Πριν ένα μήνα είχαμε αναφερθεί (εδώ:Η Σουηδία υιοθετεί την 6ωρη εργασία) σε μια είδηση η οποία πέρασε σχεδόν απαρατήρητη στην χώρα μας: Η Σουηδία έβαλε τέλος στο 8ωρο και προχώρησε σε μια προοδευτική κίνηση: εισήγαγε ένα νέο μοντέλο, που θέλει τους εργαζομένους να δουλεύουν μόνο 6 ώρες την ημέρα. Αναζητώντας κείμενα σχετικά με την «μεταρρύθμιση», εντοπίσαμε το κείμενο κριτικής του Θανάση Αλεξίου, το οποίο έχει γραφτεί ένα χρόνο πριν,
Το κείμενο ξεκινά με την επισήμανση ότι: «η ευφορία της πρώτης στιγμής δεν φαίνεται να ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα. Σε συνάρτηση μάλιστα με την διψήφια άνοδο της ακροδεξιάς σε όλες στις σκανδιναβικές χώρες και τον αρνητικό ταξικό συσχετισμό θα ήταν οξύμωρο να εισάγονται έτσι απλά «σοσιαλιστικά» μέτρα» και καταλήγει με την φράση: «το 6άωρο, όπως πάει να εφαρμοστεί, συνιστά περισσότερο μια παρωδία του 8αώρου που ως γνωστόν κατοχυρώθηκε μετά από σφοδρούς και αιματηρούς εργατικούς αγώνες».
Είναι φανερό στον καθένα ότι δεν πρόκειται για κανένα “σοσιαλιστικό” μέτρο το οποίο προέκυψε μετά από σκληρούς αγώνες των εργαζομένων. Επίσης είναι φανερό ότι δεν πρόκειται να περιορίσει την κερδοφορία του κεφάλαιου. Αυτά είναι προφανή και δεν χρειάζονται για να αποδειχθούν οι αναλύσεις που παραθέτει ο Θανάσης Αλεξίου. Εκείνο όμως που απουσιάζει από το κείμενο του είναι μια πειστική απάντηση γιατί το κεφάλαιο χρησιμοποιεί τέτοιες πολιτικές; Οι επικλήσεις σε τσιτάτα του Μαρξ καθώς και οι αναφορές οι αναφορές στον S. Freud και άλλους, δεν σώζουν την κατάσταση. Όλα αυτά τα ενδιαφέροντα από εγκυκλοπαιδική άποψη που γράφει στο κείμενό του για τις σχέσεις ανάμεσα στην εργασία και τον ελεύθερο χρόνο, απέχουν πολύ απ' το να εξηγήσουν γιατί στην Σουηδία μειώνονται οι ώρες εργασίας ενώ σε άλλες χώρες συμβαίνει το εντελώς ανάποδο...
Παραθέτουμε το κείμενο για να βγάλετε τα δικά σας συμπεράσματα:
Το κείμενο ξεκινά με την επισήμανση ότι: «η ευφορία της πρώτης στιγμής δεν φαίνεται να ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα. Σε συνάρτηση μάλιστα με την διψήφια άνοδο της ακροδεξιάς σε όλες στις σκανδιναβικές χώρες και τον αρνητικό ταξικό συσχετισμό θα ήταν οξύμωρο να εισάγονται έτσι απλά «σοσιαλιστικά» μέτρα» και καταλήγει με την φράση: «το 6άωρο, όπως πάει να εφαρμοστεί, συνιστά περισσότερο μια παρωδία του 8αώρου που ως γνωστόν κατοχυρώθηκε μετά από σφοδρούς και αιματηρούς εργατικούς αγώνες».
Είναι φανερό στον καθένα ότι δεν πρόκειται για κανένα “σοσιαλιστικό” μέτρο το οποίο προέκυψε μετά από σκληρούς αγώνες των εργαζομένων. Επίσης είναι φανερό ότι δεν πρόκειται να περιορίσει την κερδοφορία του κεφάλαιου. Αυτά είναι προφανή και δεν χρειάζονται για να αποδειχθούν οι αναλύσεις που παραθέτει ο Θανάσης Αλεξίου. Εκείνο όμως που απουσιάζει από το κείμενο του είναι μια πειστική απάντηση γιατί το κεφάλαιο χρησιμοποιεί τέτοιες πολιτικές; Οι επικλήσεις σε τσιτάτα του Μαρξ καθώς και οι αναφορές οι αναφορές στον S. Freud και άλλους, δεν σώζουν την κατάσταση. Όλα αυτά τα ενδιαφέροντα από εγκυκλοπαιδική άποψη που γράφει στο κείμενό του για τις σχέσεις ανάμεσα στην εργασία και τον ελεύθερο χρόνο, απέχουν πολύ απ' το να εξηγήσουν γιατί στην Σουηδία μειώνονται οι ώρες εργασίας ενώ σε άλλες χώρες συμβαίνει το εντελώς ανάποδο...
Παραθέτουμε το κείμενο για να βγάλετε τα δικά σας συμπεράσματα: