ΦΩΤΙΑ ΣΤΑ ΓΕΝΙΚΑ ΕΠΙΤΕΛΕΙΑ!
Αγωνιζόμαστε για την "ΣΥσπείρωση της ΡΙΖοσπαστικής Αριστεράς" στην κατεύθυνση της κοινής δράσης στους μαζικούς χώρους και τα κοινωνικά κινήματα, και παράλληλα για την πολιτική της συγκρότηση σε ένα ενιαίο αμεσοδημοκρατικό πολιτικό φορέα

Σάββατο 31 Μαρτίου 2018

Γ. Μαυρής: για τα πολιτικά κόμματα, την κρίση εκπροσώπησης και την άνοδο του συντηρητισμού




Η ομιλία του Γ. Μαυρή στην εκδήλωση «Μετά τον ΣΥΡΙΖΑ: Πολιτικά κόμματα, κρίση εκπροσώπησης και άνοδος του συντηρητισμού», που πραγματοποιήθηκε την Πέμπτη 29 Μαρτίου στις 19.00 το απόγευμαστον Σύλλογο Ελλήνων Αρχαιολόγων (Ερμού 134, Θησείο, Αθήνα)

Οργανωτές: alterthess.gr, barikat.gr, radical-youth.gr, xekinima.org και yabasta.gr

Ολόκληρη η εκδήλωση σε video, [εδώ]

Παρασκευή 30 Μαρτίου 2018

«εθνική συνεννόηση» με χουντικό ...διαμεσολαβητή;


Στο κοινό της εκδήλωσης ξεχωρίζουν ο εκπρόσωπος της Αρχιεπισκοπής, ο Τ. Κουίκ των ΑΝ.ΕΛΛ., οι οποίοι ως γνωστόν διαφωνούν με τη γραμμή της κυβέρνησης στην οποία συμμετέχουν και ο πρώην υπουργός Εξωτερικών, Π. Μολυβιάτης |
Στην «εφημερίδα των συντακτών» παρουσιάζεται μια πολιτική εξήγηση για την σκοπιμότητα της εκδήλωσης που οργανώθηκε στο Υπουργείο Εξωτερικών με οικοδεσπότη τον χουντικό Νικολάο Μέρτζο:

Οταν εξαγγέλθηκε η εκδήλωση στον χώρο του υπουργείου Εξωτερικών για να παρουσιαστεί το νέο βιβλίο του Νικολάου Μέρτζου «Το Μακεδονικό» με ομιλητές τους Ν. Κοτζιά, Ευάγγ. Βενιζέλο και Στ. Θεοδωράκη, οι περισσότεροι σκέφτηκαν ότι επρόκειτο για μια απόπειρα εύσχημης αποκατάστασης του συγγραφέα, μετά το φιάσκο της παρασημοφόρησής του από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας στον ίδιο χώρο τον Ιούνιο του 2017.

Τετάρτη 28 Μαρτίου 2018

Συζήτηση με τον Γ. Μαυρή για τα πολιτικά κόμματα, την κρίση εκπροσώπησης και την άνοδο του συντηρητισμού


(κλικ στην εικόνα για περισσότερα)
Εκδήλωση - συζήτηση με τον πολιτικό επιστήμονα, πρόεδρο και διευθ. σύμβουλο της PUBLIC ISSUE, Γιάννη Μαυρή, με τίτλο «Μετά τον ΣΥΡΙΖΑ: Πολιτικά κόμματα, κρίση εκπροσώπησης και άνοδος του συντηρητισμού», διοργανώνεται
την Πέμπτη 29 Μαρτίου στις 19.00 το απόγευμα
στον Σύλλογο Ελλήνων Αρχαιολόγων (Ερμού 134, Θησείο, Αθήνα).

Τη συζήτηση διοργανώνουν: alterthess.gr, barikat.gr, radical-youth.gr, xekinima.org και yabasta.gr

Πέρσι ήταν χουντικός, σήμερα είναι φίλος μας...


(κλικ στην εικόνα για τα δείτε το άρθρο)

Ο Νικόλαος Μέρτζος, προδικτατορικά δραστηριοποιήθηκε και ως μέλος της ΕΚΟΦ. Κατά την περίοδο της στρατιωτικής δικτατορίας ήταν μέλος της «Συμβουλευτικής Επιτροπής», ενός γνωμοδοτικού σώματος διορισμένου από τους δικτάτορες με σκοπό να δημιουργήσει ένα δημοκρατικό προσωπείο για το δικτατορικό καθεστώς. Το Νοέμβριο του 1970 διορίστηκε από το Γεώργιο Παπαδόπουλο μέλος της πρώτης «Συμβουλευτικής Επιτροπής». Το 1971 εξελέγη μέλος της δεύτερης «Συμβουλευτικής Επιτροπής» και αργότερα γραμματέας της. Από το βήμα της «Συμβουλευτικής Επιτροπής» ο Μέρτζος είχε εισηγηθεί υπέρ νομοσχεδίων της δικτατορικής κυβέρνησης εκθειάζοντας τα στελέχη της. Τον Ιανουάριο του 1972 αναδείχτηκε Β' αντιπρόεδρος της «Συμβουλευτικής Επιτροπής». Μετά την πτώση της δικτατορίας διετέλεσε σύμβουλος του Κωνσταντίνου Καραμανλή, του Ευάγγελου Αβέρωφ και του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη από το 1990 ως το 1993 για θέματα Μακεδονίας και Θράκης. Ήταν ένας από τους συνδιοργανωτές του συλλαλητηρίου για το Μακεδονικό στη Θεσσαλονίκη το Φεβρουάριο του 1992 και συντάκτης της σχετικής διακήρυξης.

Τον Μάη του 2017 :

«Σάλο και οργή στις τάξεις των φυλακισθέντων, εξορισθέντων και διωχθέντων επί χούντας έχει προκαλέσει η απόφαση της Προεδρίας της Δημοκρατίας να τιμήσει με το παράσημο Ανώτερος Ταξιάρχης του Τάγματος του Φοίνικος τον Νικόλαο Μέρτζο, ο οποίος είχε χρηματίσει αντιπρόεδρος της Συμβουλευτικής της χούντας.

Τρίτη 27 Μαρτίου 2018

Εθνική Υπηρεσία Παραπληροφοριών




Μπορεί να τους χωρίζουν στην πολιτική σκηνή τα συλλαλητήρια για το Μακεδονικό, το σκάνδαλο ΝOVARTIS και άλλα παρόμοια, αλλά αυτό το video  καταφέρνει να ενώνει τους συριζέους, με τους κεντροαριστερούς, τους κεντροδεξιούς, τους νεοδημοκράτες και τους ακροδεξιούς. Δεν πρόκειται για "σάτιρα", αλλά για παραπληροφόρηση. Η μετάβαση από  "πουκάμισο" και τις "σαγιονάρες" στο "βιβλίο" είναι το τέχνασμα για να αποκρυφτεί η απόσταση ανάμεσα στο ψέμα και την αλήθεια. Τα "γλαφυρά" της διαπραγμάτευσης δια στόματος Μητσικώστα, ουδεμία σχέση έχουν με τα "γλαφυρά" που καταθέτει ο Γ. Βαρουφάκης στο βιβλίο του. Βέβαια η μεγάλη πλειοψηφία των ακροατών του κρατικού σταθμού - όπως και ο κ. Μητσικώστας - δεν έχουν διαβάσει το βιβλίο, ούτε πρόκειται να το διαβάσουν.Το αντίθετο μάλιστα, η συγκεκριμένη  σάτιρα αυτό ακριβώς επιδιώκει: Μέσω της απαξίωσης, να τους αποτρέπει από την ανάγνωσή του. Αυτά που αναφέρει ο Γ. Βαρουφάκης στο βιβλίο του  (με ντοκουμέντα που κανείς δεν έχει αμφισβητήσει ευθέως), ίσως δημιουργήσουν αμφιβολίες στους στους αναγνώστες για την κυρίαρχη αφήγηση εκείνης της περιόδου...

Δυστυχώς αυτές οι πρακτικές της παραπληροφόρησης, που στηρίζονται στις "σχέσης εμπιστοσύνης" ανάμεσα στον πομπό και και τον δέκτη τους, δεν αφορούν μια πολιτική που περιορίζεται στον χώρο της ενημέρωσης, αλλά λειτουργεί και εντός των πολιτικών μηχανισμών. Αυτές οι ίδιες πρακτικές λειτούργησαν και εντός της Κυβέρνησης στην περίοδο των διαπραγματεύσεων, με τον πρωθυπουργό να "εμπιστεύεται" περισσότερο την ΕΥΠ και τον Ρουμπάτη παρά τον υπουργό του, όπως αποκαλύπτει ο Γιάννης Βαρουφάκης στο βιβλίο του  «ΑΝΙΚΗΤΟΙ – ΗΤΤΗΜΕΝΟΙ», από το οποίο και παραθέτουμε το παρακάτω απόσπασμα (σελίδες 683 – 686):

Δευτέρα 26 Μαρτίου 2018

Αριστερά και πόλεμος: Δυο γάιδαροι τσακώνονται σε ξένο ...αχυρώνα!



Τον τελευταίο καιρό, με αφορμή την όξυνση των σχέσεων της χώρας μας με την Τουρκία, όξυνση που μπορεί να κορυφωθεί και με κάποιο «θερμό επεισόδιο», οι πολιτικοί χώροι της Αριστεράς αναζητούν τι στάση να κρατήσουν απέναντι σε αυτό το ενδεχόμενο. Έχουν μάθει να σκέφτονται με σχέδια και προγράμματα που φτάνουν μέχρι τον σοσιαλισμό, που ακουμπάνε τον κομμουνισμό. Γιαυτό συχνά αυτοκαταναλώνται στο πως να εντάξουν σε αυτά τις πολιτικές  στάσεις που διαμορφώνουν, απέναντι σε παρόμοιες καταστάσεις.

Στην έγνοια τους να είναι συνεπείς με τον τρόπο που αντιλαμβάνονται την πολιτική τους δράση, καταλήγει συχνά στο να υποτιμουν της αλλαγές της συγκυρίας. Αλλαγές που δεν έχουν τόσο μεγάλο βάθος χρόνου όσο οι σχεδιασμοί τους, είναι όμως καθοριστικές για στους πραγματικούς όρους και στις συνθήκες που προσδιορίζουν αυτές τις καταστάσεις.

Πρώτα απ' όλλα, παραβλέπουν τις αλλαγές που έχουν σημειωθεί στην διεξαγωγή του πολέμου, ως πεδίο άσκησης κρατικής πολιτικής. Κάποιοι Αριστεροί δηλώνουν πρόθυμοι να σταθούν στο πλευρό της “πατρίδας” - δηλαδή του κράτους - για να διαφυλαχθεί  η εδαφική του ακεραιότητα. Η προθυμία όμως της “πατριωτικής” Αριστεράς να ντυθεί στο χακι και να πολεμήσει για την “πατρίδα” δεν έχει πραγματικό αντίκρυσμα:  Κανείς – εκτός από τους ακραίους εθνικιστές - δεν τους ζήτησε να κάνουν παρόμοιες δηλώσεις. Πολύ πιθανόν δεν θα χρειαστεί να πάρουν το ντουφέκι στο χέρι για να πολεμήσουν. Όχι γιατί αποκλείεται μια πολεμική σύραξη, αλλά γιατί το κράτος σήμερα δεν έχει ανάγκη για να τους στείλει στην “πρώτη γραμμή”, όπως το 40,  για να πολεμήσουν...

Κυριακή 25 Μαρτίου 2018

Δεν είναι γελοιογραφία....



Ο Λαφαζάνης κάνει ... «restart» με τον εθνικισμό



ΑΚΕΠ, Αριστερό Ρεύμα, ΔΗΚΚΙ, Δρόμος Ανοιχτός, Ελεύθερη Ελλάδα, ΕΠΑΜ, ΚΟΕ, Μέτωπο Νίκης, Πλεύση Ελευθερίας, Πρωτοβουλία 14ης Μάη, Σοσιαλιστική Προοπτική, καθώς και πρώην βουλευτές, μέλη κ.ά.ένωσαν τις δυνάμεις τους για την οργάνωση στην αίθουσα της ΕΣΗΕΑ (19/3/18) για την πραγματοποίση της εκδήλωση «Αιγαίο 2018, οι συνέπειες της υποταγής» που διοργάνωσε η πρωτοβουλία για κοινή δράση ΕΠΑΝΕΚΚΙΝΗΣΗ – RESTART.

Πιθανόν να μην γνωρίζεται κάποιους από τους συμμετέχοντες, όπως την «Πρωτοβουλία 14ης Μάη», και να χρειαστεί να ψάξετε για να μάθετε. Εξάλλου μην ξεχνάτε πως και τον Κατσιφάρα δεν τον γνώριζε ούτε ο θυρωρός της πολυκατοικίας του και δεν θα τον μάθαινε αν δεν έκανε κυβέρνηση το 81 ο Ανδρέας Παπανδρέου...

Πως γίνεται την ίδια στιγμή που η ΛΑΕ κάνει πρόταση συνεργασίας στο ΑΝΤΑΡΣΥΑ, η μισή συμμετέχει σε παρόμοιες εκδηλώσεις, μόνον η πολιτική της ηγεσία το γνωρίζει! Σταματάμε εδώ, στο θέμα της αναξιοπιστίας και της πολιτικής αφερεγγυότητας και αφήνουμε τα άλλα που βγάζουν γέλοιο στην κρίση των αναγνωστών μας....

Το παρακάτω  ενημερωτικό κείμενο δημοσιεύτηκε ίδιο και απαράλακτο ως "πολιτικό μανιφέστο" στο "iskra.gr", στον "δρόμο της Αριστεράς", στην σελίδα τo fb "rεstart" και σε άλλα ηλεκτρονικά μέσα ενημέρωσης:

Παρασκευή 23 Μαρτίου 2018

Σρέτσκο Χόρβατ: «Μολών λαβέ»


Ο συνιδρυτής του DiEM25 μιλά για τον Γιάνη Βαρουφάκη, το σκληρό μπρα-ντε-φερ μεταξύ κυβέρνησης και δανειστών για έξι μήνες, τα αλλεπάλληλα τελεσίγραφα από την Τρόικα αλλά και τον Αλέξη Τσίπρα, τα capital controls και φυσικά το μεγαλειώδες ΟΧΙ του ελληνικού λαού.
Αναδημοσίευση από την "εφημερίδα των συντακτών"


Και τι δε ζήσαμε από τη στιγμή που ο Αλέξης Τσίπρας ανέλαβε τη διακυβέρνηση της χώρας τον Ιανουάριο του 2015! Η περίφημη συνάντηση Ντάισελμπλουμ – Βαρουφάκη, και το «Ουάου» του τελευταίου που έγινε viral, μας έβαλαν από νωρίς στο κλίμα για το τι έμελλε να ακολουθήσει: σκληρό μπρα-ντε-φερ μεταξύ κυβέρνησης και δανειστών για έξι μήνες, αλλεπάλληλα τελεσίγραφα από την Τρόικα, ασφυκτικές προθεσμίες για την πληρωμή ομολόγων, Eurogroups – φωτιά, ροκ εμφανίσεις του Γιάνη Βαρουφάκη, μη πληρωμή δόσης στο ΔΝΤ, κλειστές τράπεζες, capital controls και φυσικά το μεγαλειώδες ΟΧΙ του ελληνικού λαού.

Ποιος θα φανταζόταν ότι μια πολύμηνη διαπραγμάτευση και ένα δημοψήφισμα θα οδηγούσε στη δημιουργία ενός Πανευρωπαϊκού Κινήματος για τη Δημοκρατία στην Ευρώπη;

Και αν λάβουμε υπόψη τη δήλωση του Αλέξη Τσίπρα στη ΔΕΘ το 2016, «Δεν έχετε παράπονο, στο πρώτο εξάμηνο είχαμε μία πολύ φαντεζί ομάδα», τότε θεωρώ πως η ομάδα του Γιάνη Βαρουφάκη και του φίλου του και συνιδρυτή του DiEM25, Σρέτσκο Χόρβατ, θα συνεχίσει να χορεύει στην Ευρώπη σε φαντεζί ρυθμούς.

Η «ομορφούλα» που ξανάγινε ...«τουρκοπούλα»


Απολαύστε έναν αντιπροσωπευτικό «προοδευτικό» νεοέλληνα τραγουδιστή, που εκφράζει με την φωνή του τo συλλογικό φαντασιακό του έθνους για την επανάσταση του 1821.



Η πρώτη μεγάλη εμπορική επιτυχία του Σταύρου Κουγιουμτζή. Τους στίχους του τραγουδιού τους υπογράφει η Σώτια Τσώτου και βρίσκεται στον ομώνυμο δίσκο («Να ’τανε το ’21»/1970), που αποτελεί τον πρώτο ολοκληρωμένο προσωπικό δίσκο 33 στροφών του συνθέτη και τον δεύτερο του Γιώργου Νταλάρα, ο οποίος είναι κι ο ερμηνευτής του τραγουδιού.

Λόγω του τίτλου του («Να ’τανε το ’21») και σε συνάρτηση με την περίοδο της χούντας, όπου κυκλοφόρησε το τραγούδι (1969-1970), ήταν φυσικός ο συνειρμός του «’21» με το απριλιανό πραξικόπημα της 21ης Απριλίου του 1967. Έτσι, τα χρόνια εκείνα, το τραγούδι από άλλους θεωρήθηκε ως χουντικό, ενώ από άλλους ως αντιστασιακό. Αναφέρεται σχετικά ο ίδιος ο Κουγιουμτζής : 

Πέμπτη 22 Μαρτίου 2018

JIYAN's STORY




Το τρέιλερ της ταινίας, με ελληνικούς υπότιτλους.

JIYAN's STORY 
(Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΩΝ ΓΥΝΑΙΚΩΝ)
Inside the women's army

Την Παρασκευή 23/3/18, στις 20:00, στο Μικρόπολις,
 Βενιζέλου και Βασ. Ηρακλείου 18, 54624 Θεσσαλονίκη

Πρώτη προβολή της ταινίας του σκηνοθέτη και κινηματογραφιστή Halûk Ünal σχετικά με τις γυναίκες της Ροζάβα και το ένοπλο αντάρτικο που δημιούργησαν. Το μέτωπο του αγώνα τους διπλό: από τη μια ο πόλεμος με τους τζιχαντιστές του Ισλαμικού Κράτους και τους αποκεφαλισμούς, τους βιασμούς και τα ανείπωτα βασανιστήρια που ακολουθούν κάθε τους επίθεση. Από την άλλη το ατέρμονο παλιό και νέο σύστημα της πατριαρχίας που τις αντιμετωπίζει ως θύματα, ως σκλάβες, ως ανθρώπους τελευταίας κατηγορίας, χωρίς λόγο και δικαίωμα αυτοδιάθεσης.


Τετάρτη 21 Μαρτίου 2018

Οι μεγάλες δυνάμεις ετοιμάζουν Plan B για την Τουρκία



Αναδημοσίευση από το "tvxs.gr"

H κατάληψη του Αφρίν είναι σίγουρα κέρδος για την Τουρκία καθώς της δίνει - προς το παρόν - μια, έστω και μικρή, ζώνη επιρροής στην Συρία και την βάζει στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων για το αύριο της διχοτομημένης χώρας, κάτι που αποτελεί βασική στόχευση του Ερντογάν.

Στο μεταξύ, ο Τούρκος πρόεδρος με την νίκη αυτή κερδίζει στο εσωτερικό και διαφημίζει τον εαυτό του στο εξωτερικό. Τη συνοδεύει με δηλώσεις - απειλές προς Κύπρο και Ελλάδα και με προβλέψεις περί Γ’ Παγκοσμίου Πολέμου που θα ξεκινήσει από τη Συρία. Η Τουρκία δείχνει να κερδίζει σε όλα τα μέτωπα. Είναι όμως έτσι;

Ο Σωτήρης Ρούσσος, καθηγητής Διεθνών Σχέσεων στη Μέση Ανατολή στο Τμήμα Πολιτικής Επιστήμης και Διεθνών Σχέσεων του Πανεπιστημίου Πελοποννήσου, μιλώντας στο tvxs.gr, εξηγεί τη σημασία της κατάληψης του Αφρίν τόσο για την Τουρκία, όσο και για τους συσχετισμούς μέσα στη Συρία και προβλέπει τις κινήσεις των μεγάλων δυνάμεων απέναντι στον Ερντογάν.

Τρίτη 20 Μαρτίου 2018

Η πτώση του Αφρίν



Πρώτη προβολή της ταινίας του σκηνοθέτη και κινηματογραφιστή Halûk Ünal σχετικά με τις γυναίκες της Ροζάβα και το ένοπλο αντάρτικο που δημιούργησαν

Αναδημοσίευση από το "RProject.gr"
του Πάνου Πέτρου

Το Αφρίν τελικά έπεσε. Οι πολιτοφυλακές του αντιστάθηκαν σθεναρά για εβδομάδες, ιδιαίτερα όσο ο καιρός και η μορφολογία του εδάφους ήταν με το μέρος τους στην προσπάθεια να καθηλώσουν την προέλαση του τουρκικού στρατού και των Σύρων συμμάχων του. Δεν είχαν απάντηση στο πυροβολικό και την αεροπορία, που έπαιξαν καθοριστικό ρόλο στην έκβαση της μάχης, κι ευθύνονται για τις μαζικές δολοφονίες αμάχων.

Οι υπό­λοι­ποι παί­χτες δια­τή­ρη­σαν μέχρι τέ­λους τη στάση ανο­χής στην επι­χεί­ρη­ση με το ορ­γου­ε­λι­κό όνομα «Κλά­δος Ελαί­ας». Παρά την προ­πα­γαν­δι­στι­κή υπερ-προ­βο­λή της κι­νη­το­ποί­η­σης με­ρι­κών εκα­το­ντά­δων φι­λο­κυ­βερ­νη­τι­κών πο­λι­το­φυ­λα­κών, στην πράξη φά­νη­κε ότι το κα­θε­στώς Άσαντ είτε προ­τι­μού­σε την τουρ­κι­κή πα­ρου­σία από την κουρ­δι­κή αυ­το­νο­μία στα βό­ρεια σύ­νο­ρα, είτε υπο­κλί­θη­κε στις προ­τε­ραιό­τη­τες της ρω­σι­κής εξω­τε­ρι­κής πο­λι­τι­κής, που προ­τί­μη­σε σε αυτήν την φάση να «αδειά­σει» τους Κούρ­δους του Αφρίν από το να χα­λά­σει τη συμ­μα­χία με την Τουρ­κία.

Δευτέρα 19 Μαρτίου 2018

Η αθηναϊκή δημοκρατία στο Κυρηνάλιο, ή τα Πέντε Αστέρια στην Ακρόπολη



Αναδημοσίευση από το "Antonis Liakos"

Άστραψαν και βρόντηξαν με τις ιταλικές εκλογές οι κήρυκες του ορθολογισμού και της αρετολογίας. Ο λαϊκισμός σε όλες τις κλίσεις και αριθμούς. Και η αριστερή μελαγχολία που έγινε αριστερή κατάθλιψη. Ο Μαρκο Ρεβέλι θυμάται στην εφημερίδα Μανιφέστο το …1948 (sic!): «Και τότε ηττήθηκε η Αριστερά, αλλά δεν εξαφανίστηκε. Εβδομήντα χρόνια αργότερα, δεν βρίσκουμε κόκκινες κουκίδες πια στον εκλογικό χάρτη!» Εντούτοις, το νέο κοινοβούλιο είναι το νεώτερο στην ηλικία που έχει υπάρξει ποτέ στην Ιταλία ( μέσος όρος 44 χρόνια) και εκείνο όπου οι γυναίκες μετρούν πάνω από ένα τρίτο. Και τι δεν ακούστηκε όμως για τη σύνθεση του! Γκαρσόνια και κτηνοτρόφοι, ναυτικοί και πληροφορικάριοι, άνθρωποι με δουλειές του ποδαριού, κορίτσια της διπλανής πόρτας, χωρίς εμπειρία και ανάλογο κύρος και βάρος για το κοινοβούλιο.

Τι συμβαίνει λοιπόν στην Ιταλία; Τι είναι αυτό το πρώτο κόμμα, το κίνημα των Πέντε Αστέρων; Τι λέει το πρόγραμμά του; Το πρόγραμμα είναι αναρτημένο στο διαδίκτυο, άλλωστε όλο αυτό το κόμμα που δεν θέλει να λέγεται κόμμα αλλά κίνημα πολιτών, είναι βασισμένο, και ως ιδέα και επιχειρησιακά, στο διαδίκτυο. Εντούτοις οι σχολιαστές των ελληνικών εφημερίδων δεν θέλουν να ξέρουν.

Η ειλικρινής επανάσταση της Αφρίν



Αναδημοσίευση από τον "δρόμο της Αριστεράς"
του Αντώνη Ανδρουλιδάκη

Στις πολλές απορίες των ημερών θα πρέπει να προστεθεί και η απορία για την εκκωφαντική σιωπή της παρ’ ημίν «προοδευτικής» νομενκλατούρας για τα συμβαίνοντα στο καντόνι Αφρίν της επαρχίας Ροζάβα στην Β.Δ. Συρία. Οι συνήθως λαλίστατες φεισμπουκικές περσόνες που διαρρηγνύουν τα ιμάτια τους στην ελάχιστη παραβίαση των ατομικών δικαιωμάτων –και καλά κάνουν– τηρούν, εν προκειμένω, μάλλον, αιδήμονα σιωπή. Η αλήθεια είναι πως με ελάχιστες εξαιρέσεις –όπως η εφημερίδα δρόμου Άπατρις– το μεγάλο μέρος της αντιεξουσιαστικής κοινότητας στην Ελλάδα, αλλά και της κυβερνώσας και μη Αριστεράς, «κρατάει χαμηλά» το θέμα της τουρκικής εισβολής στην Αφρίν.

Κυριακή 18 Μαρτίου 2018

O ΠΑΟΚ και η επιθυμία τού μη κράτους



Αναδημοσίευση από το "—Nomadic universality"
του Άκη Γαβριηλίδη

Μεταξύ των διανοουμένων του ελληνικού εθνικισμού, ιδίως όσων προέρχονται από την αριστερά, ιδιαίτερη φρίκη προκαλεί τα τελευταία χρόνια το σκιάχτρο τού «νεοοθωμανισμού». Τον όρο αυτό οι εθνικιστές τον εκτοξεύουν και ως κατηγορία με ιδιαίτερη φόρτιση, με ιδιαίτερη απόλαυση θα έλεγα, εναντίον όσων αναγορεύουν εκάστοτε σε υπ’ αριθμόν 1 εχθρούς τους, και εχθρούς του έθνους· μια φόρτιση συγκρίσιμη μόνο με την αντίστοιχη κατηγορία «εθνομηδενιστής», με την οποία άλλωστε είναι περίπου συνώνυμα.

Οι φόβοι αυτοί είναι αδικαιολόγητοι. Δεν υπάρχει καμία ανάγκη νεοοθωμανισμού όταν ο παλιός κλασικός οθωμανισμός είναι ζωντανός και μια χαρά στην υγεία του στην ψηφιακή μας εποχή.

Αυτό απέδειξε, μεταξύ άλλων, το πρόσφατο κείμενο συλλογής υπογραφών που αναρτήθηκε στο διαδίκτυο, με τίτλο «Κάτω τα χέρια σας από τον ΠΑΟΚ!» και με το εξής λιτό και περιεκτικό περιεχόμενο:

Αν τολμήσετε να επιβάλλετε μεθοδευμένη εξοντωτική ποινή στον ΠΑΟΚ προς τέρψιν των Μαφιόζων της Αθήνας, αυτομάτως να θεωρήσετε τα φύλλα πορείας μας, σε περίπτωση επιστράτευσης, ως απλά κουρελόχαρτα.
Κανένας οπαδός του ΠΑΟΚ σε μάχες για τη δικιά σας Ελλάδα.
Εμείς πολεμάμε ΜΟΝΟ για τον ΠΑΟΚ.
(οι υπογραμμίσεις και τα κεφαλαία στο πρωτότυπο).

Σε αυτές τις πέντε σειρές, βλέπουμε σε πλήρη λειτουργία μία λογική διαπραγμάτευσης με το κράτος (τους), για κάτι που ωστόσο αποτελεί μία από τις πιο αυτονόητες υποχρεώσεις, και έναν από τους πυλώνες, του νεωτερικού έθνους κράτους: την καθολική υποχρεωτική στράτευση όλων των ενηλίκων ανδρών. Για όσους υπογράφουν τη δήλωση, οι οποίοι τη στιγμή που γράφω ανέρχονται ήδη σε αρκετές χιλιάδες, η σχέση τους με το έθνος κράτος δεν διέπεται από τη λογική των αφηρημένων δικαιωμάτων και υποχρεώσεων που ισχύουν αυτονόητα για όλους, αλλά από τη λογική τού παζαρέματος: δώσε μου για να σου δώσω.

ο ακτιβιστής



Διαβάζοντας την παρακάτω ποιητική απάντηση του Θανάση Σκαμνάκη, γιατί έγραψε  κείμενό το «“Να μιλήσω για ήρωες”;...», σκεφτήκαμε να την διανθίσουμε με μερικές επίκαιρες φωτογραφίες, που τις επιλέξαμε το φωτογραφικό αρχείο της ΛΑΕ:

Γιατί τα λέω τώρα όλ’ αυτά;



Δευτέρα 12 Μαρτίου 2018

Ανακατατάξεις στον χώρο της εξωκοινοβουλευτικής Αριστεράς;



1. Η ήττα της Αριστεράς την εποχή των μνημονίων

Σε συνθήκες ήττας, στο εσωτερικό των πολιτικών μηχανισμών, είναι φυσικό να εκδηλώνεται ένας ανταγωνισμός ανάμεσα στο «παλιό» που αντιπροσωπεύει αυτό που ηττήθηκε και θα πρέπει να «πεθάνει», και στο «νέο» που δεν έχει γεννηθεί ακόμα, ή δεν έχει κυριαρχήσει.

Στα αστικά κόμματα - που το πεδίο της δράσης τους είναι ο κοινοβουλευτισμός - όταν σημειωθεί μια σημαντική εκλογική ήττα, συνήθως παραιτείται ο “αρχηγός” και τον διαδέχεται ο επόμενος. Στην Ιαπωνία μπορεί και να κάνει “χαρακίρι”. Με αυτόν τον τρόπο διευθετούν συνήθως το ζήτημα, και αναμένουν πώς ο νέος αρχηγός θα καταγράψει τις διαφορές του απ' τον παλιό, διορθώνοντας τα λάθη που επέφεραν την μείωση της εκλογικής πελατείας.

Στην παραδοσιακή Αριστερά, τα πράγματα είναι πιο μπερδεμένα. Ανακατεύεται και ο “επιστημονικός σοσιαλισμός”, που διαχωρίζει τις ήττες σε “ταχτικές” και “στρατηγικές”, διαχέει τις ευθύνες για την έκβαση της ταξικής πάλης ανάμεσα στο κοινωνικό υποκείμενο της «επαναστατικής τάξης» και την πολιτική «πρωτοπορία» της, στις συνθήκες που δεν έχουν ακόμα «ωριμάσει» και άλλα παρόμοια. Γιαυτό οι “αρχηγοί” της συνήθως δεν παραιτούνται. Πορεύεται σε σταθερή τροχιά, από ήττα σε ήττα μέχρι την ...τελική νίκη. Εξάλλου από τα καταστατικά της δεν αναγνωρίζεται η ύπαρξη του “αρχηγού” που διευθύνει και αποφασίζει μόνος του. Για την Αριστερά υπάρχουν μόνον “ηγέτες” που εμπνέουν τις λαϊκές μάζες...

Όταν λοιπόν η Αριστερά βρεθεί μπροστά σε μια ήττα, λειτουργούν στο εσωτερικό της με μεγαλύτερη αποτελεσματικότητα οι «σχέσεις αναπαραγωγής» από τις «σχέσεις μετασχηματισμού». Γιαυτό και τα κόμματα της Αριστεράς, και ιδιαίτερα τα κομμουνιστικά, έχουν συνήθως πιο μακρόχρονη ιστορία από τα αστικά. Ιστορία, που δεν χάνουν ευκαιρία να την επικαλεστούν, ιδιαίτερα σε δύσκολες στιγμές...

Τετάρτη 7 Μαρτίου 2018

Ο “αγανακτισμένος” Χρήστος Λάσκος με το "επίδομα" της κ. Αντωνοπούλου



«Εδώ έχει μεγαλύτερη αξία να υπογραμμιστεί το γεγονός πως σημαντικότερη βαρύτητα και από την ηθική διάσταση του θέματος έχει το γνωσιολογικό!

Θέλω να πω, δεν είναι μόνο το ξεφτιλίκι μιας ζάμπλουτης – με αριστερά και πατριωτικά αισθήματα, ωστόσο- να μην αφήνει σεντ ανεκμετάλλευτο, έστω και με κίνδυνο να γίνει ρόμπα

Το κυριότερο είναι πως η κυρία Αντωνοπούλου –και πολλοί ακόμη στην κυβέρνηση κι αλλού- αγνοούν τι σημαίνει χιλιάρικο για τον μέσο έλληνα πολίτη. Αγνοούν ολοκληρωτικά τι σημαίνει να μην βγάζεις ποτέ δεκαπενθήμερο –κανένα δεκαπενθήμερο. Θεωρούν πως αυτά που συμβαίνουν στην κοινωνική πλειοψηφία τους αφορούν μόνο ως χομπίστες, που επιδεικνύουν τις «ικανότητές» τους στην επίλυση προβλημάτων. Όχι δικών τους προβλημάτων, ευτυχώς.

Από αυτήν την άποψη, το ερώτημα «Αν θέλεις την ισότητα γιατί είσαι τόσο πλούσιος;», όπως το έθεσε ο G. A. Cohen, παραμένει καίριο. Κι επιδέχεται μόνο πρακτικές απαντήσεις. Η κυρία Αντωνοπούλου απάντησε πρακτικά –πρακτικότερα δεν γινόταν.

Γι’ αυτό, χέστε μας με το έργο της και τις συναφείς ανοησίες. Αϊ στο διάβολο, που λέει ο λόγος. Αϊ στο διάλο.»

Απόσπασμα από το κείμενο: «Ηθική, ενοίκια και καταθέσεις». του Χρήστου Λάσκου
(αναδημοσιεύτηκε [εδώ] και μετά [εδώ])

Θα συμφωνήσουμε με τον Χρήστο Λάσκο ότι “πράγματι σημαντικότερη βαρύτητα και από την ηθική διάσταση του θέματος έχει το γνωσιολογικό”.

Θα διαφωνήσουμε όμως στην διαπίστωση ότι “η κυρία Αντωνοπούλου –και πολλοί ακόμη στην κυβέρνηση κι αλλού- αγνοούν τι σημαίνει χιλιάρικο για τον μέσο έλληνα πολίτη”. Δεν πιστεύουμε ότι είναι τόσο αφελείς ή ότι δεν έχουν συναίσθηση της κατάστασης που επικρατεί στην κοινωνία...

Φαίνεται πως και ο Χρήστος Λάσκος αντιλαμβάνεται ότι αυτή η άγνοια δεν μπορεί να προσληφθεί ως προφανής, γιαυτό προσθέτει στην συνέχεια μια συμπληρωματική επεξήγηση: «Θεωρούν πως αυτά που συμβαίνουν στην κοινωνική πλειοψηφία τους αφορούν μόνο ως χομπίστες, που επιδεικνύουν τις «ικανότητές» τους στην επίλυση προβλημάτων. Όχι δικών τους προβλημάτων, ευτυχώς».

Ο Χρήστος Λάσκος διατυπώνει δηλαδή την θέση ότι τα πολιτικά πρόσωπα που στελεχώνουν τις κρατικές θέσεις θα πρέπει να είναι «εκπρόσωποι του λαού» και όχι απλά έμμισθοι «τεχνοκράτες» που προσφέρουν τις υπηρεσίες τους στο κυβερνητικό έργο από την θέση που έχουν αναλάβει.

Eίναι όμως κατακτημένη «γνώση» ότι τα πολιτικά στελέχη της σημερινής κυβέρνησης δεν είναι «εκπρόσωποι του λαού».

Αυτή η «γνώση» δεν προέκυψε τώρα, από την στάση της κ. Αντωνοπούλου, τεκμηριώνεται από πολλές και σοβαρότερες αιτιάσεις, σε σχέση με αυτές που προβάλλονται στο κείμενό του. Επίσης - γιατί να το κρύψωμε άλλωστε - δεν περνάει απ' το μυαλό μας πως ο Χρήστος Λάσκος θεώρησε ποτέ ότι η κ. Αντωνοπούλου λειτούργησε ως «εκπρόσωπος του λαού» στο κράτος...

Αυτά για εισαγωγή στην γνωσιολογία, την οποία επικαλείται ο Χρήστος Λάσκος.

Η «γνωσιολογία» του, δεν προσφέρει κάτι που μπορεί να εξηγήσει επαρκώς το χάσμα ανάμεσα στο “πρέπει” που θέτει για τους «εκπρόσωποι του λαού», και σε ότι “συμβαίνει” πραγματικά. 

Δευτέρα 5 Μαρτίου 2018

Γιατί ο Παύλος Σιδηρόπουλος αφιέρωνε το 1985 το «Μίκυ Μάους» στον Θεοδωράκη;




Αναδημοσίευση από το "luben.tv"

Η παράδοση του diss δεν είναι χτεσινή σε αυτή τη χώρα. Η διαδικασία του να ρίξεις ένα δημόσιο χέσιμο στον αντίπαλο με τη χρήση τραγουδιού, γράμματος, ραψωδίας ή δεκαεξάμπαρου είναι εντυπωμένη στο DNA των κατοίκων της Ελλάδας, είτε αυτές ήταν οι ευρηματικές προσβολές που έριχναν οι ρεμπέτες ο ένας στον άλλο είτε οι επιστολές που έστελναν ο Μίμης Πλέσσας και ο Μάνος Χατζηδάκις ο ένας στον άλλο στις εφημερίδες στα 50s.

Ένα από αυτά τα diss περιλάμβανε και τον σχεδόν 93χρονο πλέον Μίκη Θεοδωράκη. Θα περίμενε κανείς ότι αυτή θα ήταν μια καινούρια προσθήκη στον μεγάλο κατάλογο με τα ξεμαλλιάσματα, στην πραγματικότητα έχουν περάσει πάνω από τρεις δεκαετίες από τότε που ο «πρίγκηπας» Παύλος Σιδηρόπουλος έγραψε το δικό του εξάψαλμο για το Μίκη Θεοδωράκη στο δίσκο «Zorba the Freak» του 1985. Και για να μην έχετε καμιά αμφιβολία για την πατρότητα αυτού του αστείου, ο τίτλος του κομματιού ήταν φυσικά «Μίκυ Μάους».

Κυριακή 4 Μαρτίου 2018

Επιστολή της ΛΑΕ προς την ΑΝΤΑΡΣΥΑ: 10+1 εύλογα ερωτήματα




Αναδημοσίευση από το " pandiera.gr "
του Νίκου Ξηρουδάκη

Με ανοικτή επιστολή η Λαϊκή Ενότητα απευθύνει κάλεσμα προς την ΑΝΤΑΡΣΥΑ για κοινή δράση και κεντρική πολιτική συνεργασία, καθώς και δημόσια πρόσκληση για συνάντηση με την ΚΣΕ της ΑΝΤΑΡΣΥΑ. «Αναγκαία όσο ποτέ η κοινή δράση και το πολιτικό μέτωπο των δυνάμεων της ριζοσπαστικής Αριστεράς», σημειώνεται στον τίτλο. Η επιστολή παρατίθεται ολόκληρη στη συνέχεια, ας δούμε όμως πρώτα ορισμένα ερωτήματα που εύλογα δημιουργούνται:


1) Αποτελεί άραγε γραπτή απάντηση, έστω βραδυφλεγή, στην περυσινή(!) πρόταση της ΑΝΤΑΡΣΥΑ,  αυτή η ανοιχτή επιστολή; Καθότι, από όσο γνωρίζουμε, ουδέποτε υπήρξε γραπτή απάντηση στην τεκμηριωμένη εκείνη πρόταση η οποία ωστόσο, μιλούσε για κοινή δράση και όχι για κεντρική πολιτική –πόσο μάλλον εκλογική- συνεργασία. Και όμως, επισπεύδοντες μετά από ένα χρόνο, απαντούν ως αν εκείνοι να έρχονται να κάνουν την πρόταση από μηδενική βάση.

Το ΚΚΕ τουλάχιστον είχε απαντήσει,
 έστω αρνητικά.

2) Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ έχει απευθύνει τις εκάστοτε προτάσεις της, για το 
ασφαλιστικό, για τη δεύτερη αξιολόγηση κλπ, σε όλη τη βεντάλια των δυνάμει συμμάχων και όχι επιλεκτικά σε καθέναν ξεχωριστά. Αντίθετα η πρόταση της ΛΑΕ απευθύνεται μόνο στην ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Το γεγονός όμως ότι από το ίδιο το πολιτικό περιεχόμενο της επιστολής, γίνεται σαφές ότι μιλάμε για ένα ευρύτερο μέτωπο, δημιουργεί εύλογα το ερώτημα, γιατί αυτή η μονομερής προτίμηση;

Μέχρι τώρα η ΛΑΕ έκανε προτάσεις ή υπήρχαν δηλώσεις και ανακοινώσεις για συνεργασία κατά καιρούς με το Σχέδιο Β’, την Πλεύση Ελευθερίας, το ΕΠΑΜ, το Μέτωπο Νίκης της Ραχήλ Μακρή, με τη Χριστιανική Δημοκρατία κλπ. Με ποιους χώρους συνεχίζονται οι ζυμώσεις; Η απεύθυνση αυτή εγκαταλείπεται και απευθύνεται τώρα στην ΑΝΤΑΡΣΥΑ επιλεκτικά; Ή κρύβονται προσχηματικές προθέσεις πίσω από την προνομιακή αυτή απεύθυνση;
 

Σάββατο 3 Μαρτίου 2018

Ημέρα Αλληλεγγύης και οικονομικής ενίσχυσης στο Αφρίν - ΠΑΓΚΑΚΙ, Κυριακή 4 Μάρτη



Να σταματήσουμε τον πόλεμο της Τουρκίας ενάντια στο Αφρίν! Να υπερασπιστούμε το όραμα της αυτονομίας των λαών στη Ροζάβα!

Χαιρετισμός από το Πολιτιστικό Κέντρο Κουρδιστάν στις 16:00
Θα ακολουθήσει μουσικό πρόγραμμα: Κούρδου σύντροφου με σάζι και από τις 17:00 και μετά ο Μανώλης Νερατζάκης και ο Κώστας Τσαρούχης με παραδοσιακές μουσικές της Μεσογείου και Ρεμπέτικα.

Πέμπτη 1 Μαρτίου 2018

Rafael Sebastián Guillén Vicente: Περί ειδικών και ειδικοτήτων



Το κείμενο είναι απόσπασμα από το βιβλίο The Zapatistas’ Dignified Rage: Final Public Speeches of Subcommander Marcos (AK Press, 2018)
Μετάφραση Δημήτρης Πλαστήρας
Αναδημοσίευση από το «provo.gr»

Ένας σοβαρός ιστορικός μπορεί με βεβαιότητα να προσδιορίσει τη στιγμή που εμφανίστηκαν στην ανθρώπινη κοινωνία οι ειδικοί και οι ειδικότητες. Και ίσως ο ιστορικός αυτός μπορεί να μας εξηγήσει τι εμφανίστηκε πρώτα: η ειδικότητα ή ο ειδικός.

Επειδή, κοιτώντας και νιώθοντας έκπληξη από το κόσμο, εμείς οι Ζαπατίστας έχουμε δει πως πολύ συχνά οι άνθρωποι ορίζουν την άγνοια και την κοντοφθαλμία τους ως μια ειδικότητα και αποκαλούν τους εαυτούς τους ως ειδικούς. Και επευφημούνται και είναι σεβαστοί και πληρώνονται καλά και τελετές γίνονται προς τιμή τους.

Δεν καταλαβαίνουμε. Για εμάς, κάποιος με περιορισμένη γνώση είναι κάποιος που πρέπει να παρακινήσει τον εαυτό του να μάθει περισσότερα. Στα πανεπιστήμια όμως αποδεικνύεται πως όσο λιγότερα γνωρίζεις, τόσο μεγαλύτερες ερευνητικές επιχορηγήσεις παίρνεις.

Ο γέρο Antonio, ένα από εκείνα τα πρωινά που μας εξέπληξε πηγαίνοντας προς τα κάτω, γέλασε με αυτό όταν του το είπα και είπε πως παλιά, οι πρώτοι θεοί, εκείνοι που γέννησαν το κόσμο, ήταν ειδικοί στις ειδικότητες.

Είναι γνωστό όμως πως τα όρια μας για τη πνευματική παραγωγή είναι εγκυκλοπαιδικά, για αυτό θα θέλαμε να μιλήσουμε για ένα ιδιαίτερο είδος ειδικών: τους επαγγελματίες πολιτικούς.

Αργότερα στο φεστιβάλ αυτό, αύριο νομίζω, θα έχουμε την ευκαιρία να ακούσουμε – με τη φωνή του επαναστατημένου Αντισυνταγματάρχη Moises – κάποιες περιγραφές των εσωτερικών πολιτικών εργασιών στις κοινότητες των Ζαπατίστας.

Η σπηλιά του facebook



Αναδημοσίευση από την "εφημερίδα των συντακτών"
του Χάρη Ναξάκη

Σε μια από τις διασημότερες αλληγορίες από καταβολής κόσμου, της σπηλιάς του Πλάτωνα, οι άνθρωποι ζουν φυλακισμένοι και αλυσοδεμένοι σε μια σπηλιά και το μόνο που βλέπουν είναι οι σκιές των αντικειμένων, που από το φως μιας φωτιάς που σιγοκαίει πίσω τους προβάλλονται στον τοίχο της σπηλιάς.

Οι σκιές είναι ο πραγματικός κόσμος των δεσμωτών. Σε όλη τη ζωή τους βλέπουν τις σκιές των πραγμάτων, ο πραγματικός κόσμος γι’ αυτούς είναι εικονικός, μια αναπαράσταση της πραγματικότητας.

Αν κάποιοι δεσμώτες απελευθερωθούν από τις ψευδαισθήσεις τους, σπάσουν τα εικονικά δεσμά τους και εξέλθουν από τη σπηλιά, θα γνωρίσουν τον πραγματικό κόσμο και όχι τα αντίγραφά του.

Η πιο σύγχρονη παραλλαγή της σπηλιάς του Πλάτωνα είναι το facebook και τα άλλα μέσα κοινωνικής δικτύωσης.

Οι δεσμώτες του facebook είναι καθηλωμένοι κατά μόνας σε μια σκοτεινή τρύπα, την οθόνη του υπολογιστή, στην οποία ζουν οι φίλοι και οι συγγενείς τους με το περίεργο όνομα likes.

Μήπως όμως η σπηλιά του facebook είναι πιο σκοτεινή και αδυσώπητη από τη σπηλιά του Πλάτωνα;


ΑΛΛΗ ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ