ΦΩΤΙΑ ΣΤΑ ΓΕΝΙΚΑ ΕΠΙΤΕΛΕΙΑ!
Αγωνιζόμαστε για την "ΣΥσπείρωση της ΡΙΖοσπαστικής Αριστεράς" στην κατεύθυνση της κοινής δράσης στους μαζικούς χώρους και τα κοινωνικά κινήματα, και παράλληλα για την πολιτική της συγκρότηση σε ένα ενιαίο αμεσοδημοκρατικό πολιτικό φορέα

Πέμπτη 30 Νοεμβρίου 2017

Έξι σκίτσα για τον Ένγκελς (του Τάσου Αναστασίου)


Αναδημοσίευση από το «atexnos.gr»

Για τα γενέθλια (28-11-1820) του Φρήντριχ Ένγκελς




Τετάρτη 29 Νοεμβρίου 2017

Γ. Μαυρής: Για την διαφορά της «προσαρμογής» από την «συναίνεση» και την πολιτική της σημασία


Αναδημοσίευση από το «www.alterthess.gr»

Ο Γ. Μαυρής, πολιτικός επιστήμονας και επικεφαλής της Public Issue μιλά στο alterthess για την κατάσταση της πολιτικής σκηνής σήμερα. Εξηγεί τους λόγους της επιστροφής του κοινωνικού συντηρητισμού ως ακύρωση της τάσης ριζοσπαστικοποίησης της κοινωνίας μετά την επανεκλογή της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ και την εφαρμογή του τρίτου Μνημονίου, διακρίνοντας παράλληλα την κοινωνική προσαρμογή από την κοινωνική συναίνεση στις πολιτικές της λιτότητας. Εκτιμά, ακόμη, ότι το φαινόμενο της απαξίωσης των παραδοσιακών μορφών οργάνωσης ανοίγει το χώρο στην «αδιαμεσολάβητη» εκδήλωση της κοινωνικής διαμαρτυρίας.

Συνέντευξη στον Βασίλη Στόλη και την Σταυρούλα Πουλημένη

Στην τελευταία έρευνα σας τον Οκτώβριο οδηγηθήκατε στο συμπέρασμα ότι κοινωνική προσαρμογή δεν σημαίνει και κοινωνική συναίνεση. Πως εξηγείται το φαινόμενο ότι ενώ- σύμφωνα με το βαρόμετρο -ένα μεγάλο ποσοστό του κόσμου  (47%)  είναι πεπεισμένο ότι η κρίση θα διαρκέσει πάνω από μια δεκαετία και ταυτόχρονα δεν πείθεται από τις κυβερνητικές δηλώσεις ότι “η κρίση πρόκειται σύντομα να ξεπεραστεί σύντομα”, δεν βλέπουμε μαζικές εκδηλώσεις διαμαρτυρίας και κινηματικούς αγώνες αντίστοιχους με τα πρώτα χρόνια των μνημονίων;

Στην ερώτησή σας εμπεριέχονται δύο διακριτά ζητήματα. Πρώτον, ουδέποτε η αναγνώριση ή και αποδοχή μιας ζοφερής πραγματικότητας δεν σημαίνει αυτομάτως και ύπαρξη συναίνεσης. Η συναίνεση προϋποθέτει την ύπαρξη ιδεολογικής ηγεμονίας που δεν υφίσταται. Στην πραγματικότητα, η πολιτική της λιτότητας που εφαρμόσθηκε από το 2010, όπως ακριβώς συνέβη και οπουδήποτε στον κόσμο επιβλήθηκαν παρόμοια προγράμματα, δεν κατάφερε ποτέ να κερδίσει την κοινωνική συναίνεση, παρά το γεγονός ότι τα κόμματα που τη διαχειρίσθηκαν, ψηφίστηκαν από ένα σημαντικό τμήμα του εκλογικού σώματος. Από την αρχή, η στάση της ελληνικής κοινής γνώμης, απέναντι στις μνημονιακές πολιτικές παρέμεινε πλειοψηφικά αρνητική, με μέσο όρο στην επταετία 2010-2017, 71% κατά και μόλις 20% υπέρ. Η κοινωνική απόρριψη της μνημονιακής πολιτικής εξακολούθησε και μετά τις εκλογές του Σεπτεμβρίου να παραμένει συντριπτική. Αξίζει δε να σημειωθεί, ότι σήμερα (Οκτώβριος 2017), εξακολουθεί να καταγράφεται σε επίπεδα της τάξης του 80%.

Η προπαγάνδα της Τεχνητής Νοημοσύνης



Αναδημοσίευση από το «tvxs.gr»

Μια ζοφερή πρόβλεψη κάνει ο ιδρυτής του Wikileaks Τζούλιαν Ασάνζ. Προβλέπει την έλευση ενός δυστοπικού κόσμου στον οποίο η ανθρώπινη αντίληψη θα δυναστεύεται από την προπαγάνδα που θα ελέγχεται από την Τεχνητή Νοημοσύνη. Την ίδια ώρα, οι συνέπειες της τεχνητής νοημοσύνης αγνοούνται από τους δημιουργούς της, οι οποίοι οραματίζονται ένα μέλλον - νιρβάνα.

Ο Ασάνζ μίλησε για την απειλή των κοινωνικών μέσων που ελέγχονται από την τεχνητή νοημοσύνη, σε ζωντανή σύνδεση, σ’ ένα φεστιβάλ του Λονδίνου. Μιλώντας για το μέλλον της τεχνητής νοημοσύνης, υποστήριξε ότι θα έρθει μια εποχή που αυτή θα χρησιμοποιηθεί για να επιβληθεί στην αντίληψη.

«Φανταστείτε μια Daily Mail (βρετανική εφημερίδα) που θα διοικείται από την Τεχνητή Νοημοσύνη. Τι θα γινόταν αν υπήρχε μόνο η Daily Mail παγκοσμίως; Αυτό είναι στο οποίο θα καταλήξουν το Facebook και το Twitter». Ο Ασάνζ έκανε λόγο για μια προφανή πίεση που δέχτηκαν το Facebook και η Google κατά τις προεδρικές γαλλικές εκλογές για να εξασφαλιστεί η νίκη του Μακρόν.

Κυριακή 26 Νοεμβρίου 2017

Για την "πολιτική οικονομία" της Οχτωβριανής Επανάστασης



Αναδημοσίευση από την «εφημερίδα των συντακτών»
Του Νίκου Στραβελάκη*

Πολιτικές επιπτώσεις και διδάγματα για το σήμερα

Τα 100 χρόνια της Οχτωβριανής Επανάστασης βρίσκουν τον κόσμο στη μέση μιας μεγάλης καπιταλιστικής κρίσης που μετρά ήδη δέκα χρόνια ζωής. Το πολιτικό ρεύμα που οδήγησε στην Οχτωβριανή Επανάσταση ήταν επίσης απότοκο των μεγάλων καπιταλιστικών κρίσεων που σημάδεψαν το δεύτερο μισό του 19ου αιώνα, ενώ η νεαρή επανάσταση κλήθηκε να αντιμετωπίσει σημαντικές οικονομικές προκλήσεις στην πρώτη δεκαετία της ζωής της.

Από τη σκοπιά αυτή, η πολιτική οικονομία της επανάστασης, δηλαδή ο τρόπος που οι επαναστάτες καταλάβαιναν τόσο τον καπιταλιστικό κόσμο όσο και τη νέα κοινωνία που ήθελαν να χτίσουν γίνεται επίκαιρος.

Οπως θα δούμε, η επανάσταση παρήγαγε καινοτόμες ιδέες για την οργάνωση και τη διαχείριση της οικονομίας, όμως παγιδεύτηκε και σε ιδεολογήματα και αντιλήψεις που έπαιξαν ρόλο στην όλη εξέλιξη του εγχειρήματος.

Οι δύο ταφές του Βλαντίμιρ Ίλιτς Ουλιάνοφ: 100 χρόνια από την Οκτωβριανή Επανάσταση



Του Γιώργου Καλαντζόπουλου

«Οι περισσότερες από τις υπαρκτές οργανώσεις της Αριστεράς, ιδίως αυτές που προέρχονται και ανάγονται στα «μεγάλα ρεύματα του 20ου αιώνα», στέκονται απέναντι στον Οκτώβρη του 1917, με έναν τρόπο αμήχανο, συντηρητικό-γραφειοκρατικό και μίζερο και όχι με έναν τρόπο ριζικής κριτικής αναδιαμόρφωσης του περιεχομένου του, όπως έκανε ο Λένιν στην εποχή του απέναντι στον μαρξισμό της Β’ Διεθνούς αλλά και απέναντι σε επαναστατικά εγχειρήματα του 19ου αιώνα, όπως η Κομμούνα του 1871.

Οι μαρξιστικές οργανώσεις συχνά καλλιεργούν μια σκονισμένη «αγιογραφία» του Οκτώβρη, η οποία θα εξόργιζε τους βασικούς πρωταγωνιστές του, τον Λένιν, τον Τρότσκυ και τον Στάλιν (ναι, και τον Στάλιν), με τις ιδέες που είχαν αυτοί κατά τον Οκτώβρη. Αυτή η ίδια «αγιογραφία» βασικά χρησιμεύει για να παρουσιαστούν τα φθαρμένα έντονα ιστορικά μαρξιστικά ρεύματα και οι δήθεν γνήσιοι οργανωτικοί επίγονοί τους ως οι «γνήσιοι και αποκλειστικοί κληρονόμοι του Οκτώβρη», κάτι που τις βολεύει ενόψει της πολιτικής και θεωρητικής τους οκνηρίας και ανικανότητας. Αυτή η θέση τους δεν είναι ισχυρή. Σήμερα, ο Οκτώβρης έχει πολλούς/ές κληρονόμους, αλλά κανέναν «γνήσιο» ή δήθεν «εξουσιοδοτημένο».

Παρασκευή 24 Νοεμβρίου 2017

Αλλαγή πλεύσης: Το κόμμα του Πουτζδεμόντ αποκηρύσσει την μονομερή ανεξαρτησία




Το κόμμα του αποπεμφθέντος από τη Μαδρίτη προέδρου της Καταλονίας, Κάρλες Πουτζντεμόν, συνεχίζει την... kolotoumba!

Το κόμμα του Πουτζντεμόν προκρίνει στο εξής τις διαπραγματεύσεις με το ισπανικό κράτος. Αποκηρύττοντας δηλαδή μια μονομερή ρήξη, όπως δήλωσε σήμερα η γενική συντονίστριά του.

Ο « "διμερής χαρακτήρας" είναι απαραίτητος» δήλωσε η Μάρτα Πασκάλ στον ισπανικό ραδιοφωνικό σταθμό Cadena Ser, επιβεβαιώνοντας τις πληροφορίες του Τύπου σύμφωνα με τις οποίες τα δύο κυριότερα κόμματα που τάσσονται υπέρ της ανεξαρτησίας, το PdeCat του Πουτζντεμόν και η Ρεπουμπλικανική Αριστερά της Καταλονίας (ERC), πρόκειται να αποκηρύξουν στα προγράμματά τους τη μονομερή ρήξη.

Η σκοτεινή πλευρά της πολιτικής σκηνής


άλλος έχει τ' όνομα, κι άλλος την χάρη...
Ορισμένα περιστατικά που με πρώτη ματιά δεν φαίνεται να έχουν σχέση μεταξύ τους, καταγράφουν εικόνες ενός αθέατου πολέμου. Με «χτυπήματα κάτω από τη μέση» - που δεν έχουν αφήσει έξω και το πρωθυπουργικό περιβάλλον - έχει ξεσπάσει πόλεμος ανάμεσα σε δυο στρατόπεδα, εντός και εκτός της κυβέρνησης για το ποίος θα εκπροσωπεί τον «αμερικανικό» παράγοντα στην χώρα μας.

Από το βαθύ κράτος μέχρι «έγκυρους» δημοσιογράφους που αντλούν την εγκυρότητά τους από πληροφορίες που προέρχονται από «αξιόπιστες πηγές» στρατεύονται σε αυτή την διαμάχη, η έκβασή της οποίας θα επαναπροσδιορίσει τα πραγματικά κέντρα εξουσίας και θα αλλάξει το πολιτικό σκηνικό. Ο πόλεμος ανάμεσα στα «επιτελεία» των δυο αυτών στρατοπέδων, ο οποίος διεξάγεται κάτω από την κυβερνητική ομπρέλα, έχει κορυφωθεί τους τελευταίους μήνες. Πρόκειται για «στρατηγικές» συγκρούσεις που διαπερνούν αλλά και ξεπερνούν το κλίμα που διαμορφώνεται στην πολιτική σκηνή (συγκρότηση της κεντροαριστεράς, συγκρούσεις ανάμεσα στον Κυριάκο και τον Αλέξη κλπ).

Πέμπτη 23 Νοεμβρίου 2017

Επενδύσεις πάνω από 1,5 δισ. για ιατρική κάνναβη στην Ελλάδα


Αναδημοσίευση από το "tsimoudianews.blogspot.gr"

Οι καλλιεργητές έχουν εκφράσει ενδιαφέρον για να διαθέσουν πάνω από 1,5 δισ. ευρώ σε έργα που αφορούν την κατασκευή πάρκων θερμοκηπίων για την καλλιέργεια και επεξεργασία της κάνναβης, δήλωσε ο υπουργός Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων Ευάγγελος Αποστόλου σε συνέντευξή του στο Bloomberg.

Αυτό θα έδινε στην Ελλάδα ένα μερίδιο στην παγκόσμια αγορά, που η κυβέρνηση εκτιμά ότι μπορεί να ανέλθει στα 200 δισ. ευρώ την επόμενη 10ετία.

Μια μονάδα με 12-15 θερμοκήπια κάνναβης θα μπορούσε να δημιουργήσει 400 θέσεις εργασίας, σύμφωνα με την ομάδα εργασίας που ετοιμάζει το νομοσχέδιο για τη νομιμοποίηση της ιατρικής κάνναβης στην Ελλάδα.

Τηλεφωνικές απειλές ότι θα κάψουν τα σπίτια των πολιτών που προσέφυγαν στο ΣτΕ για το γήπεδο Μελισσανίδη



ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ
13-11-2017

Απειλητικό μήνυμα στον αυτόματο τηλεφωνητή δέχθηκε την Παρασκευή 10 Νοέμβρη 2017, η Μαριλένα Ιατρίδου, συνταξιούχος πολιτικός μηχανικός, πολίτισσα με δράση δεκαετιών για περιβαλλοντικά ζητήματα, μέλος της Επιτροπής Αγώνα για το Μητροπολιτικό Πάρκο Ελληνικού και μία από τους 56 πολίτες που υπέβαλαν στο Συμβούλιο της Επικρατείας Αίτηση Ακύρωσης και Αιτηση Αναστολής της παράνομης άδειας για την κατασκευή του γηπέδου Μελισσανίδη στη Νέα Φιλαδέλφεια.

Μιλώντας από απόκρυψη και χρησιμοποιώντας προφανώς ψεύτικο όνομα, αυτός που τηλεφώνησε, απείλησε ότι οι χούλιγκαν της ΑΕΚ θα κάψουν τα σπίτια των πολιτών που έκαναν την προσφυγή. Μάλιστα, εκτός από το όνομα της Μαριλένας Ιατρίδου, στην οποία τηλεφώνησε, ανέφερε και το όνομα ενός ακόμα από τους 56 πολίτες, για να δείξει ότι τους γνωρίζουν όλους.

Σάββατο 18 Νοεμβρίου 2017

Καταδίκη της Ελλάδας για κουκούλωμα της υπόθεσης Τσαλικίδη



Αναδημοσίευση από το «thepressproject.gr»

Το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων αποφάσισε ομόφωνα την καταδίκη της Ελλάδας για την ανεπαρκή διερεύνηση των αιτιών του θανάτου του Κώστα Τσαλικίδη, του στελέχους της Vodafone που «αυτοκτόνησε» το 2005, μια ημέρα πριν η τότε κυβέρνηση Καραμανλή ενημερωθεί για το σκάνδαλο των υποκλοπών.

Συγκεκριμένα, το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων (ΕΔΑΔ) καταδίκασε ομόφωνα την Ελλάδα, για παραβίαση του άρθρου 2 (Δικαίωμα στη ζωή/ έρευνα) της Ευρωπαϊκής Σύμβασης Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, στην υπόθεση Τσαλικίδη, δικαιώνοντας τα μέλη της οικογένειας του που είχαν προσφύγει σε αυτό κι επιδικάζοντάς τους αποζημίωση 50.000 ευρώ, συν 4.000 τα δικαστικά έξοδα.

Πέμπτη 16 Νοεμβρίου 2017

Κ.ΑΛ.Ο. το παραμύθι αλλά με τον δράκο τι θα γίνει;



Αναδημοσίευση από το "www.eksegersi.gr"

Μπορεί η «εναλλακτική οικονομία», που προεκλογικά έταζε ότι θα στηρίξει ο ΣΥΡΙΖΑ, να αντικαταστάθηκε από τα Μνημόνια, όμως επιτέλους ήρθε η ώρα που η «αυτοδιαχείριση» γίνεται πραγματικότητα, χωρίς κανείς από τους «Θεσμούς» να προβάλει την οποιαδήποτε αντίρρηση! Οι ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ θα είναι πρώτοι στην ιστορία της ανθρωπότητας που θα συνδυάσουν την «αυτοδιαχείρηση» με τα Μνημόνια και τη σκληρή πολιτική λιτότητας υπό επιτροπεία ΕΕ και ΔΝΤ! Δυστυχώς, το… μεγάλο αυτό νέο δε φαίνεται να ενθουσιάζει τα πλήθη που θα έπρεπε να βγουν στους δρόμους και να πανηγυρίζουν! Τέτοιο «σοσιαλισμό» ποιος τον περίμενε;

Πέρα από το γελοίο της υπόθεσης, η όλη ιστορία δυστυχώς δεν είναι για γέλια. Γιατί καλλιεργεί αυταπάτες σ’ έναν κόσμο (νέους στην πλειοψηφία τους, που δεν έχουν την πείρα των παλαιότερων, σε ανάλογα «συνεταιριστικά» εγχειρήματα που είχε πλασάρει το ΠΑΣΟΚ, τα οποία αποδείχτηκαν απάτες), καλώντας τον να γίνει «επιχειρηματίας» με… συνεταιριστικό πρόσωπο.

Τετάρτη 15 Νοεμβρίου 2017

Δεν άλλαξε ο Αρκάς, αυτοί που τον κατηγορούν σήμερα άλλαξαν...




Κατατέθηκε νωρίς το βράδυ της Τρίτης (14/11/2017) με τη μορφή του κατεπείγοντος, στη Βουλή το νομοσχέδιο για το «κοινωνικό μέρισμα», από το οποίο:

α) ποσό των 720 εκατ. ευρώ θα μοιράσει η κυβέρνηση το Δεκέμβριο, σε 3,4 εκατομμύρια νοικοκυριά ως κοινωνικό μέρισμα με τη μορφή μιας εφάπαξ έκτακτης εισοδηματικής ενίσχυσης.

β) ποσό των 315 εκατομμύριον θα δοθούν για την επιστροφή της παράνομης παρακράτησης των εισφορών υγείας των συνταξιούχων. (Η αποκατάσταση μιας παράνομης παρακράτησης από το κράτος είναι στοιχειώδης υποχρέωση μιας ευνομούμενης δημόσιας διοίκησης και όχι «κοινωνική» παροχή)

γ) ποσό των 360 εκατομμύριον θα δοθεί στη ΔΕΗ, ώστε να καλυφθεί το κόστος των Υπηρεσιών Κοινωνικής Ωφέλειας, που συμπεριλαμβάνονται στους λογαριασμούς της ΔΕΗ. (Η οικονομική ενίσχυση στην ΔΕΗ δεν έχει κανένα κοινωνικό χαρακτήρα, αφού επιλύει το ζήτημα «ρευστότητας» της εταιρείας, και όχι την οικονομική ενίσχυση όσων δεν έχουν να πληρώσουν τους λογαριασμούς)

Η νομοθετική αυτή ρύθμιση σχολιάστηκε από την αντιπολίτευση. Μια λαϊκή παροιμία όμως έκλεψε την παράσταση στην πολιτική σκηνή:

1. ΠΑΣΟΚ: Να σε κάψω Γιάννη, να σ' αλείψω λάδι οι εξαγγελίες Τσίπρα
2. ΛΑΕ: Κοινωνικό μέρισμα «Να σε κάψω Γιάννη, να σ’ αλείψω λάδι»

Παρασκευή 10 Νοεμβρίου 2017

Το DiEM25 προετοιμάζεται να κατέλθει στις εκλογές







Αναδημοσίευση από το «diem25.org»

Έχουμε τα αποτελέσματα της εκλογικής μας διαδικασίας: Με ποσοστό συμμετοχής 72,98%, τα μέλη μας ψήφισαν ένα εντυπωσιακό “ΝΑΙ!” για το αν το DiEM25 θα πρέπει να κατεβαίνει στις εκλογικές αναμετρήσεις. Αυτή η ψήφος είναι το αποτέλεσμα τεράστιας προσπάθειας σύνθεσης απόψεων μετά από μήνες ενός έντονου εσωτερικού διαλόγου, εκατοντάδες προτάσεις και τροποποιήσεις από μέλη μας σε όλο τον κόσμο, δύο Facebook Live συζητήσεις, ερωταπαντήσεις στο φόρουμ και μια πλειάδα σχετικής αρθρογραφίας.

Κυρίως αυτό δεν σημαίνει πως το κίνημά μας θα μετατραπεί σε ένα πολιτικό κόμμα αλλά ότι θα έχουμε την επιλογή να είμαστε και τα δύο! Η σημερινή απόφαση είναι μια ώθηση από τα μέλη μας να σχηματίσουμε ένα “εκλογικό βραχίονα” με τον οποίο θα μπορούμε να κατεβούμε σε μελλοντικές εκλογικές αναμετρήσεις. Τα μέλη του DiEM25 δεν χρειάζεται απαραίτητα να συμμετέχουν στις όποιες εκλογικές μας διεργασίες αν δεν το επιθυμούν, αλλά κάθε μέλος του κινήματος θα συνεχίσει να παίρνει μέρος στον σχηματισμό των πολιτικών προτάσεων του DiEM25 σε όλη την Ευρώπη!

Η ...τρίτη επανάσταση


μτφρ: Μαρίνος Σαρηγιάννης
εκδόσεις Αλεξάνδρεια
«Τα ονόματα των τυράννων, τους οποίους φαίνεται να παρήγαγαν οι επαναστάσεις, επιζούν ως πρότυπα του κακού στην Ιστορία· όμως εκείνα των ανθρώπων που προσπάθησαν να διασώσουν το απελευθερωτικό δυναμικό των επαναστάσεων έχουν σχεδόν χαθεί, όπως και οι ζωογόνες ιδέες τις οποίες υποστήριξαν. Στην πραγματικότητα, σχεδόν κανείς δεν θυμάται τους ελάχιστα γνωστούς εκπροσώπους του λαού, οι οποίοι άρθρωσαν μεγαλειώδη οράματα ελευθερίας και συχνά συντόνισαν μεγάλες εξεγέρσεις σε πόλεις και ύπαιθρο. (...) Ολοι τους -όπως και πολλοί άλλοι- προσπάθησαν με ζήλο να ωθήσουν τις μεγάλες επαναστάσεις του παρελθόντος προς την εκπλήρωση των χειραφετητικών τους στόχων»
Μάρεϊ Μπούκτσιν

Ο Μάρεϊ Μπούκτσιν επιχειρεί να γράψει μια Ιστορία από την πλευρά των ηττημένων, των λαϊκών μαζών, χωρίς τη δράση των οποίων καμία επανάσταση δεν θα είχε ποτέ επικρατήσει, ωστόσο, οι πόθοι τους καταπνίγηκαν μέσα στην τελική τροπή των πραγμάτων, στις νέες μορφές εξουσίας που αναδύθηκαν σε μία δραματική καμπή των γεγονότων. Και αυτή η σκοπιά εμπεριέχεται το πολύτομο έργο του με τον τίτλο «Η τρίτη επανάσταση». 

Όπως επισημαίνει ο Φώτης Τερζάκης, «Ό Μάρεϊ Μπούκτσιν αμφισβητεί τον όρο «αστική επανάσταση», ως προς τον οποίον συναινούν και οι περισσότεροι μαρξιστές ιστορικοί. Ακράδαντη πεποίθησή του είναι ότι, από τους μεσαιωνικούς πολέμους των χωρικών μέχρι τις νεωτερικές εξεγέρσεις των βιομηχανικών εργατών, οι καταπιεσμένες μάζες δημιούργησαν παντού τις δικές τους λαϊκές μορφές κοινοτικής οργάνωσης -πρόπλασμα ήδη της νέας κοινωνίας που επιθυμούσαν-, με στόχο την απόδοση της εξουσίας στο λαϊκό σώμα: αυτοί ήταν το πραγματικό υποκείμενο όλων των επαναστάσεων, ο μοχλός της επιτυχίας τους, παρότι η αστική τάξη (ή μια γραφειοκρατία που ήταν πιστό αντίγραφο των ταξικών της αντιπάλων) εντέλει καρπώθηκε τα αποτελέσματά τους. Αυτή η πλαστογράφηση της επαναστατικής ιστορίας -για την οποία δεν είναι ανεύθυνος ο ίδιος ο Μαρξ- συνυποθέτει έναν ιστορικό ντετερμινισμό «αντικειμενικά αναγκαίων» υποτίθεται σταδίων, ο οποίος εδώ απορρίπτεται κατηγορηματικά ως ιδεολογική πλάνη».

Παρουσιάζουμε ένα απόσπασμα από ένα κείμενο του Μάρεϊ Μπούκτσιν, το οποίο αναφέρεται στην εξέγερση της Κροστάνδης και επικεντρώνεται στην σημασία της καταστολής της για την πορεία της Οκτωβριανής επανάστασης:

Πέμπτη 9 Νοεμβρίου 2017

ΙΚΑΡΙΑ ΠΤΗΣΗ - Βιβλιοπαρουσίαση (video)




ΙΚΑΡΙΑ ΠΤΗΣΗ:
Βιβλιοπαρουσίαση στο Polis Art Cafe
Νοέμβριος 7-11-2017

- Δημήτρης Μπελαντής
- Θανάσης Σκαμνάκης
- Γιάννης Χλιουνάκης


Τετάρτη 8 Νοεμβρίου 2017

Ο «υπαρκτός κομμουνισμός» τιμά την Οκτωβριανή επανάσταση...




Στη χώρα μας οι αναφορές για τα 100 χρόνια από την Οκτωβριανή επανάσταση συνήθως γίνονται κάτω από ένα λαθεμένο πολιτικό πλαίσιο: Την κατάρρευση του «υπαρκτού κομμουνισμού»,  το οποίο ταυτίζει την ιστορία του με την την ιστορία της ΕΣΣΔ. Όμως ο «υπαρκτός κομμουνισμός», όχι μόνον είναι παρόν, αλλά τα επόμενα χρόνια ίσως γίνει η ηγεμονική δύναμη στον πλανήτη. Έχει ενδιαφέρον λοιπόν να δούμε πως ο «υπαρκτός κομμουνισμός», ο οποίος διαθέτει τον πιο μαζικό πολιτικό μηχανισμό στον πλανήτη,  τοποθετείται απέναντι στην Οκτωβριανή επανάσταση:

Ο «υπαρκτός κομμουνισμός» τιμά την Οκτωβριανή επανάσταση...

Οι κινέζοι φίλοι του Πούτιν, αναρωτιούνται «Γιατί ο Πούτιν αποφεύγει την 100ή επέτειο της Οκτωβριανής Επανάστασης;» και επισημαίνουν ότι το ρωσικό καθεστώς σε σχέση με το παρελθόν του αν και αποδίδει μεγάλη σημασία στην προβολή της νίκης ενάντια στην ναζιστική Γερμανία, την οποία τιμά με μεγάλη στρατιωτική παρέλαση και άλλες εορταστικές εκδηλώσεις στην στην Κόκκινη Πλατεία, έχει αποστασιοποιηθεί από την Οκτωβριανή επανάσταση,

Η κινεζική αντιπροσωπεία που έφτασε στη Μόσχα για να παρευρεθεί στην εορτή για τα 100 χρόνια από την Οκτωβριανή Επανάσταση, την οποία οργάνωσε  σε ένα σχετικά απομονωμένο σημείο της πόλης το ΚΚ Ρωσίας, έκανε και άλλη μια συμπληρωματική διαπίστωση,  η οποία δυσαρέστησε τους Ρώσους κομμουνιστές: Ο Ρωσικός λαός δεν είναι περήφανος για την Οκτωβριανή επανάσταση...

Κυριακή 5 Νοεμβρίου 2017

Καταλονία: Κοινή ανακοίνωση της CGT, της CNT και της Solidaridad Obrera


Αναδημοσίευση από το "athens.indymedia.org"

«Δεν καταλαβαίνουμε το δικαίωμα της αυτοδιάθεσης όπως γίνεται αντιληπτό από τα κόμματα και τις εθνικιστικές οργανώσεις, αλλά ως το δικαίωμα της αυτοδιαχείρισης της τάξης μας, σε μια δεδομένη περιοχή. [...] Είναι πιθανό η κρίση στην Καταλονία να είναι το πραξικόπημα για ένα κρατικό μοντέλο που πεθαίνει. Το πού η αλλαγή αυτή κατευθύνεται με τον ένα ή τον άλλο τρόπο εξαρτάται από την ικανότητά μας, ως τάξη, να στρέψουμε αυτή τη διαδικασία προς την αντίθετη κατεύθυνση από την καταστολή και την άνοδο του εθνικισμού

Οι υπογράφουσες οργανώσεις, που είναι ενεργές στο εθνικό έδαφος, συμμερίζονται την ίδια ανησυχία για την κατάσταση στην Καταλονία, την καταπίεση που ασκεί το κράτος, την απώλεια δικαιωμάτων και ελευθεριών που αυτό περιστέλλει και θα συνεχίσει να περιστέλλει και την άνοδο ενός εθνικισμού που εμφανίζεται και πάλι σε μεγάλο μέρος του κράτους.

Υποστηρίζουμε την απελευθέρωση, στην Καταλονία και παγκοσμίως, όλων εκείνων που εργάζονται.Σε αυτό το πλαίσιο, ίσως πρέπει να υπενθυμίσουμε ότι δεν καταλαβαίνουμε το δικαίωμα της αυτοδιάθεσης όπως γίνεται αντιληπτό από τα κόμματα και τις εθνικιστικές οργανώσεις, αλλά ως το δικαίωμα της αυτοδιαχείρισης της τάξης μας, σε μια δεδομένη περιοχή.

Παρασκευή 3 Νοεμβρίου 2017

Κοινωνική προσαρμογή δεν σημαίνει και κοινωνική συναίνεση



Σύμφωνα με το Πολιτικό Βαρόμετρο Οκτωβρίου της Public Issue, 8 στους 10 πολίτες, 78%, πιστεύουν σήμερα, ότι η κρίση στην Ελλάδα θα κρατήσει τουλάχιστον 5 χρόνια ακόμη (Διάγραμμα 1). Μάλιστα, το 47%, δηλαδή σχεδόν οι μισοί Έλληνες είναι πεπεισμένοι ότι η κρίση θα διαρκέσει ακόμη πάνω από μια δεκαετία! Είναι, επομένως, ευρύτατα αποδεκτό κοινωνικά, ότι για το ορατό μέλλον, η κρίση θα αποτελεί, de facto, παγιωμένη και μόνιμη κατάσταση.

Το εντυπωσιακό αυτό εμπειρικό εύρημα συνιστά μια ισχυρή ένδειξη για το γεγονός, ότι ένα σημαντικό τμήμα της ελληνικής κοινωνίας έχει προσαρμοστεί στα νέα δεδομένα, που δημιούργησε η οικονομική και κοινωνική κρίση των τελευταίων επτά ετών. Έχει, δηλαδή, αποδεχθεί τη μεγάλη επιδείνωση των συνθηκών της ζωής του, που επέφερε το μνημονιακό πρόγραμμα, μέσω της ανεργίας που προκάλεσε, της συρρίκνωσης των κοινωνικών δαπανών, της απομύζησης των εισοδημάτων και της υφαρπαγής των ατομικών περιουσιών.

Πέμπτη 2 Νοεμβρίου 2017

Πάλι κούνησε ο σκύλος την ...ουρά του!


Ένα σχόλιο, για τα «ΜΕΤΩΠΑ»,
με αφορμή την παρακάτω δημοσίευση που είναι η πρόσφατη προμετωπίδα της ομάδας "Φίλοι Πλεύση Ελευθερίας" στο facebook:

Θα μας ενημερώσει ποτέ κανείς πως έγινε υπουργός οικονομικών ο Βαρουφάκης όταν από την αρχή της θητείας του δεν ''πίστευε'' στο πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης;

Οι “φίλοι” της Ζωής Κωνσταντοπούλου, οι οποίοι διαχειρίζονται αυτή την ομάδα, θέτουν ένα ρητορικό ερώτημα (χωρίς συγκεκριμένο αποδέκτη) με αφορμή το πρόσφατο βιβλίο του Γιάνη Βαρουφάκη. Οποιοσδήποτε έχει κάποια στοιχειώδη ενημέρωση για αυτά που συμβαίνουν στην πολιτική σκηνή, θα αναρωτιόταν τι τους έφταιξε πάλι ο Βαρουφάκης και γιατί θυμήθηκαν τώρα πράγματα που ήταν γνωστά από παλιά;

Έχει γίνει μάλιστα και «πρώτο θέμα» το Μάη του 15, μετά από την συνέντευξη στον Χατζηνικολάου του Γ. Βαρουφάκη, όπου ο ίδιος το είχε αναδείξει! Εκείνη την εποχή τότε, ο Στάθης Σταυρόπουλος (σε ρόλο πρωτοπαλίκαρου του Α. Τσίπρα) κατακεραύνωνε τον Γ. Βαρουφάκη γράφοντας στις στήλες του “ΕΝΙΚΟΥ” την επόμενη μέρα της συνέντευξης:

Αν είναι έτσι, τα λείψανα της Αγίας Βαρβάρας ας βάλουν το χέρι τους μήπως και ο κ. Βαρουφάκης αρχίσει να συναισθάνεται τι λέει όταν μιλάει. Οπως όταν «άδειασε» τον κ. Τσίπρα και τον «έβγαλε ψεύτη» για τα 11,5 δισ. (που ο κ. Πρωθυπουργός είχε πει στη Θεσσαλονίκη ότι θα μπορούσαν να στηρίξουν το πρόγραμμα για την αντιμετώπιση της ανθρωπιστικής κρίσης). Μπα! εγώ του είχα στείλει e-mail ότι κάτι τέτοιο δεν γίνεται, δήλωνε αυτάρεσκα κι ατάραχος ο κ. Βαρουφάκης στη συνέντευξή του στον κ. Χατζηνικολάου στον «enikos»

(Για το τι ήταν πραγματικά το περίφημο “πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης” που θυμήθηκαν τώρα να το υπερασπιστούν οι “φίλοι” της Ζωής Κωνσταντοπούλου κάνοντας τους άσχετους, μια ματιά εδώ: «Τι κοινό έχει το πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης, το δημοψήφισμα του ΟΧΙ και το 3ο μνημόνιο;»

Όμως, αν παρατηρήσει πιο προσεκτικά κάποιος τα δημοσιεύματα της ομάδας "Φίλοι Πλεύση Ελευθερίας", διαπιστώνει ότι δεν είναι άσχετοι ούτε με το τι συμβαίνει στην πολιτική σκηνή, αλλά και με την ιστορία του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ. Επίσης, είναι πολύ καλά ενημερωμένοι για τις θέσεις και τις πολιτικές επιδιώξεις της ΛΑΕ και στρατεύονται στον στόχο της εκλογικής συνεργασίας με την Ζωή Κωνσταντοπούλου. Το δημοσίευμα ενάντια στον Γ. Βαρουφάκη είναι προφανώς προϊόν αυτής της στράτευσης.

Ας δούμε λοιπόν τι πολιτικά επιδιώκει αυτό το δημοσίευμα.

Τετάρτη 1 Νοεμβρίου 2017

Ανάμεσα στις δύο Επαναστάσεις



Μετά την πτώση του Υπαρκτού Σοσιαλισμού, εν μέσω της κρίσης την οποία βίωνε η αριστερά, o Σλάβοϊ Ζίζεκ επιμελήθηκε μία συλλογή κειμένων του Λένιν της περιόδου ανάμεσα στο Φεβρουάριο και τον Οκτώβριο του 1917 που τελικά κυκλοφόρησε ως βιβλίο με τίτλο «Επανάσταση προ των πυλών». Στην εισαγωγή του, η οποία παρατίθεται εδώ, ο Σλάβοϊ Ζίζεκ, αναδεικνύει πόσο σημαντική και επίκαιρη παραμένει η σκέψη του Λένιν, η ικανότητά του να διακρίνει και να αδράχνει την επαναστατική ευκαιρία μέσα σε περιόδους κρίσης.


Αναδημοσίευση από το "www.barikat.gr"
Του Slavoj Žižek  
μετάφραση: Στέλιος Μανταλενάκης

Ένα ξέσπασμα σαρκαστικού γέλιου είναι η πρώτη αντίδραση στην ιδέα της επικαιροποίησης του Λένιν. Με τον Μαρξ δεν υπάρχει ιδιαίτερο πρόβλημα. Σήμερα, ακόμα και στη Γουολ Στριτ, υπάρχουν άνθρωποι που ακόμα τον αγαπούν. Τον Μαρξ, τον ποιητή των εμπορευμάτων, που μας εφοδίασε με ιδανικές περιγραφές των δυναμικών του καπιταλισμού. Τον Μαρξ των πολιτιστικών σπουδών, που απεικόνισε την αποξένωση και την πραγματοποίηση της καθημερινής μας ζωής. Αλλά ο Λένιν; Όχι, δεν γίνεται να είστε σοβαροί! Ο Λένιν δεν είναι εκείνος που κατεξοχήν αντιπροσωπεύει την αποτυχία της εφαρμογής του μαρξισμού στην πράξη, υπεύθυνος για την μεγάλη καταστροφή που άφησε το στίγμα της σε ολόκληρο το χώρο της παγκόσμιας πολιτικής, το πείραμα δηλαδή του υπαρκτού σοσιαλισμού που κορυφώθηκε σε μία οικονομικά ανεπαρκή αυτοκρατορία; Έτσι, αν υπάρχει κάτι στο οποίο να συμφωνεί ομόφωνα η ριζοσπαστική αριστερά (ή τουλάχιστον ό, τι έχει απομείνει από αυτήν), είναι πως αν επιθυμούμε την αναβίωση του ριζοσπαστικού πολιτικού σχεδίου, θα πρέπει να αφήσουμε πίσω μας την λενινιστική κληρονομιά: την αδίστακτη εστίαση στην ταξική πάλη, τη θέση του κόμματος ως προνομιούχα μορφή οργάνωσης, την επαναστατική βία ως μέθοδο κατάληψης της εξουσίας, την επακόλουθη «δικτατορία του προλεταριάτου»… «Έννοιες-ζόμπι», αν μη τι άλλο, που η αριστερά οφείλει να εγκαταλείψει αν θέλει να έχει την παραμικρή ευκαιρία στις συνθήκες του μεταβιομηχανικού ύστερου καπιταλισμού.


Η μνήμη: ταυτότητα ή ιδεολογία;



Αναδημοσίευση από την "εφημερίδα των συντακτών"
του Αντώνη Λιάκου*

 Φόρος τιμής σε όλες τις γενιές της "αρχαίας σκουριάς" (ανάρτηση του ΣΥΡΙΖΑ στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, σχετικά με την επίσκεψη στη Μακρόνησο).

Η μνήμη ως ταυτότητα, είναι εμβληματική φράση, ωστόσο γίνεται προβληματική όταν γίνεται επίκληση της μνήμης για να καλύψει την κρίση ταυτότητας, όταν η μνήμη λειτουργεί ως ιδεολογία. Υπάρχει σήμερα στην πλειοψηφική Αριστερά, κρίση ταυτότητας; Δύσκολα κρύβεται, δεν θα μπορούσε να συμβεί διαφορετικά. Οι εμπειρίες της διακυβέρνησης, έχουν μεγάλη απόκλιση από τις προσδοκίες πριν το 2015. Δεν ανταποκρίνονται σε κείνη την ταυτότητα, δεν έχει δημιουργηθεί νέα ταυτότητα.

Η διακυβέρνηση της Αριστεράς στην Ελλάδα έχει ένα πολύ ευρύτερο, πειραματικό και παραδειγματικό ενδιαφέρον. Μπορεί να επιβιώσει η Αριστερά στη σύγχρονη φάση του καπιταλισμού, της παγκοσμιοποίησης, των μεγάλων διεθνών μεταδημοκρατικών θεσμών; Και αν υποθέσουμε ότι μπορεί, τι μπορεί να κάνει; Ποια μπορεί να είναι η ταυτότητά της; Και σ’ αυτή την νέα ταυτότητα, πώς μπορεί να συνδυαστεί αυτό που υπήρξε, δηλαδή η ιστορία της, με αυτό που είναι σήμερα;


ΑΛΛΗ ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ