Έχει στρατηγική η ελληνική αστική τάξη;

Η εποχή των μνημονίων στην χώρα μας ανέδειξε με τον πιο εμφανή τρόπο την πολιτική ανεπάρκεια όλου του πολιτικού συστήματος να διαχειριστεί με όρους αστικής πολιτικής την κρίση. Πρόκειται για μια  καθολική ανικανότητα, η οποία χαρακτηρίζει τους πολιτικούς μηχανισμούς και το πολιτικό προσωπικό που τους στελεχώνει. Εκδηλώνεται ως μια γενικευμένη απουσία στρατηγικών η οποία δεν καταγράφεται μόνον σε αυτά που συνέβησαν αλλά και σε αυτά που ...δεν συνέβησαν: Εναλλακτικά σχέδια μπορούν να υπάρχουν μόνον όταν έχεις ένα κύριο σχέδιο. Αν δεν το έχεις, δεν μπορείς να έχεις και εναλλακτικό...

Αυτή η πολιτική ανικανότητα  θα πρέπει να αναγνωριστεί πρώτα απ' όλα ως ένα σημαντικό υπαρκτό ζήτημα της κρατικής διαχείρισης, γιατί συνήθως υποτιμάται. Η ερμηνεία του είναι κομβικό σημείο όχι μόνον  για τις πολιτικές εξελίξεις και τις εναλλαγές στην κυβερνητική εξουσία, αφού  το κράτος υπάρχει και ασκεί τις πολικές του (ως ο βασικός εγγυητής της αναπαραγωγής και της επέκτασης της κεφαλαιακής σχέσης), ανεξάρτητα από τις ανεπάρκειες και τις ανικανότητες του πολιτικού μηχανισμού του.

Ένα κομμάτι της Αριστεράς θεωρεί ότι ο αστισμός στη χώρα μας ήταν πάντα ξενόδουλος, από ίδρυσης του ελληνικού κράτους και ως εκ τούτου ποτέ δεν είχε αναπτύξει δικές στρατηγικές. Γιαυτό αυτό που συμβαίνει σήμερα δεν είναι τίποτε άλλο από μια επανάληψη αυτών που έχουν συμβεί στο παρελθόν. Οι “ξένοι” θέλουν την χώρα στην ΕΕ και στο Ευρώ, γιαυτό και ντόπια αστική τάξη ευθυγραμμίζεται απλά στην απαίτηση τους για «πάση θυσία στο ευρώ». Στο ίδιο συμπέρασμα καταλήγει και ένα άλλο τμήμα της Αριστεράς το οποίο  θεωρεί ότι η ντόπια αστική τάξη αντιλαμβάνεται ότι τα συμφέροντά της εξυπηρετούνται καλύτερα εντός της ΕΕ και της ΟΝΕ και έχει δική της στρατηγική η οποία συμπυκνώνεται στο ίδιο σύνθημα: «πάση θυσία στο ευρώ».

Όμως, μετά από τόσα χρόνια μνημόνια και οι δύο αυτές εκδοχές φαίνεται ότι δεν ευσταθούν αφού: 

- α)  Η εκδοχή ότι οι “ξένοι”- δηλαδή οι Γερμανοί - δεν είναι καθόλου σίγουρο ότι είχαν (και έχουν) την άποψη ότι το πρόβλημα της χώρας θα έπρεπε να αντιμετωπιστεί αναγκαστικά  με την επιλογή «πάση θυσία στο ευρώ» και

 - β)  Η επιλογή του «πάση θυσία στο ευρώ» ως εθνική στρατηγική της αστικής τάξης, έχει πλήρως αποτύχει αφού αν και έχουν περάσει τόσα χρόνια μνηνονίων, δεν έχει αποτραπεί ούτε ο κίνδυνος χρεωκοπίας της χώρας και η έξοδός της από την ΟΝΕ...



Ως στοιχεία για παραπέρα προβληματισμό τα παρακάτω πρόσφατα δημοσιεύματα:

1. Απόρρητο έγγραφο των ΗΠΑ προδίδει τα σχέδια Σόιμπλε το 2012 - Σχόλιο Βαρουφάκη

2. Τι αποκαλύπτει ο Σόϊμπλε για Τσίπρα, Βαρουφάκη, Σαμαρά και Βενιζέλο