ΦΩΤΙΑ ΣΤΑ ΓΕΝΙΚΑ ΕΠΙΤΕΛΕΙΑ!
Αγωνιζόμαστε για την "ΣΥσπείρωση της ΡΙΖοσπαστικής Αριστεράς" στην κατεύθυνση της κοινής δράσης στους μαζικούς χώρους και τα κοινωνικά κινήματα, και παράλληλα για την πολιτική της συγκρότηση σε ένα ενιαίο αμεσοδημοκρατικό πολιτικό φορέα

Τετάρτη 24 Αυγούστου 2016

Ο αγώνας τώρα δικαιώνεται»...



(2ο συνέδριο ΣΥΡΙΖΑ vs 1o συνέδριο ΠΑΣΟΚ)

Το Μάιο του 84, πάνω από μια δεκαετία από την ίδρυση του ΠΑΣΟΚ και 3 χρόνια μετά την ανάληψη κυβερνητικών ευθυνών, πραγματοποιείται το 1ο Συνέδριο του ΠΑΣΟΚ. Ο χαρακτήρας του συνεδρίου ήταν πανηγυρικός και έμεινε στην ιστορία το κεντρικό του σύνθημα: «Ο αγώνας τώρα δικαιώνεται»...

Με αυτή την «δικαίωση» επικυρώνεται η ένταξη του ΠΑΣΟΚ στο κράτος. Από το 81 μέχρι τον Μάη του 84 στο εσωτερικό του ΠΑΣΟΚ πολλά μέλη και στελέχη του ΠΑΣΟΚ απορροφήθηκαν στη στελέχωση του κρατικού μηχανισμού, ο πολιτικός ρόλος του κομματικού μηχανισμού αποδυναμώθηκε και ατόνησε και εξουδετερώθηκαν οι φορείς διαφορετικών απόψεων από αυτές που εξέφραζε ο αρχηγός. Το πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα εσωκομματικής κάθαρσης αυτής της περιόδου είναι η αποπομπή του υπουργού Οικονομικών Εμμανουήλ Δρεττάκη το 83. Παρ' όλα αυτά το ΠΑΣΟΚ όταν έκανε το 1ο Συνέδριο είχε περίπου 200.000 μέλη και πολλαπλάσια ερείσματα στην κοινωνία και το κράτος από ότι έχει σήμερα ο ΣΥΡΙΖΑ. Μην ξεχνάμε ότι πριν από τις εκλογές του 81 το ΠΑΣΟΚ είχε πλήρη υπεροχή στον χώρο της τοπικής αυτοδιοίκησης...

Σήμερα ο κρατικοποιημένος ΣΥΡΙΖΑ συγκεντρώνοντας αριθμητικά ούτε καν το ένα δέκατο των μελών απ' αυτά που είχε το ΠΑΣΟΚ το 83, διοργανώνει και αυτός ως κυβερνητικό κόμμα το 1ο του συνέδριο από 13 έως και 16 Οκτωβρίου. Είναι φανερό ότι το γνωστό σύνθημα που χρησιμοποιείται συνήθως σε προσυνεδριακές περιόδους “είσαι φίλος γίνε μέλος” δεν μπορεί να μετατρέψει τον ΣΥΡΙΖΑ σε μαζικό κόμμα γιαυτό και δεν χρησιμοποιείται. Η ταυτότητα του κόμματος του Αλέξη Τσίπρα δεν μπορεί να είναι τίποτα άλλο από ένα μηχανισμός που οργανώνει μια ελίτ στελεχών που διαχειρίζονται κρίσιμα ζητήματα κρατικής πολιτικής. Αυτό όχι μόνον το γνωρίζει η ηγεσία του αλλά και το επιδιώκει με το συνέδριο που οργανώνει τον Οκτώβρη: Ο κυβερνητικός ΣΥΡΙΖΑ (άλλος ΣΥΡΙΖΑ δεν υπάρχει...) δεν μπορεί να διαμορφώσει καμία άλλη σχέση με την κοινωνία παρά μέσω του κράτους. Αυτό εκφράζει στην πραγματικότητα και το κεντρικό σύνθημα του συνεδρίου: "Δυναμώνουμε μαζί":


(«εικόνες» από το 2ο ΣΥΝΕΔΡΙΟ του ΣΥΡΙΖΑ...)

Η προσυνεδριακή περίοδος του ΣΥΡΙΖΑ εκφράζει μια πλευρά της πραγματικότητας που συγκροτεί την νεοφιλελεύθερη κυβερνητικότητα: Δεν χρειάζονται μαζικά κόμματα παρά μηχανισμοί που συσπειρώνουν ελίτ «ειδικών» που ως μοναδικά πολιτικά προσόντα έχουν την ικανότητα να διαχειρίζονται κρατικές υποθέσεις και την πίστη στην στην ηγεσία. Ο νεοφιλελευθερισμός ως σύστημα διακυβέρνησης επαναπροσδιορίζει τις κοινωνικές διαμεσολαβήσεις και εκπροσωπήσεις του πολιτικού συστήματος μεταβιβάζοντας σε άλλους κρατικούς μηχανισμούς αυτές της λειτουργίες με βασικό εργαλείο τον εκσυγχρονισμό του «δίκαιου» ( υποκαθιστώντας τον δικαστή τον ειδικό “εμπειρογνώμονα”, εισάγοντας με μια σειρά θεσμικών ρυθμίσεων την “ατομική διαπραγμάτευση” με το κράτος και άλλα παρόμοια)

Αυτή την νεοφιλελεύθερη κυβερνητικότητα την είχε ήδη ενστερνιστεί η ηγετική ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ (μαζί με ένα συντριπτικά μεγάλο τμήμα των εσωτερικών του αριστερών “αντιπολιτεύσεων”) πολύ πιο πριν τις εκλογές που τον έφεραν στην διαχείριση της κυβερνητικής εξουσίας. Την είχε ήδη ενστερνιστεί ο ΣΥΝασπισμός από το 89. Γιαυτό εξάλλου ακυρώθηκαν από την εποχή της ίδρυσις του όλες οι δυνατότητες να μετατραπεί σε μαζικό κόμμα, πράγμα που συνέβη και στον ΣΥΡΙΖΑ. Ο ΣΥΡΙΖΑ κάτω από την ηγεμονία των πολιτικών αντιλήψεων του ΣΥΝ (αλλά και με την σύμπλευση της συντριπτικής πλειοψηφίας των συνιστωσών του) δεν έγινε ποτέ «μαζικό κόμμα» παρ' όλο ότι είχε τις δυνατότητες να στηριχθεί στα ευρύτερα κοινωνικά ερείσματα που απέκτησε και τα οποία τον ανέδειξαν κυβερνητικό κόμμα. Το τραγικό είναι ότι ένα τμήμα αγωνιστών αυτήν την νεοφιλελεύθερη κυβερνητικότητα την αντιλαμβανόταν ως σύγχρονη εκδοχή του “λενινιστικού μοντέλου” οργάνωσης, ταυτίζοντας τις τεχνοκρατικές ελίτ των “ειδικών” (για την “οικονομία”, για το “περιβάλλον”, για την “τοπική αυτοδιοίκηση” για το “συνδικαλισμό”) με τους “επαναστάτες” που που θα υπηρετήσουν την “κοινωνική αλλαγή”...

Μιας και μιλάμε για το κράτος, αξίζει να επισημανθεί ότι το 81 έγινε πράγματι μια αξιοσημείωτη «τομή» με σε αυτό με την άνοδο του ΠΑΣΟΚ στην κυβερνητική εξουσία, πράγμα που δεν συνέβη και με τον ΣΥΡΙΖΑ. Ήταν μια αναδιάρθρωση του «κράτους της Δεξιάς» η οποία εσωτερίκευσε στην κρατική σχέση τον υπάρχοντα κοινωνικό συσχετισμό εκείνης της εποχής με μια σειρά θεσμικών ρυθμίσεων που ακολούθησαν και δεν έχει ιδιαίτερη σημασία να τις απαριθμήσουμε εδώ. Ο ΣΥΡΙΖΑ όταν ανέλαβε κυβερνητικές ευθύνες βρέθηκε αντιμέτωπος απέναντι στο «ευρωπαϊκό παρακράτος» που είχε ήδη συγκροτηθεί εντός τους κράτους σε σειρά κρατικών μηχανισμών (διαχειριστικές αρχές, ανώνυμες εταιρείες του δημοσίου, ανεξάρτητες αρχές και άλλα παρόμοια) που είχαν και συνεχίζουν να έχουν ως πραγματικό τους αφεντικό τις Βρυξέλλες. Η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ (μαζί με τις αριστερές αντιπολιτεύσεις του) όχι μόνον δεν τόλμησαν να κάνουν κάποιες διαρθρωτικές αλλαγές για να αποκτήσουν τον «εθνικό έλεγχο» σε αυτές τις κρατικές κατ' όνομα υπηρεσίες, αλλά συνέχισαν να δημιουργούν και άλλες με εντολές της τρόικας.

Με το 2ο Συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ θα ασχοληθούμε σε επόμενα κείμενα. Όμως για το 1ο Συνέδριο του ΠΑΣΟΚ, διαλέξαμε να σας παρουσιάσουμε ένα κείμενο που δεν είναι “μαρξιστικό” αλλά όπως διατείνονται οι συντάκτες του εκφράζει «μια φιλ-ελεύθερη, μεταρρυθμιστική άποψη» και έχει τον τίτλο: Το πρώτο «πράσινο» συνέδριο (1984), της…δικαίωσης, του Αραφάτ και της νοθείας!:

Τα αρχειακά κιτάπια λένε, ότι το πρώτο συνέδριο του ΠαΣοΚ, έγινε δέκα χρόνια μετά την ίδρυσή του.

Τον Μάιο του 1984, λίγο πριν τις ευρωεκλογές, που θα ήταν η πρώτη αναμέτρηση με τη Νέα Δημοκρατία, μετά την άνοδό του στην εξουσία.

Βεβαίως, είχαν προηγηθεί οι δημοτικές εκλογές του 1982, στις οποίες ο «πράσινος» ήλιος είχε σαρώσει και την αυτοδιοίκηση, μαζί με τις …δημοκρατικές δυνάμεις, όπως έλεγε στην κρατική τηλεόραση ο… Τέρενς Κουίκ!

Βασικό σύνθημα του συνεδρίου είναι το αναφωνούμενο από το αλαλάζων πλήθος «ο αγώνας τώρα δικαιώνεται»!

Υπάρχουν κι άλλα συνθήματα, κυρίως αντιιμπεριαλιστικά, αλλά αυτό με τον δικαιωμένο αγώνα «κλέβει» την παράσταση.

Η Ελλάδα, άλλωστε, έχει γεμίσει αφίσες μ’ αυτό, τη στιγμή που ο πρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας, ο γηραιός Ευάγγελος Αβέρωφ, με όση φωνή του έχει απομείνει, δίνει το σύνθημα της… «απαλλαγής», μέσω των…κοψοχέρηδων!

Όλο το σύστημα των ΜΜΕ, δηλαδή εφημερίδες και κρατική τηλεόραση, ισχυρίζονται ότι είναι «το συνέδριο του Τρίτου Δρόμου»!

Πράγματι, μεταξύ των καλεσμένων είναι ο Αραφάτ, εκπρόσωποι του Φιντέλ Κάστρο, του Ορτέγκα, η χήρα του Αλιέντε και πλήθος κομματικών παραγόντων από τριτοκοσμικές χώρες.

Οι κακοί Αμερικάνοι, η ειρήνη κι ο επάρατος ιμπεριαλισμός, βρίσκονται στα χείλη των περισσοτέρων συνέδρων.

Πριν ανέβει στο βήμα ο μεγάλος αρχηγός Ανδρέας Παπανδρέου, ο Ευάγγελος Γιαννόπουλος προέτρεπε τους πέριξ του συνέδρους να…επισκεφθούν την τουαλέτα, γιατί αν αρχίσει ο πρόεδρος δεν θα κουνηθεί κανείς….

Κι έτσι έγινε.

Έμειναν όλοι καθηλωμένοι επί τρεις ώρες και δεκαπέντε λεπτά!

Τόσο διήρκησε η ομιλία Παπανδρέου.

Αφού, βεβαίως, διεκόπη 130 φορές (έτσι αναφέρουν οι εφημερίδες της εποχής) για ν’ αποθεωθεί!

Από τους ομιλητές, ουδείς διανοήθηκε να αφήσει έστω και ψήγματα επικρίσεων.

Ούτε καν για την υπογραφή της συμφωνίας με τις ΗΠΑ, για την παραμονή των βάσεων.

Άλλωστε, αυτή η συμφωνία παραμονής, είχε βαφτιστεί…δικαίωση!

Η μόνη ένταση που προκλήθηκε αφορούσε την ΕΓΕ.

Ήταν η Ένωση Γυναικών Ελλάδας, την οποία είχε ιδρύσει η Μαργαρίτα Παπανδρέου και «στέγαζε» τις συζύγους πολλών υπουργών και πλήθος απελευθερωμένων από την ανδροκρατία, φεμινιστριών.

Η σύζυγος, του Ανδρέου Παπανδρέου, ζητά να εκλεγεί συγκεκριμένος αριθμός γυναικών στην Κ.Ε. που θα ψηφιζόταν, αφού δεν είχε ισχύ τότε η ποσόστωση.

Τα παραπολιτικά παρασκήνια της εποχής, ανέφεραν ότι ήταν η πρώτη ένδειξη διατάραξης των σχέσεών τους, πολύ περισσότερο συνδεδεμένα με την φημολογία και ονοματολογία διαφόρων κυριών της αθηναϊκής κοινωνίας, που φιλοξενούσαν συχνά πυκνά τα βράδια, στα πολυτελή σπίτια τους τον πρωθυπουργό.

Μετά την πρόταση της ΕΓΕ, ο Παπανδρέου έδειχνε εκνευρισμένος, μέχρι θυμού. Κλείστηκε σ’ ένα δωμάτιο κι έδωσε την εντολή. «Καμιά τους στην Κεντρική Επιτροπή».

Έτσι, αποκλείστηκαν από τις λίστες επιρροής του που κυκλοφορούσαν για να ψηφιστούν, οι Άννα Παναγοπούλου, Χρυσάνθη (Σου) Λαίου , η Ελπίδα Πραξιάδου, η Ελένη Τζώρτζου, αλλά και οι Κατσανέβας, Πάγκαλος, Βαλυράκης, που ήταν του κλίματος των …ΕΓΩΝ –όπως αποκαλούνταν-.

Άλλο ένα παραπολιτικό στιγμιότυπο αυτού του πρώτου συνεδρίου, ήταν η …αποθεωτική (!!!) υποδοχή ενός στελέχους που είχε κατηγορηθεί για ένα μεγάλο σκάνδαλο.

Του Δ. Σωτηρλή, που κατηγορούνταν ότι ως επικεφαλής της ΠΥΡΚΑΛ, αγόρασε ένα διαλυτήριο πλοίων – Ολύμπικ Μαρίν- σε υψηλότερη τιμή από την πραγματική του αξία.

Είχε προηγηθεί σάλος, ο Σωτηρλής είχε τεθεί σε διαθεσιμότητα μέχρι να ξεκαθαρίσει δικαστικά η υπόθεση, αλλά οι σύντροφοί του τον χειροκροτούσαν θερμά και τελικά τον τίμησαν με την εκλογή του στην δέκατη θέση της Κ.Ε.

Στη διαδικασία ψηφοφορίας για την εκλογή της Κ.Ε., την τιμητική τους είχαν δυο παράγοντες.

Η τεχνολογία και οι έντονες διαμαρτυρίες για νοθεία.

Κατ’ αρχάς, η ψηφοφορία έγινε με ηλεκτρονικούς υπολογιστές.

Το ίδιο κι η καταμέτρηση.

Όπου οι υπολογιστές έβγαζαν τα αποτελέσματα βάσει των δεδομένων που λάμβαναν από συγκεκριμένους χειριστές.

Πρόεδρος της εφορευτικής επιτροπής είναι ο Γεώργιος Κασιμάτης, που είναι αμφίβολο αν είχε ξαναδεί μέχρι τότε κομπιούτερ.

Το μόνο που τον ένοιαζε, ήταν να μη γίνεται φασαρία, ενώ γύρω του γινόταν χαμός λαθροχειρίας.

Κάποια στιγμή, οι διαμαρτυρίες έφτασαν στο δωμάτιο του Ανδρέα Παπανδρέου.
Φώναξε τον Πέτρο Λάμπρου.

«Τράβα κάτω, ο Κασιμάτης θα τα διαλύσει όλα»…

Όμως, δεν πρόλαβε. Ήδη είχε γίνει ο χαμός.

Ο Παπανδρέου, είχε δώσει εντολή να εκλεγεί –μεταξύ άλλων- πάση θυσία ο Αντώνης Στρατής, ο οποίος στα αποτελέσματα των κομπιούτερ δεν εξελέγετο.

Εμφανίστηκαν, τότε, τις πρώτες πρωινές ώρες, δυο τύποι που μέσα στα μπουφάν τους είχαν ψηφοδέλτια. Τα έριξαν στην κάλπη, τα δεδομένα πέρασαν στους κομπιούτερς και η θέληση του μεγάλου έγινε πραγματικότητα!

Όπως έγινε πράξη και η εκλογή των ενενήντα (90) προσώπων της λίστας του, από τους ενενήντα πέντε που πρότεινε.

Για την ιστορία, η πρώτη …εκλεγμένη Κεντρική Επιτροπή του ΠαΣοΚ, από συνέδριο που…δικαιωνόταν ο αγώνας και παρίστατο ο Αραφάτ, ήταν, με σειρά εκλογής:

Παρασκευάς Αυγερινός
Κώστας Σημίτης
Κώστα Λαλιώτης
Αντώνης Τρίτσης
Γιώργος Γεννηματάς
Δ. Ρόκος
Π. Μόραλης
Α. Τσοχατζόπουλος
Ιωαν. Ποτάκης
Δ. Σωτηρλής
Στάθης Γιώτας
Γιώργος Παπανδρέου
Γεράσιμος Αρσένης
Δ. Τσοβόλας
Γιαν. Χαραλαμπόπουλος
Βάσω Παπανδρέου
Στεφ. Μανίκας
Απ. Κακλαμάνης
Μένιος Κουτσόγιωργας
Στ. Τζουμάκας
Χρ. Παπουτσής
Α. Μητρόπουλος
Γιαν. Αλευράς
Μιχ. Χαραλάμπίδης
Μ. Δωρής
Γ. Μωραϊτης
Κίμων Κουλούρης
Κάρολος Παπούλιας
Ε. Χατζινάκης
Σήφης Βαλυράκης
Ειρήνη Λαμπράκη
Θανάσης Τσούρας
Α. Αθανασούλης
Κ. Σκανδαλίδης
Δημ. Πιπεργιάς
ΕΜ. Δασκαλάκης
Δημ. Ρέππας
Γιαν. Σκουλαρίκης
Κώστας Γείτονας
Γιαν. Παιδακάκης
Θεόδωρος Πάγκαλος
Μιλτ. Παπαϊωάννου
Ι. Ξαρλής
Μ. Γκίβαλος
Γιώργος Κατσιμπάρδης
Ι. Παπαδάτος
Γιάννης Φλώρος
Μ. Αλεξανδρής
Μελίνα Μερκούρη
Χάρης Καστανίδης
Μαρία Κυπριωτάκη
Ανδρέας Φούρας
Γιώργος Δασκαλάκης
Θ. Χαλάτσης
Θεόδωρος Κατσανέβας
Πέτρος Λάμπρου
Θ. Καπετανάκης
Ροβέρτος Σπυρόπουλος
Μαρία Αρσένη
Χρήστος Σμυρλής
Γιάν. Νικολάου
Ι. Παπαθανασόπουλος
Τάσος Ιντζές
Αντ. Δροσογιάννης
Ε. Τρικούκης
Δ. Κιτσιούδης
Κ. Σιάκαρης
Φ. Κωνσταντίνου
Ε. Σταυρακάκης
Ν. Μιχαλόπουλος
Α. Κουρματζής
Β. Καφίρης
Φ. Χατζημιχάλης
Παντ. Οικονόμου
Σ. Καλούδης
Β. Πριόβολος
Β. Ιντζές
Αντ. Στρατής
Μίκα Κουτσιλέου
Νικ. Βγενόπουλος
Ν. Κυριόπουλος
Αντ. Κοτσακάς
Ευαγγ. Μαλέσιος
Τζένη Καραβέλη
Νίκος Ακριτίδης
Σταθ. Αλεξανδρής
Γ. Ραυτόπουλος
Α. Γκολφινόπουλος
Β. Παπαγιάννης
Αναστ. Μαντέλης
Γιαν. Βαϊνάς
Σ. Κωστόπουλος
Δ. Σαπουντζής
Γιαν. Λασκαράκης
Ε, Κρακωνσταντάκης
Γιάν. Ζιάγκας
Κ. Σφλαγγος
Ε. Μαμαλάκης
Σίλβα Ακρίτα
Μ. Παπασταύρου
Χ. Μαρκόπουλος
Γ. Θωμάς
Π. Ζακολίκος
Γιώργ. Κατσιφάρας
Λ. Σακελλάρης
Λ. Ζάρας
Μιχ. Νεονάκης
Λίλα Χρσιστοφορίδου
Γιώργος Παναγιωτακόπουλος
Η. Ματράγκας
Κ. Παπαναγιώτου
Γ. Κίσσονας
Χ. Γεωργακάκης
Άννα Καραμάνου
Α. Ντούτσος
Γιαν. Χαραλάμπους
Γιαν. Παπασπύρου
Κ. Τσίμας
Β. Παπαδιονυσίου
Τάσος Άμαλλος
Δ. Παλαιοθόδωρος
Π. Θέρμος
Δ. Γαϊτανίδης
Π. Ραμπαβίλιας
Ευάγγελος Γιαννόπουλος
Συλβάνα Ράπτη
Δημ. Βουνάτσος
Ι. Χαρδαλιάς
Β. Κεδίκογλου
Δημ. Παγουρόπουλος
Άννα Παπαμιχαήλ
Νίκος Αθανασάκης
Λάμπρος Κανελλόπουλος
Ι. Κωνσταντινίδης
Θ. Δραγότης
Άννα Πανοπούλου και
Τ. Πέτσας

Στον απόηχο του πρώτου συνεδρίου, ανάμεσα στις ζητωκραυγές για την …αντιιμπεριαλιστική νέα Ελλάδα και τα λεχθέντα από τον Ανδρέα Παπανδρέου ότι «χρειάζονται τέσσερις τετραετίες για να ολοκληρωθεί η Αλλαγή», έγινε η πρώτη συνεδρίαση της…εκλεγμένης Κ.Ε. με σκοπό την εκλογή Εκτελεστικού Γραφείου.

Στον διάδρομο πριν την είσοδό του στην αίθουσα, ο Ανδρέας Παπανδρέου έστειλε το μήνυμα»
«Χωρίς Αλευρά και Χαραλαμπόπουλο, δεν αναγνωρίζω κανένα εκτελεστικό γραφείο», είπε.

Κι έδωσε το σύνθημα εκλογής.

Που έγινε πράξη. Κατά σειρά:

Παρ. Αυγερινός,
Γιάννης Χαραλαμπόπουλος,
Κώστας Σημίτης,
Δ. Ρόκος,
Γιαν. Αλευράς,
Κώστας Λαλιώτης,
Π. Μόραλης,
Άκης Τσοχατζόπουλος,
Γιώργος Γενηματάς,
Βάσω Παπανδρέου.

Εξελέγησαν κι οι αναπληρωματικοί:

Στεφ. Τζουμάκας,
Μαν. Δασκαλάκης και
Κώστας Σκανδαλίδης.

Αφού τα φώτα έσβησαν, αφού ο Αραφάτ, η χήρα του Αλιέντε και οι άλλοι τριτοκοσμικοί ηγέτες κι εκπρόσωποί τους αποχώρησαν ικανοποιημένοι που ο αγώνας των Ελλήνων δικαιώνεται, οι Έλληνες συνέχιζαν να προσέρχονται κατά χιλιάδες στα «πράσινα» γραφεία εξεύρεσης εργασίας. Τις τοπικές του ΠαΣοΚ, για να λάβουν το πολυπόθητο για τον διορισμό χαρτάκι μέλους του κινήματος…

2 σχόλια :

  1. Ξεχασατε τον συγχωρεμενο τον καργοπουλο κ την ομαδα του που αποχωρησαν καταγγελοντας δημιουργωντας το ασκε .η αντιεισηγηση του τοτε ειναι δυστυχως κειμενο επικαιρο

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. στο video το πιο ενδιαφέρον σημείο είναι το πως κοιτάζουν οι δύο της φρουράς του πρωθυπουργού μήπως και συμβεί τίποτα...

    ΑπάντησηΔιαγραφή


ΑΛΛΗ ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ