Guaraní Kaiowá:Ένας ιθαγενής λαός που αντιστέκεται και χρειάζεται την αλληλεγγύη μας

Κυριακή, 26 Μάρτη, 19.00,   Χαλκιδική, Επιτροπή Αγώνα Μεγάλης Παναγιάς
Δευτέρα, 27 Μάρτη, 7.30 μ.μ.,   Θεσσαλονίκη, Κοινωνικό Κέντρο Στέκι Μεταναστών, Ερμού 33
Τετάρτη, 29 Μάρτη, 7μ.μ.,   Πάντειο Πανεπιστήμιο, Αίθουσα Σάκη Καράγιωργα 2
Πέμπτη, 30 Μάρτη, 8μ.μ.,   NOSOTROS, Θεμιστοκλέους 66, Εξάρχεια
Παρασκευή, 31 Μάρτη, 19.00,   Βόλος, Στέκι Μεταναστών- Χώρος Κινημάτων, Συμμαχία για το Νερό

Ως ιθαγενείς, οι Guaraní Kaiowá αγωνίζονται για το δικαίωμα να ζουν ελεύθερα στα προγονικά τους εδάφη, σύμφωνα με την κουλτούρα, τα ήθη, τη γλώσσα τους και με σεβασμό για την προστασία της φύσης. Δεν θεωρούν τους εαυτούς τους ιδιοκτήτες της γης αλλά οργανικό της κομμάτι.

Η εισβολή και υφαρπαγή της γης των Guaraní Kaiowá άρχισε, όπως και για όλους τους ιθαγενικούς πληθυσμούς της Βραζιλίας, κατά την περίοδο της πορτογαλικής αποικιοκρατίας και εντάθηκε με το πέρασμα του χρόνου. Κατά τη διαδικασία λεηλασίας των εδαφών τους, υπέστησαν σωματική, ψυχική και πολιτισμική βία. Στις αρχές του 20ού αιώνα, άρχισαν να ζουν σε οριοθετημένες περιοχές υπό κρατική κηδεμονία και τους απαγορεύτηκε να κάνουν κτηματογράφηση της πατρογονικής τους κληρονομιάς ή να την διεκδικήσουν δικαστικά. Η γη τους διανεμήθηκε σε τρίτους με παράτυπες διαδικασίες. Ο λαοί τους υποτάχθηκαν βίαια, πολλοί ιθαγενείς δολοφονήθηκαν και ολόκληρες κοινότητες εξαφανίστηκαν.

Στρογγυλό τραπέζι: «Πολιτισμός και πολιτισμικές ταυτότητες. Νεολαία, μαζική κουλτούρα και η αμήχανη αριστερά»

Πολιτική - Πολιτιστική Λέσχη Εκτός Γραμμής

Στρατηγοπούλου 7 &; Μαυρικίου, Αθήνας

(Χ. Τρικούπη, στάση Λασκάρεως)

Το πολιτικοποιημένο Χόλλυγουντ, η αναβίωση –ή καλύτερα η νεκρανάσταση– του Survivor, ο «Ευαίσθητος ληστής» της Πάολας Φωκά: μερικές μόνο από τις ετερόκλητες αφορμές που δίχασαν για τα καλά την κουβέντα στα κοινωνικά δίκτυα και μας έκαναν να σκεφτούμε από την αρχή. Από τον κινηματογράφο και την τηλεόραση μέχρι τη μουσική και τις ενδυματολογικές επιλογές, φαίνεται να υπάρχει μια διαρκής ένταση γύρω από την κουλτούρα και το υλικό της αποτύπωμα, γύρω από το τι συνιστά ποιότητα και τι όχι, τι είναι εμπορικό και τι όχι.

"Γεια σας και καλή αντάμωση ως νικητές!"

Το ντοκιμαντέρ «Γεια σας και καλή αντάμωση ως νικητές!» ακολουθεί τη δράση των ανταρτών του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας στο Γράμμο και το Βίτσι, το διάστημα μεταξύ Δεκεμβρίου του 1948 και Σεπτεμβρίου του 1949, μέσα απ’ τις αφηγήσεις του ήρωα του ΔΣΕ, Ηλία Μεταλλίδη. Ο Ηλίας Μεταλλίδης ανήκε στην ταξιαρχία της Σχολής Αξιωματικών του ΔΣΕ και σε αυτούς τους μήνες τραυματίστηκε τρεις (!) φορές και νοσηλεύτηκε σε νοσοκομεία της Αλβανίας.

Ζητεί εξηγήσεις για τα capital controls

Αναδημοσίευση από την "εφημερίδα των Συντακτών"

Επιμένει ο πρώην υπουργός Οικονομικών Γιάνης Βαρουφάκης στο αίτημά του για δημοσιοποίηση της γνωμοδότης της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας βάσει της οποίας επιβλήθηκαν τα capital controls στην Ελλάδα. Και ζητεί πλήρη διαφάνεια για το όλο θέμα από τον πρόεδρο της ΕΚΤ Μάριο Ντράγκι, μαζεύοντας υπογραφές και έχοντας στο πλευρό του τον ευρωβουλευτή του Die Linke, Φάμπιο ντε Μάζι, και τη στήριξη πολλών διεθνών προσωπικοτήτων.

Σε συνέντευξη Τύπου, που έδωσε  στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο από κοινού με τον Φάμπιο ντε Μάζι, ο πρώην υπουργός και επικεφαλής του DiEM 25 έδειξε ότι είναι διατεθειμένος να μην αφήσει σε χλωρό κλαρί τον Μάριο Ντράγκι για την απόφαση της ΕΚΤ να «κλείσει» τις ελληνικές τράπεζες τον Ιούνιο 2015.

το μήνυμα του Ζαν Λυκ Μελανσόν για την Εκστρατεία Ανυπακοής στην Ελλάδα

Με αφορμή την μεγαλειώδη συγκέντρωση στο Παρίσι, το μήνυμα που μου έστειλε ο Ζαν Λυκ Μελανσόν για την Εκστρατεία Ανυπακοής στην Ελλάδα

Κυκλοφόρησε το 3o τεύχος των Κόκκων

Κυκλοφόρησε το 3o τεύχος των Κόκκων   http://kokkoi.gr/ 

Τίτλοι αρθρογραφίας

H N. ΦΙΛΑΔΕΛΦΕΙΑ ΦΑΣΙΣΤΟΚΡΑΤΕΙΤΑΙ ΓΙΑΤΙ ΑΝΤΙΣΤΕΚΕΤΑΙ

ΟΛΑ ΤΡΙΓΥΡΩ ΑΛΛΑΖΟΥΝΕ ΚΙ ΟΛΑ ΤΑ ΙΔΙΑ ΜΕΝΟΥΝ …

ΞΑΝΑ Η ΜΕΣΟΧΩΡΑ ….

ΧΑΝΤΡΕΣ ΚΑΙ ΚΑΘΡΕΦΤΑΚΙΑ: Η ΥΠΟΘΕΣΗ «ATALANTI HILLS»

ΓΙΑ ΤΟ ΠΕΔΙΟ ΤΟΥ ΑΡΕΩΣ

Η ΝΟΤΙΑ ΚΑΡΥΣΤΙΑ ΔΩΡΟ ΣΤΙΣ ΕΝΕΡΓΕΙΑΚΕΣ ΜΠΙΖΝΕΣ

ΠΛΗΡΗΣ ΠΑΡΑΔΟΣΗ ΣΤΟΥΣ ΕΡΓΟΛΑΒΟΥΣ, Η «ΝΕΑ» ΣΥΜΦΩΝΙΑ ΓΙΑ ΤΑ ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΑ ΔΙΟΔΙΑ!

Ο ΥΜΗΤΤΟΣ ΠΑΛΙ ΣΕ ΚΙΝΔΥΝΟ

ΤΟ ΚΤΗΜΑ ΚΑΜΠΑ, ΜΙΑ ΠΟΛΥ ΠΑΛΙΑ ΙΣΤΟΡΙΑ ΠΟΥ ..ΠΑΡΑΜΕΝΕΙ ΕΠΙΚΑΙΡΗ

Η ΑΠΕΙΛΗ ΤΟΥ ΤΑΙΠΕΔ ΣΤΟ ΔΗΜΟ ΛΥΚΟΒΡΥΣΗΣ-ΠΕΥΚΗΣ

ΠΑΡΑΧΩΡΗΣΗ ΠΡΩΗΝ ΣΤΡΑΤΟΠΕΔΟΥ ΠΑΥΛΟΥ ΜΕΛΑ: ΔΙΚΑΙΩΣΗ ΜΕ ΕΡΩΤΗΜΑΤΙΚΑ

ΜΕ ΑΝΤΙΔΡΑΣΕΙΣ ΤΑ ΕΓΚΑΙΝΙΑ ΤΟΥ ΦΑΡΑΩΝΙΚΟΥ ¨ΣΜΑ ΕΥΚΑΡΠΙΑΣ¨

ΑΝΤΙΣΤΕΚΟΝΤΑΙ ΣΤΙΣ ΒΑΠΕ ΜΑΝΗ & ΚΥΚΛΑΔΕΣ

ΣΩΣΤΕ ΤΗΝ ΣΚΑΝΤΑΡ

Γαλλία: Η Ζωή Κωνσταντοπούλου αγκαζέ με τον Μελανσόν σε διαδήλωση

Αναδημοσίευση από την "iefimerida.gr"

Ηταν μια συγκέντρωση-επίδειξη δύναμης για έναν υποψήφιο ο οποίος βρίσκεται χαμηλά στις δημοσκοπήσεις, πέμπτος κατά σειράν, για τον πρώτο γύρο.

Στο πλευρό του βρέθηκαν πολλές προσωπικότητες της ριζοσπαστικής Αριστεράς καθώς και η Ζωή Κωνσταντοπούλου, η οποία ταξίδεψε στο Παρίσι για την διαδήλωση.

Ο Μελανσόν στην ομιλία του υποσχέθηκε να βάλει τα θεμέλια της VIης δημοκρατίας, να καταργήσει την «προεδρική μοναρχία».

Μιλώντας κάτω από το γιγάντιο μπρούτζινο άγαλμα της Δημοκρατίας, ο Ζαν-Λικ Μελανσόν ενθουσίασε το συγκεντρωμένο πλήθος με τη ρητορική του.

Ο φονιάς με το θύμα αγκαλιά. Πώς έγιναν… ελληνικές οι περιουσίες των Εβραίων της Θεσσαλονίκης

Αναδημοσίευση από τον "δρόμο"

Του Hλία Χαρίτου

Η μνήμη είναι στολίδι πολύ ενοχλητικό για όποιον τη φέρει. Mε την ευκαιρία της Ημέρας Μνήμης για τα θύματα της ναζιστικής θηριωδίας της Εβραϊκής Κοινότητας της Θεσσαλονίκης, οφείλουμε να θυμηθούμε ότι η υπόθεση των εκτοπίσεων των Ελληνοεβραίων της Θεσσαλονίκης, το 1943, αφορούσε το 1/4 του πληθυσμού της πόλης. Πενήντα χιλιάδες ψυχές. Είναι η εποχή που τα κοράκια εφορμούν και κατασπαράζουν τις περιουσίες των ανυπεράσπιστων πολιτών. Βλέπετε, τα θύματα των ναζιστικών κρεματορίων δεν θα επιστρέψουν ποτέ να διεκδικήσουν τις περιουσίες που μετατράπηκαν σε οκταώροφες πολυκατοικίες και κεντρικά καταστήματα προς ικανοποίηση των μεταπολεμικών «εθνικοφρόνων ιδιοκτητών», πιστών στα ιδανικά του έθνους.

Η Θεσσαλονίκη είναι μία βαθιά ενοχική πόλη. Μία πόλη που πολλές από τις αστικές περιουσίες της αποκτήθηκαν πάνω στα καμένα πτώματα των Εβραίων και σε ένα τεράστιο έγκλημα.

Το αγκάθι στα πλευρά της εξουσίας

Αναδημοσίευση από το "alterthess.gr"

Συνέντευξη με τον Σάντρο Μετζάντρα

Το ερευνητικό έργο του Μετζάντρα εντοπίζει μια ασυνέχεια στο πεδίο του Εργατισμού: η κινητικότητα της εργατικής δύναμης και η παγκόσμια διάσταση της governance αποτελούν το καθοριστικό έδαφος όπου θα κριθούν οι αναλυτικές κατηγορίες και οι προτεινόμενες πολιτικές. Συζητάμε μαζί του για τις κομουνιστικές πολιτικές με αφορμή το συνέδριο για τον Κομμουνισμό στη Ρώμη (C17).

Του Φραντσέσκο Ραπαρέλι

Πηγή: Dinamopress.it – 14/1/2017

Μετάφραση: Βαρβάρα Κυριλλίδου

Στο έργο Border as a Method [Το σύνορο ως Μέθοδος] (1), καρπό της συνεργασίας σας με τον Μπρετ Νέιλσον, παρουσιάζεται ένας νέος και πρωτότυπος «αστερισμός» του παγκόσμιου κεφαλαίου, που εμπλουτίζει την έρευνα αναφορικά με την νεοφιλελεύθερη ασυνέχεια. Ειδικότερα, η έννοια του «πολλαπλασιασμού του καταμερισμού της εργασίας» συλλαμβάνει με ξεκάθαρο τρόπο τον «μεγάλο μετασχηματισμό» στον οποίο έχουμε βουλιάξει. Είναι ακόμη εφικτή μια κομμουνιστική πολιτική η οποία θα λαμβάνει σοβαρά υπόψη της την πολλαπλότητα των κάθε άλλο παρά μειούμενων μορφών εκμετάλλευσης, τις οποίες τόσο ορθά έχετε καταγράψει εσείς;

Το από κοινού με τον Μπρετ έργο μου BorderasMethod, αλλά και το καινούργιο μας βιβλίο, του οποίου μόλις τελειώσαμε την συγγραφή (ThePolitics of Operations. Excavating Contemporary Capitalism) αποτελεί μια απόπειρα να καθορίσουμε μια μέθοδο κριτικής κατανόησης της «παγκόσμιας» διάστασης. Νομίζω πως ήταν σαφές ήδη από το BorderasaMethod, σε κάθε περίπτωση όμως στο νέο μας βιβλίο βεβαιώνουμε ρητά (με την προσήκουσα νηφαλιότητα) ότι αυτή η μέθοδος για εμάς έχει νόημα στο μέτρο που τροφοδοτεί την αναζήτηση μιας κομμουνιστικής πολιτικής.

...θα έρθει η στιγμή που θα τρίβουν τα μάτια τους

από το «ΠΟΔΟΝΙΦΤΗΣ - ΡΕ(Υ)ΜΑ ΚΡΙΤΙΚΗΣ ΤΩΝ ΚΑΙΡΩΝ ΚΑΙ ΔΡΑΣΗΣ»

«Εμείς οι μεγαλύτεροι σε ηλικία ίσως να μη ζήσουμε τις αποφασιστικές μάχες της επανάστασης που έρχεται…».

Έτσι τοποθετήθηκε ο Λένιν το Γενάρη του 1917 σε μια ομιλία του σε φοιτητές της Ζυρίχης. Το Φλεβάρη, δυο βδομάδες αργότερα, ξεσπά η πιο συνταρακτική επαναστατική διαδικασία που έχει γνωρίσει η ανθρωπότητα ως τώρα, χωρίς να ερωτηθεί βεβαίως κανένας Λένιν.

Σήμερα, στην επέτειο των 100 χρόνων από τη χρονιά που συγκλόνισε τον κόσμο, κάποιες ανάλογες απόψεις διατρέχουν και την Ελληνική κοινωνία. «Η μάχη έχει τελειώσει», «δεν υπάρχει εναλλακτική», «καλύτερες μέρες ίσως έρθουν στο πολύ μακρινό μέλλον». Αυτές είναι οι σκέψεις πάρα πολλών από αυτούς και αυτές που πραγματικά πάλεψαν για την ανατροπή των μνημονιακών πολιτικών και της νεοφιλελεύθερης κυριαρχίας όλα τα προηγούμενα χρόνια και τώρα απογοητευμένοι και προδομένοι πυκνώνουν τις τάξεις της πολιτικής αποστράτευσης.

Βαρουφάκης στον ΑΝΤ1: Να φοβάστε λιγότερο τη δραχμή από το κλείσιμο της αξιολόγησης

Εσείς νοσταλγείτε τη χρυσή εποχή του φορντισμού;

απόσπασμα από την "Συνέντευξη του Sergio Bologna στον Klaus Ronneberger"

Klaus Ronneberger: Μία από τις κριτικές σας στην παραδοσιακή ιταλική αριστερά είναι ότι αντιμετωπίζει την περιοχή των «νέων αυτοαπασχολούμενων» σαν χαμένο παιχνίδι, σαν περιοχή όπου η κυριαρχία της νεοφιλελεύθερης δεξιάς είναι αδιαμφισβήτητη. Πού λοιπόν βρίσκεται, κατά τη γνώμη σας, η δυνατότητα για ένα νέο πολιτικό σχέδιο όσον αφορά τους «αυτόνομους εργάτες»;

Sergio Bologna: Ας αφήσουμε την αριστερά και την αυτόνομη αριστερά έξω από τη συζήτηση. Οσμή σήψης αναδύεται από το κουφάρι της παραδοσιακής αριστεράς, απελπισία από την περιοχή της αμφισβήτησης. Είναι φορές που νιώθω σαν πρωταγωνιστής σε μυθιστόρημα του B. Traven: δίχως συγκεκριμένη ταυτότητα, δίχως υπηκοότητα, «εξόριστος» από επιλογή. Όταν μιλάει για τις νέες μορφές εργασίας, η αυτόνομη αριστερά μιλάει είτε για «Macjobs», είτε για «επισφαλή εργασία» και καταλήγει ζητώντας «εγγυημένο εισόδημα για όλους». Από μια φιλανθρωπική σκοπιά, θα έλεγα πως δεν υπάρχει πρόβλημα. Στην πραγματικότητα ωστόσο, το πρόβλημα των νέων μορφών εργασίας επηρεάζει περισσότερο τη «μεσαία τάξη» και τις εργασίες που απαιτούν μεγαλύτερες διανοητικές ικανότητες. Ο ειδικός χαρακτήρας των νέων μορφών εργασίας έγκειται στον ειδικό χαρακτήρα της γνώσης. Οι ικανότητες δεν αξιολογούνται, ή καλύτερα υπάγονται σε ένα διαφορετικό σύστημα αξιών και αποτίμησης. Ο αριθμός των τεχνικών, επιστημονικών, πρακτικών και κοινωνικών ικανοτήτων που απαιτούνται από τους αυτοαπασχολούμενους είναι μεν τεράστιος, αλλά η αξία τους στην αγορά εργασίας εξαρτάται μόνο από την ευελιξία τους, ικανότητα που υπονοεί και μια ορισμένη φυσική, σωματική ικανότητα. Οι ικανότητές τους δεν τους εξασφαλίζουν ούτε την εξουσία που αντιστοιχεί στον πιο αδαή ακαδημαϊκό. Και αυτό είναι σημάδι του είδους των σημερινών «ταξικών διαφορών». Σε μια κοινωνία της γνώσης, η έλλειψη εξουσίας σημαίνει αποκλεισμό από τη δημόσια ζωή.