Αγωνιζόμαστε για την"ΣΥσπείρωση της ΡΙΖοσπαστικής Αριστεράς"στην κατεύθυνση της κοινής δράσης στους μαζικούς χώρους και τα κοινωνικά κινήματα, και παράλληλα για την πολιτική της συγκρότηση σε ένα ενιαίο αμεσοδημοκρατικό πολιτικό φορέα
(Το κείμενο γράφτηκε στα πλαίσια του προσυνεδριακού διάλογου του Μέρα25 ( Μάης 2022) για να θέσει κυρίως ερωτήματα για τους επικαθορισμούς των πολιτικών πρακτικών σε σχέση με το αίτημα της κοινωνικής χειραφέτησης)
Αυτό που λέω και ξαναλέω έχει να κάνει με το ότι το ενδιαφέρον ερώτημα δεν είναι τι θα έκανα τότε με αυτά που ξέρω σήμερα, αλλά τι θα έπρεπε να έχω κάνει διαφορετικά με αυτά που ήξερα τότε. Τρία είναι τα βασικά
Στην ομιλία του που διήρκεσε πάνω από 3μιση ώρες στο κομματικό συνέδριο, ο κινέζος πρόεδρος Σι Τζιπίνγκ επανέλαβε τη λέξη σοσιαλισμός 148 φορές, το όνομα του Καρλ Μαρξ 18 φορές. Το σφυροδρέπανο σε χρυσό βρισκόταν δίπλα στην κόκκινη σημαία της Κίνας. Λόγια και σύμβολα παρέπεμπαν σε ό,τι περιμένει κανείς από ένα συνέδριο κομμουνιστικού κόμματος.
Πρώτη δύναμη στις εκλογές στην Κεντρική Ένωση Δήμων Ελλάδας (ΚΕΔΕ) που διεξήχθησαν σήμερα στην Αθήνα για την ανάδειξη νέου Διοικητικού Συμβουλίου αναδείχτηκε το «Κίνημα Ανατροπής στην Αυτοδιοίκηση» με επικεφαλής τον δήμαρχο Αμαρουσίου Γιώργο Πατούλη, κερδίζοντας 16 στις 31 έδρες και άρα την πλήρη αυτοδυναμία. Ειδικότερα σε σύνολο 487 ψηφισάντων: έγκυρα: 484, λευκά:3. ΄Ελαβαν:
«Κίνημα Ανατροπής στην Αυτοδιοίκηση» με επικεφαλής το δήμαρχο Αμαρουσίου Γιώργο Πατούλη, που πρόσκειται στη ΝΔ: 251 ψήφοι και 16 έδρες. «Αυτοδιοικητικό Κίνημα» με επικεφαλής το δήμαρχο Αμφιλοχίας Απόστολο Κοιμήση, που πρόσκειται στο ΠΑΣΟΚ: 124 ψήφοι και 8 έδρες. «Νέα Αυτοδιοίκηση» με επικεφαλής το δήμαρχο Αγ. Ιωάννη Ρέντη - Νίκαιας Γιώργο Ιωακειμίδη: 51 ψήφοι και 3 έδρες. «Ριζοσπαστική Αυτοδιοικητική Πρωτοβουλία» με επικεφαλής το δήμαρχο Αιγάλεω Δημήτρη Μπίρμπα, που πρόσκειται στον ΣΥΡΙΖΑ: 47 ψήφοι και 3 έδρες. «Λαϊκή Συσπείρωση» με επικεφαλής τη δημοτική σύμβουλο Πειραιά Ελπίδα Παντελάκη, που πρόσκειται στο ΚΚΕ: 11 ψήφοι και καμία έδρα. Την 31η έδρα καταλαμβάνει αυτοδίκαια ο δήμαρχος Αθηναίων Γιώργος Καμίνης. Πριν από τις εκλογές του Μάη είχαμε αναφερθεί επανειλημμένα για τα λάθη της πολιτικής του ΣΥΡΙΖΑ στο χώρο της τοπικής αυτοδιοίκησης και από τον Αύγουστο είχαμε επισημάνει τις αυταπάτες του τμήματος της Αυτοδιοίκησης του ΣΥΡΙΖΑ που τις συμμερίζεται το προεδρικό περιβάλλον για της εκλογές στην ΚΕΔΕ, εδώ: Τα πήλινα πόδια του ΣΥΝασπισμού της ριζοσπαστικής Αριστεράς αρχίζουν να ραγίζουν...
Κ. Πουλάκης δυο μέρες πριν τις εκλογές (Αυγή 21.10.2014 ) τραγούδαγε:
η Ριζοσπαστική Αυτοδιοικητική Πρωτοβουλία "έχει πολλαπλάσια ισχύ, για να αυξήσει τις δυνάμεις της και να δημιουργήσει ρήγματα στον χώρο του ΠΑΣΟΚ και να συσπειρώσει στη βάση ενός εναλλακτικού αυτοδιοικητικού σχεδίου μεγάλο μέρος των δυνάμεων που παραμένουν εκτός των δυο κυβερνητικών μπλοκ".
Όμως, και αυτοί που είναι πιστοί σε αυτή την θέση και έχουν συντάξει τα δικά τους "μεταβατικά προγράμματα" την είδαμε την κατάντια τους. Μήπως δεν είναι τόσο απλά τα πράγματα;
Δεν υπάρχει αποτυχία, ράπισμα κλπ στην πραγματικότητα.
Αυτό που υπάρχει είναι το σενάριο της "συναίνεσης" του κράτους που "έχει συνέχεια", των "πλατιών συμμαχιών" που και καλά πατάνε στο κοινωνικό και τελικά έχεις τα διάφορα πασοκοειδή, δημαροειδή ή ακροδεξιούς τύπου ΑΝΕΛ κλπ.
και όλα αυτά τελικά να καταλήγουν σε μια σοσιαλφιλελευθερη διαχείριση, ίσως και ουτοπία, γιατί ο αστισμός μπορεί και να επιλέξει την αντεπίθεση, την παραδειγματική ήττα της αριστεράς κλπ.
Στην Κύπρο αυτό επέλεξε.
Και παλαιότερα στην Ιταλία (πηγή των βασικών στρατηγικών παραδοχών του ΣΥΡΙΖΑ, από την σκοπιά πάντως της τραγωδίας και όχι του αγώνα, των πρωτοπόρων εργατικών και νεολαιίστικων ρευμάτων, των επαναστατικών κομμουνιστικών τάσεων) αυτό είχε επιλέξει. Χρειάστηκαν πάνω από 20 χρόνια μέχρι το 98 για να αποδεχτεί ο αστισμός κάποια μετεξέλιξη του ΙΚΚ σαν αστικό κόμμα.
Εν ολίγοις δεν υπάρχει καμία αντίφαση ανάμεσα σε μια στρατηγική "δημοκρατικού δρόμου" και στα ανύπαρκτα κοινωνικά ερείσματα του ΣΥΡΙΖΑ. Πολύ απλά γιατί ο ΣΥΡΙΖΑ δεν έχει καμία στρατηγική δημοκρατικού δρόμου (που έχει και διάφορες αντιφάσεις, αλλά δεν είναι της παρούσης) έχει μια στρατηγική τύπου Ρέντσι. Ο οποίος όμως έχει την αστική τάξη μαζί του, ο ΣΥΡΙΖΑ όχι, εδώ είναι λάθος και η ανάλυση του ΚΚΕ.
Πραγματικά δηλ είναι δύσκολο κανείς να πιστέψει ότι ο ΣΥΡΙΖΑ διεκδίκησε κάτι καλύτερο, από όλη την συγκρότηση των ψηφοδελτίων απέναντι στην στήριξη ή συγκρότηση ζωντανών σχημάτων κλπ.
Νταξ μια εικόνα καλύτερη από το 90-10, την ήθελε, και ήλπιζε να την πετύχει, αλλά μέχρι εκεί. Το πολύ πολύ την ικανότητα να συγκροτείται μια κεντροαριστερή εκσυγχρονιστική πλειοψηφια απέναντι στην δεξιά.
Με όρους πολιτικής διαχείρισης δηλ υπάρχει ήττα. Με όρους στρατηγικής υπάρχει απόλυτη επιτυχία.
Γράφεις: “ο ΣΥΡΙΖΑ δεν έχει καμία στρατηγική δημοκρατικού δρόμου (που έχει και διάφορες αντιφάσεις, αλλά δεν είναι της παρούσης) έχει μια στρατηγική τύπου Ρέντσι. Ο οποίος όμως έχει την αστική τάξη μαζί του, ο ΣΥΡΙΖΑ όχι, εδώ είναι λάθος και η ανάλυση του ΚΚΕ”.
Αυτό είναι μια θέση θεωρητικά λαθεμένη, αλλά πολιτικά σωστή: Δίνει “άλλοθι” σε διάφορους αριστερούς να έχουν μια τελικά μια “κριτική στήριξη” του ΣΥΡΙΖΑ, χωρίς να θίγεται η αριστεροσύνη τους. Το θεωρητικό λάθος οφείλεται στο γεγονός ότι παραβλέπει, (θα τα πω σχηματικά, άρα με όλα τα λάθη και τις παρερμηνείες που έχουν οι απλουστεύσεις) το κυρίαρχο ρόλο του κράτους ως βασικού εκπροσώπου των συμφερόντων του κεφάλαιου και του βασικού εγγυητή των όρων αναπαραγωγής του. Επίσης η αστική τάξη δεν είναι το άθροισμα των καπιταλιστών, οι οποίοι χωρίς το κράτος δεν θα μπορούσαν να επιλύσουν τις μεταξύ τους αντιθέσεις ούτε μια μέρα. (εξάλλου στη χώρα μας κάποιες μερίδες καπιταλιστών έχουν δείξει την στήριξή τους στον ΣΥΡΙΖΑ).
Το βασικό πρόβλημα της συγκυρίας δεν ότι ο ΣΥΡΙΖΑ έχει απέναντί του την αστική τάξη, αλλά ότι ολόκληρη η Αριστερά έχει απέναντί της το σύνολο σχεδόν της κοινωνίας, επειδή σήμερα έχει την ηγεμονία ο νεοφιλελευθερισμός. Μερικοί ονειρεύονται ότι η άνοδος του ΣΥΡΙΖΑ στην κυβέρνηση σημαίνει ότι ανοίγει τον δρόμο για “μεταβατικές καταστάσεις” και ότι βρισκόμαστε στα πρόθυρα της επανάστασης, γιαυτό συζητάνε για την ανάγκη “μεταβατικών προγραμμάτων” και άλλα παρόμοια. Είναι μακρυά νυχτωμένοι!
Καμία κοινωνική αλλαγή δεν μπορεί να γίνει με τον “λαϊκό παράγοντα” χωρίς ο λαϊκός παράγοντας να έχει συγκροτηθεί ως “κοινωνική δύναμη” και να παρεμβαίνει στις πολιτικές εξελίξεις. Ο λαϊκός παράγοντας σήμερα είναι στην άκρη και απλώς ρίχνει τα ζάρια του στις εκλογές που θα έρθουν. Και εδώ ακριβώς υπάρχει η χρεοκοπία του “δημοκρατικού δρόμου” όπως αυτός διατυπώνεται στα ντοκουμέντα του ΣΥΡΙΖΑ.
Οι δυνατότητες του ΣΥΡΙΖΑ στην κυβέρνηση δεν εξαρτώνται κυρίως από την στήριξη της “αστικής τάξης” αλλά από τις σχέσεις του με την κρατική εξουσία και κατά πόσο μπορεί να την ελέγξει. Η σύγχρονη Ρωσία του Πούτιν είναι ένα καλό παράδειγμα για μελέτη για τις σχέσεις κράτους – αστικής τάξης και ποιός είναι τελικά εκείνος που βάζει τους κανόνες και διαμορφώνει πολιτικές του κεφαλαίου.
Όταν λέω ότι δεν έχει την αστική τάξη, εννοώ την συνισταμένη, όπως εκφράζεται από το κράτος, και τους ιδεολογικούς του μηχανισμούς, κυρίαρχα τα ΜΜΕ.
Με αυτή την έννοια αυτό που λέει πχ ο Πρετεντέρης είναι πολύ πιο αντιπροσωπευτικό από αυτό που λέει ο ΣΕΒ, και το ΚΚΕ έχει άδικο.
Άλλωστε λέω ότι ο ΣΥΡΙΖΑ δεν έχει την αστική τάξη μαζί του, δεν λέω ότι δεν έχει καμία μερίδα της αστικής τάξης μαζί του.
Πραγματικά δεν καταλαβαίνω σε τι μου απαντάς, είναι σαν να κατάλαβες ότι λέω ότι ο ΣΥΡΙΖΑ πρέπει να προσπαθήσει να κερδίσει ακόμα περισσότερη υποστήριξη από την αστική τάξη ή μερίδες της, ενώ λέω το αντίθετο ακριβώς.
Ο νεοφιλελευθερισμός είναι όντως κυρίαρχος και ηγεμονικός, δυστυχώς και εντός ΣΥΡΙΖΑ όμως με τις θεωρίες των ισοσκελισμένων προυπολογισμών, του μονοδρόμου της παροχής ρευστότητας από μια ιδιωτική ευρωπαϊκή τράπεζα και του κλειδώματος της ένταξης της κοινωνικής παραγωγής στον διεθνή καταμερισμό με τον τρόπο που το ευρώ προσδιορίζει, και τις συνέπειες του, την αποδοχή των "δανειστών μας", την αποδοχή του πεδίου της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης (του νεοφιλελευθερισμού στην πράξη δηλ) σαν ουδέτερο κλπ.
Έτσι έχεις έναν ΣΥΡΙΖΑ που λέει θα βάλει πάτο στο βαρέλι, που βγάζει σχέδια για την ΕΡΤ που ενσωματώνουν μεγάλο μέρος της λογικής της "εξυγίανσης" που οδήγησε στο πραξικόπημα κλπ.
Τώρα αν θα πάνε να του παρέχουν κριτική στήριξη από τα αριστερά, ούτε με νοιάζει, ούτε με αφορά, και άσε να προκηρυχτούν εκλογές και τα συζητάμε.
Ισως να δημιουργούνται παρανοήσεις, όχι τόσο από τις συγκεκριμένες παρατήρήσεις σε επιμέρους ζητήματα (στα οποία μάλλον συμφωνούμε) αλλά από τον διαφορετικό τρόπο που αντιλαμβανόμαστε τον χώρο της πολιτικής και την σχέση της με την “ταξική πάλη”. Το βασικό ζήτημα για μια “αριστερή κυβέρνηση” είναι το κράτος και οι πολιτικές του και όχι το τι θέλει ή δεν θέλει συγκυριακά η αστική τάξη. (όχι βέβαια ότι αυτό είναι ασήμαντο ζήτημα...)
Το παράδειγμα που ανέφερα με την σύγχρονη Ρωσία του Πούτιν ακριβώς αυτό σε το ζήτημα ήθελε να επικεντρώσει και να δείξει ότι η κρατική εξουσία είναι πάνω από “αστική τάξη” όπως αυτή προσδιορίζεται με βάση τα “στενά της συμφέροντα” που προσδιορίζονται στα πλαίσια μιας συγκεκριμένης συγκυρίας. Η μετάβαση σήμερα της Ρωσίας σε ένα μοντέλο ισχυρού “κρατικού καπιταλισμού” δεν γίνεται με την συναίνεση των Ρώσων “ολιγαρχών” που ξεπήδησαν μετά την πτώση του υπαρκτού κομμουνισμού, δηλαδή με την “συναίνεση” και την “στήριξη” της αστικής τάξης. Το αντίθετο μάλιστα.
Ο Πούτιν έχει διαμορφώσει τους όρους της κοινωνικής συναίνεσης (σήμερα στην Ρωσία οι πιο μισητοί είναι ο Γκορμπατσόφ και ο Γέλτσιν, σε αντίθεση με τον “πατριώτη” Στάλιν) με τρόπο που του επιτρέπει να βάζει στους Ρώσους “ολιγάρχες” το δίλημμα: Η γίνεστε “πατριώτες” με τους όρους που ορίζω εγώ τον “πατριωτισμό”, είτε εξαφανίζεστε από την Ρωσία.
Η ανασυγκρότηση δηλαδή του σύγχρονου κράτους – έθνους της Ρωσίας είναι μια κοινωνική διαδικασία αναδιαμόρφωσης της “κεφαλαιακής σχέσης” κάτω από πολιτικούς όρους που θέτει η κρατική εξουσία και όχι βέβαια η ρώσικη αστική τάξη.
Προφανώς δεν είναι το καθοριστικό η πρόθεση των ολιγαρχών στην Ρωσία αλλά οι όροι αναπαραγωγής της κεφαλαιακής σχέσης, που τους εξασφαλίζει το κράτος. Είναι πάντως λάθος ότι οι ολιγάρχες δεν παρέχουν ούτε συναίνεση, μπορούμε να πούμε ότι δεν στρατεύονται ενεργά και με ενθουσιασμό, αλλά όχι ότι δεν συναινούν. Κεφάλαιο δεν είναι ούτε 200 οικογένειες, ούτε τα μονοπώλια, είναι σχέση και κοινωνική συμμαχία.
Τώρα βέβαια αν το πας σε μια λογική πλήρους ταξικής αυτονομίας του κράτους δεν θα με βρεις σύμφωνο. Είναι οι γνωστές μετακομμουνιστικές λογικές άρνησης του ίδιου του κράτους σαν στρατηγικό πεδίο της ταξικής πάλης ("να αλλάξουμε τον κόσμο χωρίς να πάρουμε την εξουσία"). Μια λογική ότι το κράτος κάνει τα δικά του, θα κάνουν και οι από κάτω τα δικά τους, και κάποτε τα δικά τους θα γίνουν περισσότερα, κεντρικότερα κλπ
1. Το πόσο συναινούν οι "ολιγάρχες" φάνηκε από πόσα κεφάλια πέσανε.... 2. Δεν αναφέρθηκα σε πλήρη αυτονομία του κράτους από την αστική τάξη, αλλά στις σχέσεις τους και στον ρόλο της "κρατικής εξουσίας" ως τον εγγυητή της κεφαλαιακής σχέσης και των όρων αναπαραγωγής της.
3. Προφανώς και το το κράτος είναι στρατηγικό πεδίο της ταξικής πάλης. Όμως, αν το "άλλο" δεν υπάρχει αυτόνομα συγκροτημένο εκτός κράτους, σε "αντιπολίτευση" με το κράτος, δεν μπορούν να ανατραπούν οι συσυσχετισμοί εντός τους κράτους. Το κράτος εκτός από "σχέση" δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι πρώτα απ' όλα είναι και "μηχανισμός"...
Απέναντι είναι η βασική απάντηση του Αλτουσέρ στον ευρωκομμουνισμό και ειδικά την αριστερή του εκδοχή, και τα διλήμματα μέσα/έξω, λίγο απ όλα, διαλεκτική σύνθεση κλπ.
Απέναντι σαν έξω, στρατηγικό και όχι τοπολογικό. Εγώ που είπα ότι αλλάζει ο συσχετισμός εντός ?
Κατάλαβες αργά κάποια πράγματα για το τι γίνεται στον ΣΥΡΙΖΑ μου φαίνεται και την βγαίνεις επί δικαίων και αδίκων από αριστερά. Δεν είναι ωραίο, και είναι και έλα παππού να σου δείξω τα αμπελοχώραφα σου αυτά που λες. Με αναγκάζεις να μιλήσω αλαζονικά.
Για Ρωσία.
Πόσα κεφάλια πέσανε, και άλλα που δεν πέσανε. Άλλο πράγμα διαμόρφωση πουτινικής κάστας ολιγαρχών (σε ένα πλαίσιο αυξημένου κρατικού ελέγχου αλλά όχι και ακριβώς κρατικού καπιταλισμού) και άλλο να πούμε ότι οι ολιγάρχες και ο Πούτιν καμία σχέση.
- Το ζήτημα δεν είναι αν έχει καταλάβει κάποιος μόνον τι είναι ο ΣΥΡΙΖΑ, αλλά να καταλάβει γενικά τι είναι σήμερα συνολικά η Αριστερά στη χώρας και ποιά τα όρια και οι αντιφάσεις της. Οι θεωρητικές αναλύσεις αν δεν μπορούν να μετουσιωθούν σε πολιτικές πρακτικές που αλλάζουν τον κοινωνικό συσχετισμό, δεν έχουν καμία πολιτική αξία: Απ' αυτή την θέση,αν κρίνουμε τα "πολιτικά σχέδια" της εκτός ΣΥΡΙΖΑ Αριστερά, εκτός από να περιφρουρούν κάποιες ιδεολογικές αξίες της παραδοσιακής Αριστεράς, είναι ανεπαρκή να αποκτήσουν ευρύτερη συναίνεση αλλά και να αντιμετωπίσουν την επίθεση του κεφάλαιου...
Για την Ρωσία, διαφωνούμε, αλλά δεν μπορούμε να το εξαντλήσουμε εδώ το θέμα μας. Κατά την γνώμη μου η διαφωνία εντοπίζεται στο πως αντιλαμβανόμαστε τον "ταξικό συνασπισμό εξουσίας" που εκφράζεται από τις κρατικές πολιτικές. Εσύ θεωρείς - να το πω σχηματικά - ότι στην Ρωσία γίνεται κάτω από την ηγεμονία μιας "πουτινικής κάστας ολιγαρχών". Πράγμα γενικά σωστό, αφού στα αστικά κράτη την ηγεμονία κατέχει η αστική τάξη. Αυτό που προσθέτω σε αυτή την θέση είναι ότι οι ανάγκες αναβάθμισης της θέσης του ρώσικου ιμπεριαλισμού σε συνθήκες παγκοσμιοποίησης, είναι η συνθήκη σήμερα που διαμορφώνει τον συνασπισμό εξουσίας στην Ρωσία και τροποποιούν τις διαμορφωμένες σχέσεις του Ρώσικου κεφάλαιου με τα ξένα κεφάλαια. Η πολιτική αυτή είναι κρατική και δεν προκύπτει από τα "στενά συμφέροντα" μιας μερίδας της αστικής τάξης της Ρωσίας.
Όσο υπάρχουν κούτσουρα θα καίνε και τα τζάκια...
-
Ο γιος τού μπαμπά κι ο ανιψιός τού θείου δεν εγκαλούνται γιατί τα Τέμπη
έτυχαν στη βάρδια τους, όπως στρεψόδικα μας λέει το κυβερνητικό αφήγημα, ή
γιατί ...
Marie Goldsmith: Ο Κομμουνισμός του Kropotkin
-
Ήταν η ανάπτυξη της θεωρίας του αναρχικού κομμουνισμού που ο Kropotkin
πίστευε πως είναι η βασική του συνεισφορά στη θεωρία του αναρχισμού.
Πράγματι, ποια ...
Πώς να διαβάσουμε τον πόλεμο πολιτικά
-
Πώς να διαβάσουμε τον πόλεμο πολιτικά “Αυτό το πράγμα που αποκαλούμε
Ντονμπάς στην πραγματικότητα δεν υπάρχει… δεν είναι παρά ένας ορισμός που
μας επιβλή...
Καλό παιχνίδι
-
Η σοβαρή υποβάθμιση του παλαιστινιακού χώρου στη Γάζα μετά τα γεγονότα του
Οκτωβρίου, έγινε προφανώς από τη δεξιά κυβέρνηση του Ν, από τον ίδιο τον Ν,
αλ...
«Aντέγραψε» ο Λάνθιμος τον Λανγκ;
-
του Άκη Γαβριηλίδη Απάντηση: προφανώς όχι, ο Λάνθιμος δεν «αντέγραψε» τον
Λανγκ. Φαίνεται όμως ότι περί αυτού είναι ακράδαντα πεπεισμένοι αρκετές
χιλιάδες ...
Περί προσώπων
-
Για μια πολύ μικρή μειοψηφία ανθρώπων, που ανέπτυξε μια στάση συνολικής
εναντίωσης στο υπάρχον, η αλληλεγγύη στους από κάτω έρχεται φυσικά και άνευ
όρων. Δ...
Εκείνος κι εγώ: Τέμπη, ακρίβεια & τριήμερα
-
Μετά από απουσία μιας εβδομάδας, επιστρέφουμε με ένα επεισόδιο – μαγκαζίνο,
καταπιάνοντας τα σημαντικότερα θέματα της επικαιρότητας. Στο μικροσκόπιο οι
τ...
Αυτάρεσκα συνέδρια και Μεταπολίτευση
-
Πολύς λόγος – ξανά – για τη Μεταπολίτευση τις τελευταίες μέρες.
Στο σχετικό συνέδριο της Καθημερινής μαζεύτηκε το ανώτατο πολιτικό
προσωπικό και η τεχν...
Ημερίδα για το δάσος του Σέιχ Σου και το Flyover
-
"Περιβαλλοντικές επιπτώσεις από την κατασκευή και λειτουργία του Flyover",
ήταν το θέμα εισήγησης στην πολύ μαζική διαδικτυακή ημερίδα με τίτλο:
«Κλικ, π...
Η δυστοπική «Κουλτούρα της Ντοπαμίνης»
-
(από τον Γελωτοποιό) ~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~ Δεν είναι μια μόδα που θα
περάσει, ούτε θέμα αισθητικής. Είναι η ίδια η χημεία του εγκεφάλου, που μας
οδηγε...
Στο «έλεος του θεού»
-
Στο «έλεος του θεού»
*Francis Danby, Ο κατακλυσμός, 1840*
*Με κρυφή αφορμή το προδιαγεγραμμένο έγκλημα, όπως ήταν το δυστύχημα των
Τεμπών, η εξουσί...
Το Ναυάγιο ως θεατές
-
Σε γενικές γραμμές έχω απαγορέψει στον εαυτό μου να ασχολείται με μια
κοινωνία από την οποία λείπω παραπάνω από μια δεκαετία. Αν ο δημήτρης
χατζής δεν τόλμ...
Ιστορικά επείγουσα η μαζική Αριστερά!
-
Το 2024 βρίσκει τον Μητσοτάκη και την κυβέρνηση της ΝΔ κυρίαρχους στο
πολιτικό σκηνικό καθώς δεν αντιμετωπίζουν καμία απειλή ή ακόμη και πίεση
από την αντι...
ΠΕΡΝΙΚ: Η ΒΟΥΛΓΑΡΙΚΗ ΠΟΛΗ ΤΩΝ ΑΝΘΡΑΚΩΡΥΧΩΝ
-
Το Πέρνικ είναι μια βιομηχανική πόλη 70.000 κατοίκων στη δυτική Βουλγαρία.
Πρόκειται για τη βουλγαρική πόλη των ανθρακωρύχων που αν και βρίσκεται πολύ
κοντ...
Καλό 2024!
-
Σε όλους τους φίλους και τις φίλες από αρχαιοτάτων χρόνων στη ζωή και από
το 2005 και μετά στα μπλογκ εύχομαι καλό και τυχερό το 2024! Συνεχίζω και
την επό...
Το πρώτο βήμα δεν αρκεί
-
Γιώργος Γιαννουλόπουλος
*Ο βίαιος χωρισμός είναι μια επώδυνη εμπειρία. Ακόμα και στις περιπτώσεις
όπου επιβάλλεται, η διάρρηξη της αρχικής ενότητας προκα...
Δύο αποστολές αλληλεγγύης στο Λαύριο.
-
Δύο αποστολές αλληλεγγύης στους Κούρδους πρόσφυγες στο Λαύριο, τους
τελευταίους μήνες από την «Πρωτοβουλία Αλληλεγγύης στους Κούρδους
Πολιτικούς Πρόσφυγες ...
Ο Λάμπρος τον Δεκέμβρη
-
Ο Λάμπρος τον Δεκέμβρη
:Βίντεο για τον Λάμπρο Φούντα και τα γεγονότα της Εξέγερσης του Δεκέμβρη το
2008, το οποίο προβλήθηκε στην παρουσίαση του βι...
ΠΟΙΟΙ ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΒΑΡΒΑΡΟΙ;
-
Θα μπορούσαν να πιάσουν στο ευρύτερο δυτικό κοινό ισχυρισμοί όπως ότι
μαχητές της Χαμάς βίασαν, αποκεφάλισαν νεαρή τουρίστρια και επεδείκνυαν σαν
τρόπαιο τ...
-
Αποτίμηση του εκλογικού αποτελέσματος. Κριτική στην Εισήγηση. Προτάσεις
υπέρβασης της κρίσης. Αγαπητές/οι συνοδοιπόροι, το αρνητικό για το ΜεΡΑ25
αποτέλεσμ...
Το ολιγοπώλιο του διαδικτύου
-
Πώς οι Google, Apple, Facebook, Amazon και Microsoft πήραν τον έλεγχο της
ψηφιακής μας ζωής Σε αυτό το λίνκ μπορείτε να κατεβάσετε δωρέαν το βιβλίο
μου π...
Transformers: Rise of the Beasts (2023
-
Transformers: Rise of the Beasts (2023)
The Terrorcons, led by Scourge, attack a planet to seize the Transwarp key
from the Maximal race. In order t...
Μυρσίνη Ζορμπά: Ο θάνατος ως μαθητεία
-
Επικήδειος 24.4.2023 Θα ήθελα να μπορούσα να πω στη Μυρσίνη μου/μας, για
το κύμα αγάπης που ξεσηκώθηκε μόλις μαθεύτηκε ο θάνατός της, για όλους
όσους ήλθα...
Γαλλία: Μέρες ελπίδας, νύχτες οργής
-
του Πέτρου Παπακωνσταντίνου, αναδημοσίευση από το ιστολόγιό του Σε
ατμόσφαιρα κοινωνικής εξέγερσης περιδινίζεται αυτό τον καιρό η Γαλλία. Μία
εβδομάδα
Πoιος φυλάει τους φύλακες;
-
πηγή: The Manifold Files Μια δημοκρατική κοινωνία έχει την αξίωση να μην
κινδυνεύει από την ίδια της την αστυνομία. Κανένας άνθρωπος δεν θα έπρεπε
να φοβάτ...
Η τελευταία λέξη
-
Η ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΛΕΞΗ1 Απολογισμός του λόγου και της δράσης της συνέλευσης για
την κυκλοφορία των αγώνων (2009-2021) Μεταξύ ιδέας και πραγματικότητας
μεταξύ κίν...
ΠΡΟΥΠΟΛΟΓΙΣΜΟΣ 2021 – ΤΙ ΔΕΝ ΕΙΠΑΝ ΣΤΟΥΣ ΑΝΕΡΓΟΥΣ
-
Κατατέθηκε στις 9/12 προς «συζήτηση» στην Βουλή ο νέος προυπολογισμός
της κυβέρνησης για το 2021 επιβεβαιώνοντας τις προβλέψεις μας πως η επόμενη
χρον...
Christian Binet
-
Christian Binet Γεννημένος στην Tulle στις 20 Μαρτίου 1947, ο Binet
πρωτοδημοσίευσε σκίτσα του σε ηλικία μόλις 12 ετών, στο Humor Magazine. Στη
διάρκεια ...
Κυβέρνηση Κουίσλινγκ
-
Η κυβέρνηση της ΝΔ υποταγμένη πλήρως στα επιχειρηματικά συμφέροντα που
υπηρετεί και που την ανέδειξαν στην κυβέρνηση, προχωρά στην ψήφιση ενός
περιβαλλοντο...
ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΣ ΜΑΝΩΛΗ ΓΛΕΖΟΥ
-
*Ο αγαπημένος μας σύζυγος, πατέρας και παππούς, o αγωνιστής Μανώλης Γλέζος
έφυγε σήμερα Δευτέρα 30 Μάρτη από την ζωή.Η οικογένειά του ευχαριστεί θερμά
τη...
6 Ποιήματα — Paul Celan
-
(Ο Τσελάν απαγγέλει το «Μέτρα μου τ’ αμύγδαλα») Φωτεινές μπάρες, το
πηγαδάκι τους, στις κυκλοφοριακές νησίδες, με τις εν τέλει απολυθείσες
εραλδικές απολα...
Οι πιο μικροί κηπουροί της πόλης!
-
Οι νεότεροι καλλιεργητές της Αλεξανδρούπολης είναι παιδιά ηλικίας 6-8 ετών!
Πρόκειται για τους μαθητές της Α’ και Β’ δημοτικού του 1ου Πειραματικού
Δημοτ...
Κλίμα είναι και γυρίζει
-
της Κυριακής Κλοκίτη Η τελευταία έκθεση της Διακυβερνητικής Επιτροπής για
την αλλαγή του κλίματος είναι σαφής. Η αύξηση της μέσης
3 Tips för Blackjackspelare som vill bli proffs
-
Om ditt ultimata mål är att kunna gå in på ett kasino och gå därifrån med
miljoner i marker behöver du bli en professionell spelare. För att kunna
göra det...
ΠΡΟΣ ΑΝΑΠΟΦΑΣΙΣΤΟΥΣ ΨΗΦΟΦΟΡΟΥΣ.
-
* Σε αναβρασμό τα επιτελεία των δύο επικρατησάντων
συνδιασμών στον δήμο της Χίου, ενόψει της Κυριακάτικης επαναληπτικής
διαδικασίας! Στόχος...
Το Έμφυτο Ελάττωμα του Τόμας Πίντσον
-
Μια ψυχεδελική αστυνομική περιπέτεια με φόντο το πολύχρωμο σκηνικό και το
ηλιόλουστο soundtrack των ’60s. Ο Ντοκ Σποτέλο είναι ένας -ας πούμε-
ιδιωτικός ...
Προφάσεις εν αμαρτίαις
-
ΑΠΟΨΕΙΣ
Η κρίση προκάλεσε έντονη πολιτική πόλωση. Αυτό ήταν βέβαια αναπόφευκτο σε
μια κοινωνία που υπέστη τέτοιας έντασης σοκ. Στη Γαλλία, με μια αύξηση στ...
Τα «κίτρινα γιλέκα» μιλούν χωρίς μεσάζοντες
-
ΕΦ.ΣΥΝ. Λάβαμε και αναδημοσιεύουμε χωρίς παρεμβάσεις ή περικοπές το
ακόλουθο ψήφισμα/έκκληση της πρώτης «Συνέλευσης των Συνελεύσεων» των
«κίτρινων γιλέκων»...
Ενός λεπτού κραυγή
-
Στα ντουβάρια της εξαθλίωσης στα ματωμένα πλακόστρωτα στα λερωμένα μάρμαρα
και τους αιώνες ησυχίας είθισται να μαζευόμαστε ξεθωριασμένα πρόσωπα
μηχανικές α...
Η ΑΤΙΜΗ Η ΓΛΩΣΣΑ
-
Η άτιμη η γλώσσα.
Λέει το λεξικό:
"Μέρισμα (Dividend)
Μέρισμα είναι το μερίδιο ανά μετοχή των καθαρών κερδών μιας εταιρείας που
διανέμεται στους μετόχους τ...
Ρολάν Μπαρτ : Αποσπάσματα του Ερωτικού Λόγου
-
Σ’ αγαπώ Σ’ αγαπώ. Το σχήμα δεν αναφέρεται στην ερωτική δήλωση, στην
ομολογία, άλλα στην επαναλαμβανόμενη προφορά της ερωτικής κραυγής. Σαν
περάσει ή πρώτη...
Επένδυση μηδενικού κόστους
-
*Υπάρχει *μια επένδυση που δεν έχει κόστος για την Πολιτεία, παρά μόνο
όφελος. Στο περιβάλλον, την υγεία, την οικιακή οικονομία. Πολλές χώρες ανά
τον κόσμ...
Επίλογος
-
Στην αρχή του κύκλου του εγχειρήματος μας, όπως άλλωστε και σε κάθε αρχή,
βρίσκεται μια αφορμή. Μια αφορμή που ώθησε έναν άνθρωπο να κάνει το πρώτο
βήμα...
Alain Badiou à City Plaza
-
Le 7 mai 2016, Alain Badiou s’est rendu au lieu d’hébergement pour
réfugiés City Plaza. Il y a rencontré les résidents et discuté avec
l’équipe de s...
Ομοφοβικό παραλήρημα από βουλευτή των ΑΝΕΛ
-
Σε ένα ρατσιστικό, ομοφοβικό, δηλαδή, ουσιαστικά φασιστικό, παραλήρημα
επιδόθηκε ο ειδικός αγορητής των «Ανεξαρτήτων Ελλήνων» - θυμίζουμε ότι
πρόκειται γ...
Χρειάζεται ένα νέο αφήγημα!
-
Παραδέχομαι ότι δεν ακούω πια καθόλου τον πρωθυπουργό, την κυβερνητική
εκπρόσωπο, τους υπουργούς ή τους βουλευτές της κυβερνώσας ή των άλλων
παρατάξεων, γι...
Υποστράτηγος ε.α. Ράμπο
-
Κατά κόσμον: *Αργυρόπουλος Κωνσταντίνος*.
Βασικά, *αχώνευτος*. Ισχυρογνώμων, είρων και αλαζονικός και - κυρίως -
δεξιός. Δηλαδή, ούτε που ξέρω τι ψήφιζε, ...
Καταυλισμός Βασιλικών. Αλήθειες και Ψέματα
-
Αλήθειες και ψέματα για τον καταυλισμό προσφύγων στα Βασιλικά Ν.
Θεσσαλονίκης.
-Ψέμα; 4.000 πρόσφυγες.
- Αλήθεια: 1150 πρόσφυγες, εκ των οποίων πά...
Είναι τα slums ένας άλλος πλανήτης;
-
Αναδημοσίευση από το blog της ΑΝΑΖΩΠΥΡΩΣΗΣ: Παρακάτω μπορείτε να
βρείτε, μεταφρασμένο από εμάς, το άρθρο του Μπρούνο Ασταριάν «Are slums
another plan...
«Μ’ άσπρο γάντι καθαρό»
-
Μερικές φορές, τα λόγια που χωρίς να εννοείς λες, σε εκδικούνται. «Η
εξέγερση του Πολυτεχνείου είναι ο φάρος που μας δείχνει το δρόμο προς τη
δημοκρατία,...
Ζήτω! Μένουμε ευρωαποικία!
-
Με κυβέρνηση εθνικής σωτηρίας υπό τον νέο μας εθνάρχη (όσο κρατήσει) και
φασιστική αξιωματική αντιπολίτευση.
Το μεγαλύτερο έγκλημα δεν είναι το "αριστερό" μ...
Για ένα αναπτυξιακό-προοδευτικό πρόσημο
-
του Βαγγέλη Πιλάλη* Η Κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ έχει μπροστά της να
διαχειριστεί πολλά ανοιχτά «μέτωπα» και «αμαρτίες» προηγούμενων Κυβερνήσεων
τόσο ως προς τ...
The Noise Figures – Out Of Your Mind
-
Ελληνικό alternative rock; Κι όμως μπορεί να υπάρξει… Το σημερινο τραγούδι
από την πρώτη full συλλογή των Noise Figures που έβγαλαν τον περασμένο
Νοέμβρη.....
Συζήτηση για την έννοια της συγκυρίας
-
Στην ενότητα που ακολουθεί αποτυπώνεται ένα µέρος µιας ανολοκλήρωτης
συζήτησης γύρω από την έννοια της συγκυρίας. Πρόκειται για µια συζήτηση που
ήδη διεξαγ...
Σήμερα, η Ιερισσός κλαίει από χαρά
-
Αποφυλακίστηκαν σήμερα, ο Γιάννης Σταθώρης και ο Δημήτρης Ιωάννου, κάτοικοι
Ιερισσού, προφυλακισμένοι από τον Ιούλιο για την υπόθεση της εμπρηστικής
επίθεσ...
Οι προτάσεις μας επί της διαδικασίας του συνεδρίου
-
Οι παρακάτω προτάσεις διατυπώνονται και κατατίθενται από διάφορους
συντρόφους, οι οποίοι με την παρέμβαση τους αυτή στοχεύουν στην ενεργό
συμμετοχή των μελ...
Αλλαγή της κοινωνίας με κράτος ή χωρίς;
-
Υπάρχουν δυο τρόποι για να προσεγγιστεί το ερώτημα αυτό: γενικά θεωρητικά ή
με συγκεκριμένη ανάλυση της συγκεκριμένης κατάστασης. Και οι δύο οπτικές
είναι...
Ενδιαφέρον σποτάκι για το ΕΣΥ
-
Το παραπάνω είναι δημιουργία της ένωσης γιατρών ΕΣΥ νομού Ηρακλείου. Άλλο
ένα σποτ που δεν θα παίξουν ποτέ το MEGA και το ΣΚΑΙ... Γι' αυτό ακριβώς το
λόγο,...
Να ξεβρωμίσει ο τόπος
-
ΕΞω οι Έλληνες ΚΤΗΝΗ ΒΙΑΣΤΕΣ συλλογή πρόσφατων περιστατικών Ο έλληνας
Πετράκης και χρυσαυγίτης παρακαλώ, κατηγορείται επώνυμα ότι βίαζε και
ασελγούσε σε αν...
Crakk - Ανορέξιart (2007)
-
Το συγκρότημα αρχικά είχε την ονομασία "Μια Υπέροχη Μέρα Για Αυτοκτονία".
Αφού ηχογράφησαν 1 demo με 2 κομμάτια αλλάζουν το όνομα τους σε "Crakk". Με
νέο...
Επιτέλους σε νέα ιστοσελίδα!
-
Αγαπημένοι φίλοι, φίλες, σύντροφοι και συντρόφισσες, γνωρίζω καλά ότι το
ιστολόγιο σας έλειψε αλλά επιτέλους θα βρεθούμε πάλι σε νέο ιστότοπo!
Από εδώ και ...
Συνεδρίου “στιγμιότυπα” (Μέρος Α)
-
Καθυστερημένα συνεχίζουμε το αφιέρωμα στο 13ο συνέδριο του ΚΚΕ. Σε αυτό το
post ασχολούμαστε με τα «στιγμιότυπα» του συνεδρίου. Τα ΝΕΑ που είχαν
καθημερινή...
Εντελώς έκπληκτο το Συγκρότημα
-
Χτες στο ΒΗΜΑ δημοσιεύθηκε ρεπορτάζ σχετικά με τις συμβάσεις των
νοσοκομείων για προμήθεια ιατρικού και τεχνολογικού εξοπλισμού, όπως
αποκαλύπτεται από τις...
Μεγάλη ανατροπή του "ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΟΥ ΔΡΟΜΟΥ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟ":
ΑπάντησηΔιαγραφήΟ ΣΥΡΙΖΑ θα γίνει κυβέρνηση και οι πυλώνες της δημοκρατίας, η Τοπική Αυτοδιοίκηση και το Συνδικαλιστικό κίνημα θα το έχει η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ!
Χθες το left.gr έγραφε:
ΑπάντησηΔιαγραφή"Στόχος, η ανατροπή του μνημονιακού μπλοκ στην ΚΕΔΕ"
Τι γράφει σήμερα, γιαυτό το θέμα;
η απάντηση:
Ανατροπή σκηνικού στους εφοριακούς: Στην πρώτη θέση με 28,46% το το Μέτωπο Ανατροπής (ΑΣΚΙ Εφοριακών - Συσπείρωση Ανεξάρτητων)
Μια ματιά και εδώ, τι γράφαμε πριν 10 μέρες:
ΑπάντησηΔιαγραφήΚρίμα! Έχασε ο Βενιζένος την εκλογική του βάση και ο Πουλάκης την "ηγεμονία" στο χώρο της τοπικής αυτοδιοίκησης...
Τι τραγουδάει ο Κ. Πουλάκης μετά τα εκλογές στην ΚΕΔΕ:
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ προσευχή της παρθένου
Κ. Πουλάκης δυο μέρες πριν τις εκλογές (Αυγή 21.10.2014 ) τραγούδαγε:
Διαγραφήη Ριζοσπαστική Αυτοδιοικητική Πρωτοβουλία "έχει πολλαπλάσια ισχύ, για να αυξήσει τις δυνάμεις της και να δημιουργήσει ρήγματα στον χώρο του ΠΑΣΟΚ και να συσπειρώσει στη βάση ενός εναλλακτικού αυτοδιοικητικού σχεδίου μεγάλο μέρος των δυνάμεων που παραμένουν εκτός των δυο κυβερνητικών μπλοκ".
Η Αριστερά του ΣΥΡΙΖΑ: Εγκλωβισμένη στο χρηματιστήριο των δημοσκοπήσεων και του κοινοβουλευτικού κρετινισμού.
ΑπάντησηΔιαγραφήΦαντάζεστε που θα βρεθούν οι "μετοχές" της, αν η κυβέρνηση συγκεντρώσει 180 βουλευτές για την εκλογή του προέδρου;
Μια κριτική από την θέση της "ανάγκης ενός μεταβατικού προγράμματος":
ΑπάντησηΔιαγραφήΑγνώριστος κομουνισμός. Πώς τον βλέπουν οι ευρωκομουνιστές του ΣΥΡΙΖΑ
Όμως, και αυτοί που είναι πιστοί σε αυτή την θέση και έχουν συντάξει τα δικά τους "μεταβατικά προγράμματα" την είδαμε την κατάντια τους. Μήπως δεν είναι τόσο απλά τα πράγματα;
Διχασμένος ο ΣΥΡΙΖΑ στις εκλογές για την ΠΕΔ Κρήτης
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν υπάρχει αποτυχία, ράπισμα κλπ στην πραγματικότητα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑυτό που υπάρχει είναι το σενάριο της "συναίνεσης" του κράτους που "έχει συνέχεια", των "πλατιών συμμαχιών" που και καλά πατάνε στο κοινωνικό και τελικά έχεις τα διάφορα πασοκοειδή, δημαροειδή ή ακροδεξιούς τύπου ΑΝΕΛ κλπ.
και όλα αυτά τελικά να καταλήγουν σε μια σοσιαλφιλελευθερη διαχείριση, ίσως και ουτοπία, γιατί ο αστισμός μπορεί και να επιλέξει την αντεπίθεση, την παραδειγματική ήττα της αριστεράς κλπ.
Στην Κύπρο αυτό επέλεξε.
Και παλαιότερα στην Ιταλία (πηγή των βασικών στρατηγικών παραδοχών του ΣΥΡΙΖΑ, από την σκοπιά πάντως της τραγωδίας και όχι του αγώνα, των πρωτοπόρων εργατικών και νεολαιίστικων ρευμάτων, των επαναστατικών κομμουνιστικών τάσεων) αυτό είχε επιλέξει. Χρειάστηκαν πάνω από 20 χρόνια μέχρι το 98 για να αποδεχτεί ο αστισμός κάποια μετεξέλιξη του ΙΚΚ σαν αστικό κόμμα.
Εν ολίγοις δεν υπάρχει καμία αντίφαση ανάμεσα σε μια στρατηγική "δημοκρατικού δρόμου" και στα ανύπαρκτα κοινωνικά ερείσματα του ΣΥΡΙΖΑ. Πολύ απλά γιατί ο ΣΥΡΙΖΑ δεν έχει καμία στρατηγική δημοκρατικού δρόμου (που έχει και διάφορες αντιφάσεις, αλλά δεν είναι της παρούσης) έχει μια στρατηγική τύπου Ρέντσι. Ο οποίος όμως έχει την αστική τάξη μαζί του, ο ΣΥΡΙΖΑ όχι, εδώ είναι λάθος και η ανάλυση του ΚΚΕ.
Πραγματικά δηλ είναι δύσκολο κανείς να πιστέψει ότι ο ΣΥΡΙΖΑ διεκδίκησε κάτι καλύτερο, από όλη την συγκρότηση των ψηφοδελτίων απέναντι στην στήριξη ή συγκρότηση ζωντανών σχημάτων κλπ.
Νταξ μια εικόνα καλύτερη από το 90-10, την ήθελε, και ήλπιζε να την πετύχει, αλλά μέχρι εκεί. Το πολύ πολύ την ικανότητα να συγκροτείται μια κεντροαριστερή εκσυγχρονιστική πλειοψηφια απέναντι στην δεξιά.
Με όρους πολιτικής διαχείρισης δηλ υπάρχει ήττα. Με όρους στρατηγικής υπάρχει απόλυτη επιτυχία.
"κάποιος σύντροφος"
Γράφεις: “ο ΣΥΡΙΖΑ δεν έχει καμία στρατηγική δημοκρατικού δρόμου (που έχει και διάφορες αντιφάσεις, αλλά δεν είναι της παρούσης) έχει μια στρατηγική τύπου Ρέντσι. Ο οποίος όμως έχει την αστική τάξη μαζί του, ο ΣΥΡΙΖΑ όχι, εδώ είναι λάθος και η ανάλυση του ΚΚΕ”.
ΔιαγραφήΑυτό είναι μια θέση θεωρητικά λαθεμένη, αλλά πολιτικά σωστή: Δίνει “άλλοθι” σε διάφορους αριστερούς να έχουν μια τελικά μια “κριτική στήριξη” του ΣΥΡΙΖΑ, χωρίς να θίγεται η αριστεροσύνη τους. Το θεωρητικό λάθος οφείλεται στο γεγονός ότι παραβλέπει, (θα τα πω σχηματικά, άρα με όλα τα λάθη και τις παρερμηνείες που έχουν οι απλουστεύσεις) το κυρίαρχο ρόλο του κράτους ως βασικού εκπροσώπου των συμφερόντων του κεφάλαιου και του βασικού εγγυητή των όρων αναπαραγωγής του. Επίσης η αστική τάξη δεν είναι το άθροισμα των καπιταλιστών, οι οποίοι χωρίς το κράτος δεν θα μπορούσαν να επιλύσουν τις μεταξύ τους αντιθέσεις ούτε μια μέρα. (εξάλλου στη χώρα μας κάποιες μερίδες καπιταλιστών έχουν δείξει την στήριξή τους στον ΣΥΡΙΖΑ).
Το βασικό πρόβλημα της συγκυρίας δεν ότι ο ΣΥΡΙΖΑ έχει απέναντί του την αστική τάξη, αλλά ότι ολόκληρη η Αριστερά έχει απέναντί της το σύνολο σχεδόν της κοινωνίας, επειδή σήμερα έχει την ηγεμονία ο νεοφιλελευθερισμός. Μερικοί ονειρεύονται ότι η άνοδος του ΣΥΡΙΖΑ στην κυβέρνηση σημαίνει ότι ανοίγει τον δρόμο για “μεταβατικές καταστάσεις” και ότι βρισκόμαστε στα πρόθυρα της επανάστασης, γιαυτό συζητάνε για την ανάγκη “μεταβατικών προγραμμάτων” και άλλα παρόμοια. Είναι μακρυά νυχτωμένοι!
Καμία κοινωνική αλλαγή δεν μπορεί να γίνει με τον “λαϊκό παράγοντα” χωρίς ο λαϊκός παράγοντας να έχει συγκροτηθεί ως “κοινωνική δύναμη” και να παρεμβαίνει στις πολιτικές εξελίξεις. Ο λαϊκός παράγοντας σήμερα είναι στην άκρη και απλώς ρίχνει τα ζάρια του στις εκλογές που θα έρθουν. Και εδώ ακριβώς υπάρχει η χρεοκοπία του “δημοκρατικού δρόμου” όπως αυτός διατυπώνεται στα ντοκουμέντα του ΣΥΡΙΖΑ.
Οι δυνατότητες του ΣΥΡΙΖΑ στην κυβέρνηση δεν εξαρτώνται κυρίως από την στήριξη της “αστικής τάξης” αλλά από τις σχέσεις του με την κρατική εξουσία και κατά πόσο μπορεί να την ελέγξει. Η σύγχρονη Ρωσία του Πούτιν είναι ένα καλό παράδειγμα για μελέτη για τις σχέσεις κράτους – αστικής τάξης και ποιός είναι τελικά εκείνος που βάζει τους κανόνες και διαμορφώνει πολιτικές του κεφαλαίου.
Δεν ξέρω σε τι απαντάς.
ΑπάντησηΔιαγραφήΌταν λέω ότι δεν έχει την αστική τάξη, εννοώ την συνισταμένη, όπως εκφράζεται από το κράτος, και τους ιδεολογικούς του μηχανισμούς, κυρίαρχα τα ΜΜΕ.
Με αυτή την έννοια αυτό που λέει πχ ο Πρετεντέρης είναι πολύ πιο αντιπροσωπευτικό από αυτό που λέει ο ΣΕΒ, και το ΚΚΕ έχει άδικο.
Άλλωστε λέω ότι ο ΣΥΡΙΖΑ δεν έχει την αστική τάξη μαζί του, δεν λέω ότι δεν έχει καμία μερίδα της αστικής τάξης μαζί του.
Πραγματικά δεν καταλαβαίνω σε τι μου απαντάς, είναι σαν να κατάλαβες ότι λέω ότι ο ΣΥΡΙΖΑ πρέπει να προσπαθήσει να κερδίσει ακόμα περισσότερη υποστήριξη από την αστική τάξη ή μερίδες της, ενώ λέω το αντίθετο ακριβώς.
Ο νεοφιλελευθερισμός είναι όντως κυρίαρχος και ηγεμονικός, δυστυχώς και εντός ΣΥΡΙΖΑ όμως με τις θεωρίες των ισοσκελισμένων προυπολογισμών, του μονοδρόμου της παροχής ρευστότητας από μια ιδιωτική ευρωπαϊκή τράπεζα και του κλειδώματος της ένταξης της κοινωνικής παραγωγής στον διεθνή καταμερισμό με τον τρόπο που το ευρώ προσδιορίζει, και τις συνέπειες του, την αποδοχή των "δανειστών μας", την αποδοχή του πεδίου της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης (του νεοφιλελευθερισμού στην πράξη δηλ) σαν ουδέτερο κλπ.
Έτσι έχεις έναν ΣΥΡΙΖΑ που λέει θα βάλει πάτο στο βαρέλι, που βγάζει σχέδια για την ΕΡΤ που ενσωματώνουν μεγάλο μέρος της λογικής της "εξυγίανσης" που οδήγησε στο πραξικόπημα κλπ.
Τώρα αν θα πάνε να του παρέχουν κριτική στήριξη από τα αριστερά, ούτε με νοιάζει, ούτε με αφορά, και άσε να προκηρυχτούν εκλογές και τα συζητάμε.
"κάποιος σύντροφος"
Ισως να δημιουργούνται παρανοήσεις, όχι τόσο από τις συγκεκριμένες παρατήρήσεις σε επιμέρους ζητήματα (στα οποία μάλλον συμφωνούμε) αλλά από τον διαφορετικό τρόπο που αντιλαμβανόμαστε τον χώρο της πολιτικής και την σχέση της με την “ταξική πάλη”. Το βασικό ζήτημα για μια “αριστερή κυβέρνηση” είναι το κράτος και οι πολιτικές του και όχι το τι θέλει ή δεν θέλει συγκυριακά η αστική τάξη. (όχι βέβαια ότι αυτό είναι ασήμαντο ζήτημα...)
ΔιαγραφήΤο παράδειγμα που ανέφερα με την σύγχρονη Ρωσία του Πούτιν ακριβώς αυτό σε το ζήτημα ήθελε να επικεντρώσει και να δείξει ότι η κρατική εξουσία είναι πάνω από “αστική τάξη” όπως αυτή προσδιορίζεται με βάση τα “στενά της συμφέροντα” που προσδιορίζονται στα πλαίσια μιας συγκεκριμένης συγκυρίας. Η μετάβαση σήμερα της Ρωσίας σε ένα μοντέλο ισχυρού “κρατικού καπιταλισμού” δεν γίνεται με την συναίνεση των Ρώσων “ολιγαρχών” που ξεπήδησαν μετά την πτώση του υπαρκτού κομμουνισμού, δηλαδή με την “συναίνεση” και την “στήριξη” της αστικής τάξης. Το αντίθετο μάλιστα.
Ο Πούτιν έχει διαμορφώσει τους όρους της κοινωνικής συναίνεσης (σήμερα στην Ρωσία οι πιο μισητοί είναι ο Γκορμπατσόφ και ο Γέλτσιν, σε αντίθεση με τον “πατριώτη” Στάλιν) με τρόπο που του επιτρέπει να βάζει στους Ρώσους “ολιγάρχες” το δίλημμα: Η γίνεστε “πατριώτες” με τους όρους που ορίζω εγώ τον “πατριωτισμό”, είτε εξαφανίζεστε από την Ρωσία.
Η ανασυγκρότηση δηλαδή του σύγχρονου κράτους – έθνους της Ρωσίας είναι μια κοινωνική διαδικασία αναδιαμόρφωσης της “κεφαλαιακής σχέσης” κάτω από πολιτικούς όρους που θέτει η κρατική εξουσία και όχι βέβαια η ρώσικη αστική τάξη.
Προφανώς δεν είναι το καθοριστικό η πρόθεση των ολιγαρχών στην Ρωσία αλλά οι όροι αναπαραγωγής της κεφαλαιακής σχέσης, που τους εξασφαλίζει το κράτος. Είναι πάντως λάθος ότι οι ολιγάρχες δεν παρέχουν ούτε συναίνεση, μπορούμε να πούμε ότι δεν στρατεύονται ενεργά και με ενθουσιασμό, αλλά όχι ότι δεν συναινούν. Κεφάλαιο δεν είναι ούτε 200 οικογένειες, ούτε τα μονοπώλια, είναι σχέση και κοινωνική συμμαχία.
ΔιαγραφήΤώρα βέβαια αν το πας σε μια λογική πλήρους ταξικής αυτονομίας του κράτους δεν θα με βρεις σύμφωνο. Είναι οι γνωστές μετακομμουνιστικές λογικές άρνησης του ίδιου του κράτους σαν στρατηγικό πεδίο της ταξικής πάλης ("να αλλάξουμε τον κόσμο χωρίς να πάρουμε την εξουσία"). Μια λογική ότι το κράτος κάνει τα δικά του, θα κάνουν και οι από κάτω τα δικά τους, και κάποτε τα δικά τους θα γίνουν περισσότερα, κεντρικότερα κλπ
"κάποιος σύντροφος"
1. Το πόσο συναινούν οι "ολιγάρχες" φάνηκε από πόσα κεφάλια πέσανε....
Διαγραφή2. Δεν αναφέρθηκα σε πλήρη αυτονομία του κράτους από την αστική τάξη, αλλά στις σχέσεις τους και στον ρόλο της "κρατικής εξουσίας" ως τον εγγυητή της κεφαλαιακής σχέσης και των όρων αναπαραγωγής της.
3. Προφανώς και το το κράτος είναι στρατηγικό πεδίο της ταξικής πάλης. Όμως, αν το "άλλο" δεν υπάρχει αυτόνομα συγκροτημένο εκτός κράτους, σε "αντιπολίτευση" με το κράτος, δεν μπορούν να ανατραπούν οι συσυσχετισμοί εντός τους κράτους. Το κράτος εκτός από "σχέση" δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι πρώτα απ' όλα είναι και "μηχανισμός"...
Απέναντι είναι η βασική απάντηση του Αλτουσέρ στον ευρωκομμουνισμό και ειδικά την αριστερή του εκδοχή, και τα διλήμματα μέσα/έξω, λίγο απ όλα, διαλεκτική σύνθεση κλπ.
ΔιαγραφήΑπέναντι σαν έξω, στρατηγικό και όχι τοπολογικό. Εγώ που είπα ότι αλλάζει ο συσχετισμός εντός ?
Κατάλαβες αργά κάποια πράγματα για το τι γίνεται στον ΣΥΡΙΖΑ μου φαίνεται και την βγαίνεις επί δικαίων και αδίκων από αριστερά. Δεν είναι ωραίο, και είναι και έλα παππού να σου δείξω τα αμπελοχώραφα σου αυτά που λες. Με αναγκάζεις να μιλήσω αλαζονικά.
Για Ρωσία.
Πόσα κεφάλια πέσανε, και άλλα που δεν πέσανε. Άλλο πράγμα διαμόρφωση πουτινικής κάστας ολιγαρχών (σε ένα πλαίσιο αυξημένου κρατικού ελέγχου αλλά όχι και ακριβώς κρατικού καπιταλισμού) και άλλο να πούμε ότι οι ολιγάρχες και ο Πούτιν καμία σχέση.
"κάποιος σύντροφος"
- Το ζήτημα δεν είναι αν έχει καταλάβει κάποιος μόνον τι είναι ο ΣΥΡΙΖΑ, αλλά να καταλάβει γενικά τι είναι σήμερα συνολικά η Αριστερά στη χώρας και ποιά τα όρια και οι αντιφάσεις της. Οι θεωρητικές αναλύσεις αν δεν μπορούν να μετουσιωθούν σε πολιτικές πρακτικές που αλλάζουν τον κοινωνικό συσχετισμό, δεν έχουν καμία πολιτική αξία: Απ' αυτή την θέση,αν κρίνουμε τα "πολιτικά σχέδια" της εκτός ΣΥΡΙΖΑ Αριστερά, εκτός από να περιφρουρούν κάποιες ιδεολογικές αξίες της παραδοσιακής Αριστεράς, είναι ανεπαρκή να αποκτήσουν ευρύτερη συναίνεση αλλά και να αντιμετωπίσουν την επίθεση του κεφάλαιου...
ΔιαγραφήΓια την Ρωσία, διαφωνούμε, αλλά δεν μπορούμε να το εξαντλήσουμε εδώ το θέμα μας. Κατά την γνώμη μου η διαφωνία εντοπίζεται στο πως αντιλαμβανόμαστε τον "ταξικό συνασπισμό εξουσίας" που εκφράζεται από τις κρατικές πολιτικές. Εσύ θεωρείς - να το πω σχηματικά - ότι στην Ρωσία γίνεται κάτω από την ηγεμονία μιας "πουτινικής κάστας ολιγαρχών". Πράγμα γενικά σωστό, αφού στα αστικά κράτη την ηγεμονία κατέχει η αστική τάξη. Αυτό που προσθέτω σε αυτή την θέση είναι ότι οι ανάγκες αναβάθμισης της θέσης του ρώσικου ιμπεριαλισμού σε συνθήκες παγκοσμιοποίησης, είναι η συνθήκη σήμερα που διαμορφώνει τον συνασπισμό εξουσίας στην Ρωσία και τροποποιούν τις διαμορφωμένες σχέσεις του Ρώσικου κεφάλαιου με τα ξένα κεφάλαια. Η πολιτική αυτή είναι κρατική και δεν προκύπτει από τα "στενά συμφέροντα" μιας μερίδας της αστικής τάξης της Ρωσίας.