  φανερό ότι οι αποφάσεις και η γραμμή στον «ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟ της Ριζοσπαστικής Αριστεράς» θα διαμορφώνονται όπως ακριβώς και στον «ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟ της Αριστεράς των κινημάτων και της Οικολογίας», δηλαδή εκτός των οργάνων, στα παράκεντρα της κομματικής εξουσίας. Το ζήτημα αυτό είναι μείζον και υπερβαίνει την συζήτηση που έγινε στον προσυνεδριακό διάλογο για το καταστατικό, τις λίστες και άλλα παρόμοια «συνασπισμιακά»...

Η συγκρότηση της ΚΕ έχει καθαρά συμβολικό χαρακτήρα, αφού δεν ήταν και ούτε πρόκειται να γίνει ένα συλλογικό όργανο παραγωγής πολιτικής. Στέλνει μηνύματα - τόσο προς το εσωτερικό του νέου ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΥ όσο και προς την ελληνική κοινωνία - για τις ιεραρχίες και την κατανομή αρμοδιοτήτων οι οποίες σχετίζονται με την εκφώνηση του δημόσιου λόγου του νέου ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΥ. 

Οι τρεις πρώτοι στην σειρά εκλογής είναι  το «οικονομικό επιτελείο» του νέου ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΥ. Αυτή η βούληση του σώματος των συνέδρων αποτυπώνει την παραίτηση από την Πολιτική και την ανάθεσή της στους «ειδικούς» της Οικονομίας. Καταγράφει την λαθεμένη αντίληψη ότι η οικονομία είναι πάνω από την πολιτική και ότι η κρίση μπορεί να αντιμετωπιστεί με προτάσεις που αφορούν πρώτιστα τον χώρο της οικονομίας. 

"Εμπρός Λαέ έξω από την Ε.Ε"

Του Κ.Η.
Ορίστε πώς εμποδίζει η Ε.Ε την Εθνική Ανάπτυξη, καταγγέλλει τους Έλληνες εργολάβους και δεν τους επιτρέπει να δουλέψουν ελεύθερα. Γι' αυτό χρειάζεται ένα Σχέδιο Β για την πατριωτική αριστερά στην κυβέρνηση. Πρέπει επιτέλους η αριστερά να συγκρουστεί με τους Ευρωπαίους και να υπερασπίσει τα συμφέροντα της Ελλάδας. Γι' αυτό έχει δίκιο το ΚΚΕ, η Ανταρσύα, το ΕΠΑΜ και οι πατριωτικές συνιστώσες του ΣΥΝριζα που δεν διστάζουν να βροντοφωνάξουν: 
"Εμπρός Λαέ έξω από την Ε.Ε".
Η είδηση:
Η Ε.Ε. καρφώνει τους εθνικούς εργολάβους

Δευτέρα 15 Ιουλίου 2013

1ο συνέδριο ΣΥΡΙΖΑ: Η ολική επαναφορά του ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΥ επετεύχθη!



Το ιδρυτικό συνέδριο δεν ήταν ένα συνέδριο των μελών του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά ένα συνέδριο των συνιστωσών του, το οποίο επικύρωσε και τυπικά την ενσωμάτωση τους στον ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟ και τους μηχανισμούς του. Ο ανένταχτος κόσμος που είχε συσπειρωθεί γύρω του, στην μεγάλη του πλειοψηφία, είτε ενσωματώθηκε στους μηχανισμούς του νέου ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΥ και διευρύνθηκαν τα φαινόμενα του παραγοντισμού, είτε αποστασιοποιήθηκε από τις προσυνεδριακές διαδικασίες. Το σκηνικό της αντιπαράθεσης ανάμεσα στην "αριστερή πλατφόρμα" και την προεδρική πλειοψηφία (το οποίο ανέδειξαν παραπάνω απ' ότι του άξιζε τα ΜΜΕ) ήταν το προκάλυμμα για να μην τεθούν ανοικτά τα πραγματικά προβλήματα που έχουν αναδειχθεί από τις προηγούμενες εκλογές μέχρι σήμερα στην πολιτική του ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΥ (της ριζοσπαστικής αριστεράς). Γιαυτό και δεν υπήρξε κανένας απολογισμός αυτής της πορείας και δεν έγινε κανένας διάλογος γιαυτά.

Πέμπτη 11 Ιουλίου 2013

Για τις δηλώσεις “πολιτικών φρονημάτων” των συνιστωσών του ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ και όχι μόνο...


Με ποσοστά που θα τα ζήλευε και το ΚΚΣΕ, ο ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΣ με 505 ψήφους υπέρ και 8 κατά, ψήφησε την "αυτοδιάλυσή" του...


Αυτές τις μέρες συνιστώσες του ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ τοποθετήθηκαν δημόσια για το ζήτημα της “αυτοδιάλυσής” τους. Όλες έχουν ως σημείο αναφοράς τον “ΣΥΡΙΖΑ των μελών” και δηλώνουν πίστη σε αυτόν. Πρόκειται για δηλώσεις “πολιτικών φρονημάτων”, οι οποίες στερούνται οποιασδήποτε κριτικής στάσης απέναντι στα πραγματικά προβλήματα και τις αντιφάσεις που διαπερνούν το ιδρυτικό συνέδριο. Απουσιάζει ο συλλογικός απολογισμός της δράσης τους (κριτική και αυτοκριτική) απέναντι στο εγχείρημα του ΣΥΡΙΖΑ, αφού δεν πρόκειται για μια παρθενογένεση, αλλά για μια πορεία τουλάχιστον 10 χρόνων. Η “διαγραφή”αυτού του παρελθόντος είναι μια ανέντιμη και επικίνδυνη πολιτική πράξη, η οποία μεταφέρει όλα τα υπαρκτά ζητήματα και τις αντιθέσεις του παρελθόντος στο εσωτερικό του νέου κόμματος και εξοβελίζει κάθε πολιτική διαδικασία για την επίλυσή τους. Δεν πρόκειται για την “διαγραφή του χρέους” της χώρας, αλλά για την διαγραφή της ιστορίας και της “ταυτότητας” του ΣΥΡΙΖΑ.

Ο δρόμος προς την εξουσία απαιτεί άλλου τύπου ενότητα του ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ απ' αυτή που είχε μέχρι σήμερα. Ακριβώς αυτή η ανάγκη λειτουργεί σήμερα στο εσωτερικό του ως οδοστρωτήρας που ισοπεδώνει τις αντιφάσεις του παρελθόντος. Πρόκειται για την εμπέδωση της αστικής πολιτικής στο εσωτερικό του. Η κυριαρχία του αστισμού στον ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ δεν θα κριθεί από το περιεχόμενο των “θέσεων” και των “προγραμματικών διακηρύξεων” αλλά από την ίδια την αντίληψη για την Πολιτική. Ο λόγος του Α. Τσίπρα την πρώτη μέρα είναι αποκαλυπτικός: Το πρόβλημα δεν εντοπίζεται στα επιμέρους ζητήματα που έθιξε και στις θέσεις που ανέπτυξε αλλά στο συνολικό στυλ και στο ύφος. Ήταν ο λόγος της εξουσίας: “Η κυριαρχία της ενότητας απέναντι στην αντίφαση”.

Η ομιλία του Α. Τσίπρα (video)




Τετάρτη 10 Ιουλίου 2013

Ξεκινάει σήμερα το συνέδριο της επανίδρυσης του ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΥ


η μάχη για τον "ΣΥΡΙΖΑ των μελών" χάθηκε το 2009...

Στο παρελθόν, μια φορά μόνον οι μηχανισμοί του ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΥ μπήκαν στην άκρη από μια απρόσμενη κίνηση του Α. Αλαβάνου να παραιτηθεί από πρόεδρος και να αναδείξει στην θέση του τον Αλέξη Τσίπρα. Η κίνηση αυτή του Α. Αλαβάνου πυροδότησε εξελίξεις στον ΣΥΝ και δημιούργησε νέα δεδομένα για την αριστερά και προώθησε το εγχείρημα του ΣΥΡΙΖΑ με τον καλύτερο δυνατό τρόπο. (Η «φράξια» του Μαυρίκου δέχεται το οριστικό κτύπημα από τον Αλέξη Τσίπρα!)

Τον Ιούλη του 2009, στην Πανελλαδική Συσκεψη του ΣΥΡΙΖΑ, υπήρξε μια ευκαιρία για να γίνει μια νέα τομή στον ΣΥΡΙΖΑ, όταν ένα μεγάλο πλήθος ανένταχτου κόσμου στρατεύεται  στο εγχείρημα και μπαίνει για πρώτη φορά με μαζικούς όρους και από τα κάτω το αίτημα για τον “ΣΥΡΙΖΑ των μελών”. Η ευκαιρία αυτή χάθηκε και αρχίζει πλέον ο ΣΥΡΙΖΑ των μηχανισμών (των “συνιστωσών” ) να παγιώνεται και  να αποκτά μόνιμα λειτουργικά χαρακτηριστικά.(Ο ΣΥΡΙΖΑ …πέθανε. Ζήτω ο ΣΥΡΙΖΑ!)

Σήμερα που ο ΣΥΡΙΖΑ έχει αναδειχτεί ως το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης, η κυριαρχία των μηχανισμών είναι πλήρης και ο ΣΥΡΙΖΑ οδηγείται σε ένα συνέδριο επανίδρυσης του ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΥ. Ο ανένταχτος σε μηχανισμούς κόσμος του ΣΥΡΙΖΑ έχει σφαγιαστεί στη μάχη της αναμέτρησης των μηχανισμών ( Ένα άλλο Συνέδριο είναι εφικτό) και είναι πλήρης η επικράτηση των μηχανισμών και των στηριγμάτων τους στο σώμα του συνεδρίου.  Κάποιες δηλώσεις του Α. Τσίπρα στον 105.5 (Εμείς πανηγυρίζουμε!..)  δημιούργησαν αναταραχή στις “συνασπισμένες” δυνάμεις των μηχανισμών του ΣΥΡΙΖΑ (ΑΡΙΣΤΕΡΗ ΠΛΑΤΦΟΡΜΑ - ΑΡΕΝ -ΑΝΑΣΑ ) και σε λίγες μέρες, στην επόμενη Κ.Ε. αναγκάστηκε να αναδιπλωθεί...

Τρίτη 9 Ιουλίου 2013

Ένα άλλο Συνέδριο είναι εφικτό


Αναδημοσίευση από τον "δρόμο"
Του Σωκράτη Μαντζουράνη

Γιατί ρε γαμώτο να είμαι πάλι υποχρεωμένος να σκύψω το κεφάλι ντροπιασμένος και να σωπάσω;

    Ο Γιάννης είναι προοδευτικός και έντιμος άνθρωπος, παλιός συνδικαλιστής της ΠΑΣΚΕ στις ΔΕΚΟ, που εδώ και κάποια χρόνια τους τα βρόντηξε.

    -Τους σιχάθηκα ρε φίλε, μου έλεγε. Στο τέλος, κόντευα να σιχαθώ και τον εαυτό μου.

    Άρχισε να γυροφέρνει μια το ΚΚΕ, μια το ΣΥΡΙΖΑ και τελικά καταστάλαξε σε μας.

    Τις προάλλες με πήρε έντρομος τηλέφωνο:

    -Τι είναι αυτά βρε σύντροφε; Τι χάλια είναι αυτά;

    Εγώ τα βρόντηξα για να ξεφύγω από λίστες και «λίσταρχους» και φράξιες και παρασυναγωγές και τώρα μου τα ξαναφέρνετε σα δημοκρατία και πλουραλισμό;

    Ξέρεις τι μου είπαν οι.. σύντροφοι της οργάνωσης μου, όταν μου έβαζαν στο χέρι ένα χαρτάκι με τέσσερα ονόματα;

    «Εσύ ξέρεις απ’ αυτά . Θα βρεθούμε στις 9 το βράδυ για να δούμε τι θα κάνουμε παραπέρα»

    Και ούτε που με άκουσε όταν του είπα πως «αυτά» μ’ έκαναν να τους σιχαθώ και να φύγω.

    Εσείς ρε φίλε πάτε να τους ξεπεράσετε.

    Είσαι κεντρική επιτροπή μάστορα κι’ έχεις ευθύνη για τούτα τα ρεζιλίκια.

    Έκλεισε το τηλέφωνο, χωρίς να πει ούτε ένα γεια.

    Ντράπηκα και θύμωσα.

    Γιατί βρε σύντροφοι;

    Γιατί πρέπει να αρχίζουμε να χτίζουμε κάτι καινούργιο, με τα πιο φθαρμένα υλικά;

    Γιατί να φτιάχνουν το «κόμμα των μελών» οι μηχανισμοί των στελεχών;

    Γιατί η εσωκομματική δημοκρατία να «οικοδομείται» από παρασυγκενρώσεις και λίστες;

Δευτέρα 8 Ιουλίου 2013

Ο ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΣ είναι εδώ, ενωμένος δυνατός!



Του Γιώργου Καλαντζόπουλου
Ξεκινάει μια νέα σελίδα στην
ιστορία του ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΥ

(μια απάντηση στο άρθρο του Βασίλη Στόλη με τον τίτλο “Αποχαιρέτα τον ΣΥΝασπισμό που χάνεις”)

Το κείμενο του Β. Στόλη συνιστά μια εμπρακτη διάψευση του τίτλου του γιατί πρώτα απ' όλα αναπαράγει την μικροπολιτική και την διγλωσσία, όπως αυτές συγκροτούν τη κατεστημένη εκφώνηση του πολιτικού λόγου του ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΥ και των μηχανισμών του. Γράφτηκε για να “εκθέσει” τον Δ. Στρατούλη, τον Π. Λαφαζάνη και την Σ. Παπαδόγιαννη, για κάποιες παλαιότερες δηλώσεις τους με τις οποίες χαρακτήριζαν “πλήγμα για το κόμμα” την αποχώρηση της Ανανεωτικής Πτέρυγας στο 6ο Συνέδριο του ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΥ, και οι οποίες είναι σταγόνα στον ωκεανό μπροστά όγκο των ζητημάτων που εγείρονται μπροστά στο συνέδριο της επανίδρυσης του ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΥ που θα πραγματοποιηθεί σε λίγες μέρες. Ο Βασίλης Στόλης τους καταλογίζει ότι στενοχωρήθηκαν γιατί έφυγε από το κόμμα εκείνη η τάση η οποία “λειτούργησε σαν κόμμα μέσα στο κόμμα, προσπαθώντας διακαώς να αλλοιώσει τα εναλλακτικά χαρακτηριστικά που απέκτησε ο Συνασπισμός με αρχή το 2000, και την στροφή του προς τα κινήματα και την μαζική πολιτική, κι άρα προς την Αριστερά.” Εδώ αρχίζουν τα ερωτηματικά.

-   Μόνον η “Ανανανεωτική πτέρυγα” ήταν αυτή που λειτουργούσε ως “κόμμα μέσα στο κόμμα” στον ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟ, ή μήπως όλες οι τάσεις λειτουργούσαν ως κόμματα και ο ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΣ ήταν μια ιδιόμορφη ομοσπονδία/συνασπισμός αυτών των κομμάτων;

-   Ποιά στροφή προς “τα κινήματα και την μαζική πολιτική” έκανε ο ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΣ μετά το 6ο συνέδριό του; Πριν από το 6ο Συνέδριο η “ανανεωτική πρέρυγα” ήταν η αιτία για το χάσμα ανάμεσα στις διακηρύξεις και την πολιτική πρακτική του ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΥ, η οποία εμπόδιζε τα μέλη του ΣΥΝ να δραστηριοποιούνται στα μαζικά κινήματα; Μα από την ίδρυσή του ως “ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΣ της Αριστεράς των Κινημάτων και της Οικολογίας”, δεν είχε αυτούς τους προσδιορισμούς – τους οποίους επικαλείται ως νέα ταυτότητα ο Β. Στόλης - ως προμετωπίδα στο όνομά του και στις διακηρύξεις του; Μήπως, μόλις αποχώρησε η “Ανανεωτική πτέρυγα” τα πράγματα άλλαξαν και τα μέλη και τα στελέχη του ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΥ ξεχύθηκαν στους μαζικούς χώρους και τα κινήματα και έκαναν πράξη την “μαζική πολιτική”; 

Σάββατο 6 Ιουλίου 2013

Τέσσερις ερωτήσεις που ζητούν απάντηση


Αναδημοσίευση απο το "δρόμο"
Tου Ρούντι Ρινάλντι

Εύλογα ζητήματα που τίθενται ενόψει του ιδρυτικού Συνεδρίου του ΣΥΡΙΖΑ-EKM. 

Στις παραμονές του 1ου Συνεδρίου του ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ, ας παραθέσουμε ορισμένες σκέψεις με σκοπό να συμβάλουμε στον προβληματισμό που αναπτύσσεται γύρω από τον νέο πολιτικό μας φορέα.
1.Πόσο προαγωγικό και ουσιαστικό θα είναι το ιδρυτικό Συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ; Μπορεί να βγει κάποιο συμπέρασμα από τις μέχρι τώρα προσυνεδριακές διαδικασίες;

Ουσιαστική απάντηση μπορεί να δοθεί μονάχα αφού ολοκληρωθεί το ιδρυτικό Συνέδριο. Όπως είναι γνωστό, υπήρχαν αρκετές ενστάσεις για τη διεξαγωγή του Συνεδρίου, που αφορούσαν δύο θέματα: Πρώτο να είναι συνέδριο ουσίας, δηλαδή να ασχοληθεί με καίρια ζητήματα πολιτικής γραμμής, ανάλυσης και προοπτικής και δεύτερο να μπορούσε να διεξαχθεί μια ουσιαστική συζήτηση σε όλες τις Οργανώσεις Μελών του κόμματος. Δηλαδή, έπρεπε με κάθε τρόπο να αποφευχθεί μια διαδικασία καταγραφής εσωτερικών συσχετισμών, οργανωτικής εσωστρέφειας, ακόμα και σκληρής σταυροδοσίας ανάμεσα σε μηχανισμούς.

Παρασκευή 5 Ιουλίου 2013

Το 16ο ΣΥΝΕΔΡΙΟ της ΟΛΜΕ επαλήθευσε τις εκτιμήσεις μας για τον "κρατικό συνδικαλισμό"




Τους τελευταίους 3 μήνες πραγματοποιήθηκαν οι προσυνεδριακές διαδικασίες για το 16ο συνέδριο της ΟΛΜΕ. Στις εκλογικές διαδικασίες συμμετείχαν 44.000 περίπου καθηγητές και εξέλεξαν 437 σύνεδροι που εκπροσώπησαν 87 ΕΛΜΕ. Την Τετάρτη το πρωί ολοκληρώθηκαν οι εργασίες του Συνεδρίου της ΟΛΜΕ.

Οι Συνεργαζόμενες Εκπαιδευτικές Κινήσεις (πρόσκειται στον ΣΥΡΙΖΑ) συγκεντρώνουν στις εκλογές για το ΔΣ της ΟΛΜΕ 3 έδρες (2 έδρες στο προηγούμενο ΔΣ) , η ΔΑΚΕ συγκεντρώνει 3 έδρες (3 έδρες στο προηγούμενο ΔΣ), το ΠΑΜΕ Εκπαιδευτικών 2 έδρες (2 έδρες στο προηγούμενο ΔΣ), οι Παρεμβάσεις Συσπειρώσεις Εκπαιδευτικών (πρόσκειται στην εξωκοινοβουλευτική Αριστερά) 2 έδρες (μία έδρα στο προηγούμενο ΔΣ) και η ΠΑΣΚ 1 έδρα (3 έδρες στο προηγούμενο ΔΣ).

Πέμπτη 4 Ιουλίου 2013

Για να μην μας ...δουλεύει ο ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΣ




Μερικά στοιχεία από την ιστορία του ΣΥΡΙΖΑ, τα οποία αρκετοί τα έχουν ξεχάσει:Το εγχείρημα του ΣΥΡΙΖΑ πήρε σάρκα και οστά για πρώτη φορά το 2003 ως «ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ ΓΙΑ ΤΗ ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΗ ΤΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ»

Εδώ μερικά από τα σχετικά ντοκουμέντα εκείνης της εποχής:




Δέκα χρόνια μετά, αυτό το ξεκίνημα της «ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑΣ ΓΙΑ ΤΗ ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΗ ΤΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ» μέσα από μια πολυτάραχη πορεία, καταλήγει στο ιδρυτικό συνέδριο ενός νέου κόμματος. Σε αυτή την πορεία ο ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΣ προσπάθησε να επιβάλει τον οργανωτικό και πολιτικό έλεγχο του εγχειρήματος με κάθε μέσο. Πρώτα απ’ όλα επέβαλε το όνομά του στο εγχείρημα και μετέτρεψε την «ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΗ»  σε «ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟ»

Έτσι, η «πρωτοβουλία για την συσπείρωση της Αριστεράς» έγινε «ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΣ της ριζοσπαστικής Αριστεράς». Μετά, για να μην δημιουργούνται συγχύσεις ότι ο ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΣ δεν είναι απλά διακοσμητικό στοιχείο στο ΟΝΟΜΑ του εγχειρήματος, επέβαλε και τον «διπλοθεσίτη» πρόεδρο, ώστε να ταυτίζεται ο πρόεδρος του ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΥ (της Αριστεράς των κινημάτων και της οικολογίας) με τον πρόεδρο του ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΥ (της ριζοσπαστικής Αριστεράς). 

Η διπλή γλώσσα του ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΥ (και του ένα και του άλλου) είναι πλέον στοιχείο της ταυτότητά του: Άλλα λέει στα λόγια, όπως η αποδοχή της έννοιας της «ηγεμονίας» του Γκράμσι, για την οποία έχουν χυθεί τόνοι μελάνης για την προβολή της, τον σεβασμό της διαφορετικής άποψης κλπ, κλπ, και άλλα κάνει στην πράξη και εφαρμόζει τις γνωστές κουκουέδικες πρακτικές του οργανωτικού ελέγχου των πολιτικών συμμαχικών σχημάτων στα οποία συμμετέχει. Άλλα γράφει στις διακηρύξεις του και άλλα κάνει στα κανάλια, κλπ, κλπ. Αυτή η διγλωσσία συνεχίζεται και σήμερα και εντείνεται ακόμα περισσότερο μπροστά στην προοπτική ανάληψης κυβερνητικών καθηκόντων και επεκτείνεται με ανάλογες πρακτικές και στο μαζικό κίνημα.

Δευτέρα 1 Ιουλίου 2013

Μια αντιπρόταση στα κείμενα για τις “θέσεις” του 1ου Συνέδριου του ΣΥΡΙΖΑ


To νέο τεύχος του blaumachen
κυκλοφορεί πλέον σε όλα
τα μεγάλα βιβλιοπωλεία
...Ο ΣΥΡΙΖΑ αποτελεί ζωντανή απόδειξη της παρακµής της εργατικής ταυτότητας στην περίοδο του αναδιαρθρωµένου καπιταλισµού. Από τη µία πλευρά δεν νοείται εργατική τάξη «δι’ εαυτήν» χωρίς κάποιου τύπου κόµµα, και ο ΣΥΡΙΖΑ σήµερα είναι το κόµµα που σύµφωνα µε τα στατιστικά στοιχεία ψήφισε κατά κόρον η εργατική τάξη. Από την άλλη πλευρά αυτό το κόµµα δεν έχει σε καµία περίπτωση ως ορίζοντά του την «κατάληψη της εξουσίας από την εργατική τάξη», όπως τα κλασικά λενινιστικά κόµµατα. Πρόκειται για ένα συνονθύλευµα διαφορετικών ρευµάτων και τάσεων, ουσιαστικά για µια µετεξέλιξη σε κόµµα του πολύχρωµου social forum, την πολιτική έκφραση αλά ελληνικά της κυρίαρχης τάσης του κινήµατος αντι-παγκοσµιοποίησης. Ο τρόπος διατήρησης της συνοχής ενός τέτοιου σχηµατισµού είναι η προοπτική κατάληψης της εξουσίας...

Στο κείμενό μας “Ο προσυνεδριακός διάλογος δεν είναι «πανελλαδικές εξετάσεις» των συνιστωσών!” είχαμε επισημάνει ότι η πλημμύρα από κείμενα για το 1ο συνέδριο ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι τα 100 λουλούδια που άφησαν οι μηχανισμοί να ανθίσουν, αλλά το ακριβώς αντίθετο. Είναι για μια καλά οργανωμένη επικοινωνιακή επίθεση των μηχανισμών του ΣΥΡΙΖΑ, η οποία αποβλέπει να συσκοτίσει τα επίδικα ζητήματα του συνεδρίου και όχι να ρίξει περισσότερο φως.

Απέναντι σε αυτό το φαινόμενο, σήμερα προτείνουμε στους συντρόφους του ΣΥΡΙΖΑ αλλά και στους αναγνώστες μας, ένα άλλο κείμενο που δεν εντάσσεται σε αυτά τα πλαίσια “διαλόγου” γιατί εκφράζει καθαρές θέσεις και απόψεις, οι οποίες οριοθετούν με πραγματικά πολιτικό λόγο τα επίδικα ζητήματα για την φυσιογνωμία και την πολιτική γραμμή του ΣΥΡΙΖΑ (και όχι μόνο), μπροστά στο 1ο συνέδριό του. Είναι το κείμενο “Για την τρέχουσα κρίση, την Ευρωζώνη και τους ταξικούς αγώνες στην Ελλάδα”, το οποίο δημοσιεύεται στο τελευταίο τεύχος του “Blaumachen”:


ΑΛΛΗ ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ