ΦΩΤΙΑ ΣΤΑ ΓΕΝΙΚΑ ΕΠΙΤΕΛΕΙΑ!
Αγωνιζόμαστε για την "ΣΥσπείρωση της ΡΙΖοσπαστικής Αριστεράς" στην κατεύθυνση της κοινής δράσης στους μαζικούς χώρους και τα κοινωνικά κινήματα, και παράλληλα για την πολιτική της συγκρότηση σε ένα ενιαίο αμεσοδημοκρατικό πολιτικό φορέα

Τετάρτη 25 Ιανουαρίου 2012

Το πτώμα του ευρωκομουνισμού στην υπηρεσία του υπαρκτού σταλινισμού!...


την εποχή που η εργατική τάξη  ανέτρεπε τον υπαρκτό κομμουνισμό...
Με αφορμή τα 20 χρόνια από την κατάρρευση της ΕΣΣΔ, πρόσφατα προβλήθηκε σε πολλά ηλεκτρονικά μέσα της αριστεράς το άρθρο του Π. ΜαυροειδήΚομμουνισμός: Παρελθόν και μέλλον στην αυγή και στη δύση του 20ου αιώνα”. Με αφορμή ένα άλλο γεγονός - τα 30 χρόνια από το πραξικόπημα του Γιαρουζέλσκι - θα επιχειρήσουμε μερικές κριτικές παρατηρήσεις για αυτό το άρθρο.
 
Το κείμενο του Π. Μαυροειδή αναπαράγει σε μεγάλο βαθμό μια κριτική δανεισμένη από τον ευρωκομουνισμό και από  άλλους χώρους της εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς στην Δύση, τροτσκιστικής κυρίως απόκλισης, κριτική που είχε γίνει πριν από μισό αιώνα! Στην χώρα μας από την εποχή της διάσπασης του 68, το ΚΚΕ εσωτερικού, το κόμμα του Λ. Κύρκου, δήλωνε από τότε ότι "ο πόθος της δημοκρατίας δεν σβήνει εύκολα σε κανένα λαό" και είχε καταδικάσει την επέμβαση των σοβιετικών τανκς στην Τσεχοσλοβακία και την υποταγή στο  καθοδηγητικό κέντρο του ΚΚΣΕ  όχι μόνον των σοβιέτ της ΕΣΣΔ,  αλλά και των κομμουνιστικών κομμάτων της Δύσης. Γιαυτό ζητούσε την ανεξαρτησία του ελληνικού κομμουνιστικού κινήματος από την Μόσχα. Ήδη το κομμουνιστικό κίνημα στη χώρα μας μετά την συμφωνία της Γιάλτας και το μοίρασμα του κόσμου είχε αντιληφθεί στο ίδιο του το πετσί τα όρια της “διεθνιστικής αλληλεγγύης” της μεγάλης μητέρας του κομμουνισμού...

Όλες οι θέσεις και οι απόψεις που προβάλει το κείμενο, είναι προϊόντα ενός διαλόγου που έχει γίνει`και έχει εξαντληθεί εντός της αριστεράς από τον προηγούμενο αιώνα. Τι λοιπόν καινούργιο φέρνει αυτό το κείμενο;  Η επιλεκτική προβολή σήμερα κάποιων από αυτές τις απόψεις υπηρετεί μια πολιτική σκοπιμότητα. Πρόκειται για μια παρέμβαση με γνώμονα τις συζητήσεις και τον διάλογο που γίνεται στο χώρο του ΚΚΕ για αυτά τα ζητήματα. Γιαυτό εξάλλου μερικά κρίσιμα συμβάντα, τα οποία είναι δυνατόν να αποτελέσουν σημείο ριζικής σύγκρουσης με τον χώρο του ΚΚΕ και των συνοδοιπόρων του, εξοστρακίζονται. Ας δούμε μερικά απ' αυτά.

1. Ήταν ιμπεριαλιστική χώρα η ΕΣΣΔ;

Ο Π. Μαυροειδής, ο νέος Λ. Κύρκος που θέλει να ενώσει την υπόλοιπη αριστερά με το ΚΚΕ, γράφει:“Η διεθνιστική διάσταση της Οκτωβριανής επανάστασης και των μπολσεβίκων, έδωσε σταδιακά τη θέση της σε μια “κρατική” αντίληψη για τις διεθνείς σχέσεις. Η ΕΣΣΔ είχε βεβαίως έναν αντιιμπεριαλιστικό ρόλο, όχι όμως από τη σκοπιά της ανάπτυξης και εξάπλωσης των κοινωνικών επαναστάσεων, αλλά από τη σκοπιά της διαμόρφωσης μιας “προστατευτικής υγειονομικής ζώνης” γύρω της και της διαμόρφωσης ισορροπιών που θα διευκόλυναν έναν αυξανόμενο οικονομικό και πολιτικό ρόλο της στο παγκόσμιο σύστημα.

Σήμερα, ο Περισσός  θα μπορούσε να την ενσωματώσει στα κομματικά του ντοκουμέντα την παραπάνω πρόταση. Όμως η ιστορική πραγματικότητα είναι μακριά από τις πολιτικές ισορροπίες που εξυπηρετεί το κείμενο: Η Σοβιετική ένωση ήταν στην κορυφή μιας άλλης ιμπεριαλιστικής αλυσίδας ανταγωνιστικής με αυτή του δυτικού καπιταλισμού. Ο ιμπεριαλισμός δεν καταγράφεται κυρίως στις ωμές στρατιωτικές επεμβάσεις σε άλλες χώρες όπως την Ουγγαρία το 56, στην Τσεχοσλοβακία το 68 κλπ, αλλά  στην οικονομική εκμετάλλευση των χωρών του ανατολικού μπλοκ αλλά και καπιταλιστικών χωρών του τρίτου κόσμου με τις οποίες είχε αναπτύξει τις ίδιες σχέσεις ιμπεριαλιστικής εξάρτησης με αυτές που ισχύουν στον δυτικό καπιταλισμό. Γιαυτό εξάλλου ήταν πολύ εύκολη η μεταπήδηση χωρών από την μια ιμπεριαλιστική αλυσίδα στην άλλη χωρίς να απαιτούνται ιδιαίτερες κοινωνικές ανατροπές που σχετίζονται με τον τρόπο παραγωγής και την ταξική κυριαρχία. Το παράδειγμα της Αιγύπτου επί της εποχής του Νάσερ είναι χαρακτηριστικό.

2. Δύο συμβάντα που σφράγισαν τον υπαρκτό κομμουνισμό.
α. Το πρώτο οδήγησε σε μία ήττα και αφορά στην μεγάλη προλεταριακή πολιτιστική επανάσταση στην Κίνα. Εκεί τέθηκαν τα προβλήματα της σοσιαλιστικής οικοδόμησης και αναδείχτηκαν με μαζικούς όρους τα ζητήματα των σχέσεων του κόμματος με τις λαϊκές μάζες, η ταξική πάλη μέσα στο κόμμα, ο κεντρικός σχεδιασμός της οικονομίας και της λαϊκής συμμετοχής και της αυτενέργειας των λαϊκών μαζών, η ταξική φύση της επιστήμης αλλά και τεχνικών όρων των παραγωγικών διαδικασιών. Όλη αυτή η κρίσιμη θεματολογία που αφορά σε δομικά χαρακτηριστικά της σοσιαλιστικής οικοδόμησης,  απουσιάζει από την οπτική προσέγγιση του αρθρογράφου. Προσέγγιση, η οποία περιορίζεται στο γνωστό και κενό πλέον περιεχομένου: "σοσιαλισμός ίσον σοβιέτ συν εξηλεκτρισμός"...
β. Το δεύτερο συμβάν αφορά μια νικηφόρα ανατροπή από την εργατική τάξη ενάντια στον υπαρκτό κομμουνισμό. Πρόκειται για το κίνημα της "Αλληλεγγύης" στην Πολωνία. Το κίνημα αυτό έχει ένα ξεχωριστό χαρακτηριστικό, το οποίο το κάνει μοναδικό: Είναι το μόνο - σε Ανατολή και Δύση -  καθαρά ταξικό εργατικό κίνημα που οδήγησε τελικά σε μια κοινωνική ανατροπή. Τότε, στο Ανεξάρτητο-Αυτοδιαχειριζόμενο Συνδικάτο Αλληλεγγύη συμμετέχουν δέκα εκατομμύρια εργάτες, το 80% του συνολικού εργατικού δυναμικού της Πολωνίας. Οι εργάτες αρχίζουν να διεκδικούν με απεργίες και άλλες μορφές πάλης όλο και περισσότερα δικαιώματα σε επιχειρησιακό, τοπικό, περιφερειακό και εν τέλει πανεθνικό επίπεδο. Για ενάμισι ολόκληρο χρόνο, από το καλοκαίρι του 1980 μέχρι το Δεκέμβρη του 1981, η Πολωνία βρέθηκε σε ένα καθεστώς διπλής εξουσίας: Από τη μια πλευρά το “σοσιαλιστικό” καθεστώς του στρατηγού Γιαρουζέλσκι με τη στήριξη της ΕΣΣΔ και από την άλλη εκατομμύρια εργάτες που μέσα σε λίγους μήνες κατάφεραν μέσα από ένα τεράστιο δίκτυο εργοστασιακών επιτροπών να επιβάλουν έλεγχο όχι μόνο στα κατειλημμένα εργοστάσια, αλλά και σε ολόκληρους τομείς της οικονομικής και κοινωνικής δραστηριότητας. Το κίνημα αυτό σφράγισε την ρήξη της εργατικής τάξης με τον υπαρκτό κομμουνισμό, παρ' όλο που ο ίδιος ο Γιαρουζέλσκι 2008 δήλωνε πως: “Ο κόσμος πιστεύει ότι στην Πολωνία η Αλληλεγγύη έριξε τον κομμουνισμό. Όμως ξεχνούν ότι η Αλληλεγγύη ήταν σοσιαλιστικό κίνημα με έντονα λαϊκίστικο χαρακτήρα...”.

Διαβάσαμε και ξαναδιαβάσαμε το κείμενο για να μπορέσουμε να βρούμε απάντηση σε ένα ερώτημα που βασανίζει σήμερα όσους στρατεύονται στην υπόθεση του κομμουνισμού: αν το σχέδιο της “σοσιαλιστικής” οικοδόμησης όπως αυτό προσδιορίστηκε από την Οκτωβριανή επανάσταση παραμένει και σήμερα ορθό; Απάντηση δυστυχώς δεν βρήκαμε. Αν κάποιος αναγνώστης την ανακαλύψει, τότε ευχαρίστως θα την δημοσιεύσουμε αυτή την ανακάλυψη και θα τον επιβραβεύσουμε με δώρο το βιβλίο του Αlain BadiouΗ κομμουνιστική υπόθεση.
Τελειώνοντας θα επαναλάβουμε μερικά ερωτήματα, όπως τα είχαμε διατυπώσει στο κείμενό “Ο “υπαρκτός σοσιαλισμός” ή ο “υπαρκτός κομμουνισμός” κατέρρευσε με την διάλυση του Ανατολικού Μπλόκ;

Τα καθεστώτα του υπαρκτού σοσιαλισμού δεν οικοδομήθηκαν από “κομμουνιστές”; Σε αυτή την μορφή “σοσιαλιστικής” μετάβασης δεν ταυτίστηκαν τα “κομμουνιστικά” κόμματα με το Κράτος; Αυτά τα “κομμουνιστικά” κόμματα δεν κατέρρευσαν και αυτά μαζί με τα καθεστώτα; Το “κομμουνιστικό κόμμα” δεν είναι η πιο αντιπροσωπευτική έκφραση του “υπαρκτού κομμουνισμού”; Μήπως λοιπόν προσπαθούμε να κρυφτούμε πίσω από το δακτυλάκι μας κάνοντας διάκριση μεταξύ του “υπαρκτού σοσιαλισμού” και του “υπαρκτού κομμουνισμού” για να στηρίξουμε πράγματα που έχουν ήδη πεθάνει;
Αν σήμερα θέλουμε να υπερασπιστούμε και να επαναθεμελιώσουμε την Κομμουνιστική Ιδέα, το πρώτο πράγμα που έχουμε να κάνουμε είναι να απορρίψουμε ολοκληρωτικά τον “υπαρκτό κομμουνισμό” και κυρίως με τις μορφές που λαθροβιώνει γύρω μας στους χώρους της Αριστεράς!

23 σχόλια :

  1. Εχουμε σοβαρότερα προβλήματα .
    Αντιμνημονιακό Μέτωπο τώρα!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Δηλαδή markos, αν θα τα βρει ο Α. Τσίπρας με τον Π. Καμμένο;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Ο Π. Μαυροειδής δεν έχει την ξύλινη γλώσσα της παραδοσιακής αριστεράς που είναι γεμάτη από τσιτάτα των κλασσικών. Το μόνο τσιτάτο που χρησιμοποιεί είναι από τον Ecomomist, για να μας πληροφορήσει ότι: οι ρώσοι πολίτες, 20 χρόνια μετά, θεωρούν σε ποσοστό 70% πως οι αλλαγές που έγιναν δεν ήταν προς το καλύτερο. για να καταλήξει στο δικό του συμπέρασμα:
    Συνεπώς η επανασυγκρότηση του απελευθερωτικού κομμουνιστικού προτάγματος και στην σημερινή Ρωσία, θα σφραγίσει τις εξελίξεις αργά ή γρήγορα.
    Μόνο που αυτός ο ‘’νέος κομμουνισμός’’, δεν θα μοιάζει με τη γελοιογραφία του που γνωρίσαμε. Ευτυχώς…


    Μεγάλο το άλμα από το τσιτάτο του Ecomomist στην εξαγγελία κομμουνιστικής επανάστασης στην Ρωσία!

    Ανάλογο με αυτό όπου στην χώρα μας κάποιοι βλέποντας την δημοσκοπική άνοδο των κομμάτων της Αριστεράς μιλάνε πως έφτασε η ώρα για μια κυβέρνηση της αριστεράς.

    Βέβαια, ο Π. Μαυροειδής, για αυτή την κυβέρνηση την περιγράφει - σωστά - ως μια γελοιογραφία: "Η ‘’αριστερή κυβέρνηση’’ αποτελεί τη γελοιογραφία της πρότασης εξουσίας της αριστεράς. Υποδηλώνει είτε την αφέλεια, είτε το σκόπιμο αποπροσανατολισμό."

    Φαίνεται λοιπόν πως το κίνημα στην Ρωσία είναι πολύ πιο προχωρημένο απ' ότι συμβαίνει στην χώρα μας και όπου νάνε θα επικρατήσει εκεί πάλι ο κομμουνισμός! Λοιπόν, «έξω πάμε καλά» όπως έλεγε ο πατριάρχης της κεντροδεξιάς, ο Κωνσταντίνος Καραμανλής ο πρεσβύτερος...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Mην φοβαστε τιποτα στην Ελλαδα εχουμε τον Αλαβανο τωρα τον επιασε η κριση και θα επαναστατησει γιατι θα αναγκαστει να πουλησει ενα σπιτι απο τα 50 για να πληρωσει τα χαρατσια οπως ο καυμενος ο Παγκαλος!ΕΟΣ ρε μαγκες μην σας ξανακουσω για ενοτητα της αριστερας αφου στην ουσια σιχαινεστε την κομμουνιστικη αριστερα τερμα ρε μαγκες με την κοροιδια εσεις αν ειστε 5 ατομα σε ενα θεμα θα εχετε 6 αποψεις........και μιλατε για αριστερα με προοπτικη εξουσιας χωρις κανενα προγραμμα!Τουλαχιστον το ΚΚΕ εχει μια σειρα βρε αδερφε παρολη την ξυλινη γλωσσα και τις αγκυλωσεις ειναι το μονο που καταφερνει να οργανωνει εργατικες κινητοποιησεις οπως ο αγωνας στην χαλυβουργια και οι επιτροπες εναντια στα χαρατσια.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Το ΚΚΕ με τόσο μεγάλη περιουσία, αλλά και κρατική επιδότηση από τους καπιταλιστές και το κράτος του, απέλυσε 35 εργαζόμενους εφαρμόζοντας επιταγές του μνημόνιου του ΔΝΤ και της ΕΕ.

      Ο ένας καπιταλιστής θέλει να βγάλει τα μάτια του άλλου. Σαν τέτοιος λοιπόν καπιταλιστής και το ΚΚΕ πιθανόν να
      οργανώνει "εργατικές κινητοποιήσεις" απέναντι σε άλλους μεμονωμένους καπιταλιστές και άλλα παρόμοια κουραφέξαλα...

      Βέβαια απέναντι στο ΚΡΑΤΟΣ που εκφράζει τα συλλογικά συμφέροντα του ΚΕΦΑΛΑΙΟΥ, το ΚΚΕ σε κρίσιμες στιγμές προστατεύει την αστική νομιμότητα, προστατεύοντας την Βουλή και επιβάλλοντας την τάξη, πρώτα απ' όλα μέσα στις ίδιες του τις γραμμές, ώστε να μην σπάσει κανένα τζάμι!...

      Διαγραφή
  5. Χα,χα!

    η φράση: "Ο Π. Μαυροειδής, ο νέος Λ. Κύρκος που θέλει να ενώσει την υπόλοιπη αριστερά με το ΚΚΕ" αν και ειρωνική, περιγράφει σωστά την κατάσταση.

    Αλλά, αν ο Λ. Κύρκος κατάφερε αυτή την ενότητα με την ίδρυση του ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΥ - βοηθούσης και της κατάρρευσης της σοβιετίας - ο Μαυροειδής, οπως επίσης το ΝΑΡ, η ΑΡΑΝ, το ΑΡΙΣΤΕΡΟ ΒΗΜΑ και όσοι αγωνίζονται για την δημιουργία του "καλού ΚΚΕ" από τις κκεδογενείς δυνάμεις, τίποτα δεν πρόκειται να καταφέρουν. Στην καλύτερη περίπτωση να φτιάξει κοινή οργάνωση το ΝΑΡ με την ΑΡΑΝ και μερικούς ξέμπαρκους πρώην κνίτες, μια πιο μικρή ΑΝΤΑΡΣΥΑ δηλαδή...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. ΝΑΡ και ΑΡΑΝ τα έχουν βρει προ πολλού. Από κοντά βέβαια και οι διαγραμμένοι της ΚΟΕ και ο Λαφαζάνης και ο Χάγιος που σαν παράγοντες ετοίμαζαν το μεγάλο κάλεσμα στο λαό!!!
      Μετά φταίγανε οι ΑΡΑΣιτες που έδερναν τους ΑΡΑΝιτες.

      Διαγραφή
    2. 1. Ούτε ο Χάγιος ούτε ο Λαφαζάνης είναι παράγοντες. Άλλοι είναι και σουλατσάρουν από εδώ και από κει...

      2. Το ΝΑΡ και η ΑΡΑΝ ότι τα έχουν βρει δεν είναι κάτι το κρυφό. Ακόμα και κοινή γραμμή σταυροδοσίας κατεβάζουνε...

      3. Το ποιος έδερνε ποιόν είναι ακόμα σκοτεινό. Κάποιοι παλιά που ήταν στα ΚΝΑΤ έριχναν αρκετό ξύλο, αλλά ακόμα δεν έχουν κάνει την αυτοκριτική τους!

      Διαγραφή
    3. Η άποψη τη ΕΟΣ ότι η ΕΣΣΔ ήταν ιμπεριαλιστική είναι ατεκμηρίωτη. Από που προκύπτει ότι υπήρχει οικονομική εκμετάλλευση των χωρών του ανατολικού μπλοκ αλλά και καπιταλιστικών χωρών του τρίτου κόσμου με τις οποίες είχε αναπτύξει τις ίδιες σχέσεις ιμπεριαλιστικής εξάρτησης με αυτές που ισχύουν στον δυτικό καπιταλισμό? Με ποιά στοιχεία συμπαιρένετε ότι οι σχέσεις μεταξύ των χωρών της ΚΟΜΕΚΟΝ ήταν ταυτόσημες με αυτές στην ΕΕ όπου ισχύει ο νόμος της αξίας? Από που προκύπτει ότι η Κούβα ή η Β. Κορέα π.χ. έπεσαν θύματα οικονομικής εκμεταλλεύσεως από την ΕΣΣΔ?
      Το ότι μία καπιταλιστική χώρα όπως η Αίγυπτος άλλαξε στρατόπεδο δεν αποδυκνείει τίποτα πέρα από το ότι η ΕΣΣΔ συχνά υπέτασσε τα συμφέροντα των προλετάριων διεθνώς στην κρατική εξωτερική πολιτική, στα οφέλη στη διεθνή σκακιέρα.
      Ο καπιταλισμός με βάση την ανάλυση του Μαρξ είναι κοινωνικοοικονομικό σύστημα που χαρακτηρίζεται από τον ανταγωνισμό των καπιταλιστών με σκοπό τη μεγιστοποίηση του κέρδους και παρά τις όποιες κρατικές παρεμβάσεις χαρακτηρίζεται από την αναρχία της παραγωγής με συνέπεια περιοδικά να παρατηρείται κρίση υπερπαραγωγής ανταλλακτικων αξιών που διορθώνεται με καταστροφή μηχανημάτων, απαξίωση επορευμάτων, εργατικής δύναμης. Πως κατά τη γνώμη σας ίσχυε ο νόμος της αξίας στην ΕΣΣΔ? Στην ΕΣΣΔ το πρόβλημα ήταν η υποπαραγωγή αξιών χρήσης λόγω ατελειών στο σχεδιασμό και φυσικά δεν υπήρχε ανταγωνισμός μεταξύ ανεξάρτητων κεφαλαίων που αποφασίζουν για το τι θα παραχθεί, τι τεχνολογία θα επιλεχθεί κλπ. Ούτε είναι δυνατόν ο ανταγωνισμός για μεταξύ εργοστασίων για την επίτευξη του πλάνου επί στόχων που είχαν καθοριστεί κεντρικά και την αποκομιδή μπόνους να θρωρηθεί ίδιος με την σύγκρουση μεταξύ καπιταλιστών.
      Αν δεχθώ ότι η ΕΣΣΔ ήταν καπιταλιστική πριν το 1989 παραμένει μυστήριο τι είδους αλλαγή συντελέστηκε τότε κατά τη γνώμη σας: μία πολιτική επανάσταση με συνέπεια τη μετάβαση από ένα είδος καπιταλισμού σε άλλο, από μονοκομματικό καπιταλισμό σε πολυκομματικό?
      Η άποψη του Μαυροειδή για το ρόλο που έπαιξε η ΕΣΣΔ στην παγκόσμια σκηνή είναι αρκετά κοντά στην πραγματικότητα (είχε αντιφατικό ρόλο: χρησιμοποιούσε τα ΚΚ στις καπιταλιστικές χώρες σαν μοχλό πίεσης, αλλά στα πλαίσια της ειρηνικής συνύπαρξης φρέναρε κοινωνικές επαναστάσεις).

      Διαγραφή
  6. - Άντε, να πάει και η φράξια της ΚΟΕ εκεί, αν δεν τα βρει με τον τιμονιέρη Ρ.Ρ...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Όλους αυτούς και αρκετούς ακόμα ο λαός τους έχει χεσμένους.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. GEORGOU. Η συζήτηση όπως εξελίσσεται σε αυτό το blog απηχεί την κατάντια της αριστερής διανόησης στις μέρες μας . Δεν έχουμε τίποτα δυστυχώς να περιμένουμε. Δεν υπάρχει ελπίδα . Εκτός αν η αναγκαία ανατρεπτική μαζική αριστερά της εποχής μας ξεπηδήσει από....παρθενογέννηση.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Όλα τα καλά πράγματα στην ανθρωπότητα, ακόμα και ο Χριστός, από παρθενογενέσεις έγιναν!

      Από την ενδογαμία της αριστεράς, μόνον τερατογενέσεις μπορεί να προκύψουν.

      Το φαινόμενο έχει επαναληφθεί αρκετές φορές...

      Διαγραφή
  9. Η έκβαση της ταξικής πάλης, η οποία ποτέ δεν είναι εκ των προτέρων δεδομένη, μπορεί μερικές φορές μια "νίκη" να την καταντήσει χειρότερη από μια "ήττα".

    Και η "ήττα" της πολιτιστικής επανάστασης στην Κίνα, αλλά και η "νίκη" του κινήματος της Αλληλεγγύης αποτελούν δύο τομές που η προσφορά τους στο επαναστατικό κίνημα έγκειται ακριβώς σε αυτό που δημιούργησαν τις στιγμές που γινόταν αυτές οι τομές.

    Και αυτή η προσφορά, όπως και η προσφορά της κομμούνας του Παρισιού στο επαναστατικό κίνημα δεν κρίνεται από την νίκη ή την ήττα στη συγκεκριμένη ιστορική συγκυρία. Οι παρακαταθήκες που αφήνουν - όπως και οι παρακαταθήκες της Οκτωβριανής επανάστασης - αφορούν ζητήματα που έχουν να κάνουν περισσότερο με την γνώση και την θεωρία του επαναστατικού κινήματος και λιγότερο με τις πολιτικές πρακτικές παρέμβασης στην ταξική πάλη την δεδομένη ιστορική στιγμή.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. .....................
    .....................
    Eνα προδιαγεγραμμένο τέλος

    Η εξέλιξη αυτή, που μπορεί να εξέπληξε ακόμα και τους γνωρίζοντες στη Δύση, είχε ήδη προβλεφτεί από τους ηγέτες εκείνους της ευρωπαϊκής Αριστεράς, που διαφωνούσαν με τον ολοκληρωτισμό που εισήγαγε για πρώτη φορά στην ευρωπαϊκή σοσιαλιστική σκέψη ο Β.Ι.Λένιν. Διαφωνούσαν πλήρως με την αντίληψη της ύπαρξης ενός ιεραρχικά δομημένου, συγκεντρωτικού «κόμματος Νέου Τύπου», το οποίο θα λειτουργούσε ως μηχανισμός άσκησης εξουσίας, στο όνομα και ερήμην των «αφώτιστων» εργαζομένων.

    Ο Πλεχάνωφ ήταν ένας από τους ηγέτες των μενσεβίκων (μειοψηφικών) του Σοσιαλδημοκρατικού Κόμματος της Ρωσίας. Που από το 1903 έκανε σκληρή κριτική στις απόψεις του Λένιν. Ο Πλεχάνωφ υποστήριζε ότι πρώτα θα γινόταν η αστική δημοκρατική επανάσταση, στην οποία θα οδηγούσε η φιλελεύθερη μεσαία τάξη. Διαφώνησε με την μπολσεβίκικη άποψη για το Κόμμα και κατηγόρησε τον Λένιν ότι με τις απόψεις του δημιουργεί “κατάσταση πολιορκίας” και επιβάλλει στο σοσιαλισμό την “πειθαρχία των στρατώνων“. Αλλη σημαντική διαφωνία του Πλεχάνωφ με τον Λένιν ήταν η “δικτατορία του προλεταριάτου“. Ο Πλεχάνωφ κατηγόρησε τον Λένιν ότι κάνει σύγχυση μεταξύ της δικτατορίας του προλεταριάτου και της δικτατορίας πάνω στο προλεταριάτο. Κατάγγειλε παράλληλα τις μεθόδους του Λένιν ως “κακέκτυπο της τραγικής αδιαλαξίας του γιακωβινισμού” και πρόβλεψε ότι οι απόψεις που εκφράζονται από τον Λένιν, ανοίγουν το δρόμο στους επίδοξους δικτάτορες.

    Με τις απόψεις του Πλεχάνωφ τάχθηκε και ο Τρότσκι, ο οποίος έγραψε: “Η οργάνωση του Κόμματος θα πάρει τη θέση του ίδιου του Κόμματος, η Κεντρική Επιτροπή τη θέση της Οργάνωσης και τέλος ο δικτάτορας θα πάρει τη θέση της Κεντρικής Επιτροπής.”

    Ομως ο Τρότσκι, στα κρίσιμα χρόνια που ακολούθησαν το 1917, συντάχθηκε απόλυτα με τους επαγγελματίες επαναστάτες, επωμιζόμενος με αυτό τον τρόπο μεγάλο μερίδιο ευθύνης για τις εξελίξεις που οδήγησαν λίγο αργότερα στη σκληρή σταλινική τυραννία, στην εξόντωση της πλειοψηφίας των πρώτων μπολσεβίκων και τελικά στη δολοφονία του ίδιου. Συμφώνησε το Σεπτέμβριο του 1918 με τους Λένιν και Στάλιν για την απαγόρευση των αντιπολιτευτικών οργανώσεων. Ως αρχηγός του Κόκκινου Στρατού κατάστειλε την αντι-κομματική εξέγερση των ναυτών της Κροστάνδης, καθώς και το μαχνοβίτικο αναρχικό κίνημα των φτωχών αγροτών της περιοχής της Μαριούπολης (Νότια Ουκρανία) και επέβαλλε με τη βία τις οικονομικές μεταρρυθμίσεις του “πολεμικού κομμουνισμού”, που κατέστρεψαν την αγροτική παραγωγή και οδήγησαν τη Ρωσία στο λιμό.

    Δριμεία κριτική στην πολιτική αυτή άσκησε και ο Π. Α. Κροπότκιν. Εγραφε: “…Εγιναν τεράστια λάθη, που πληρώθηκαν με το θάνατο χιλιάδων ανθρώπων και με την καταστροφή ολόκληρων περιοχών“ και αναρωτιόταν: “Πως οι κήρυκες μιας νέας ζωής και μιας νέας κοινωνίας μπορεί να καταφεύγουν σε τέτοια όπλα για να αμυνθούν απέναντι στους εχθρούς τους;

    Ο Κροπότκιν προειδοποιούσε: “Η προσπάθεια να θεμελιώσετε μια καινούργια κοινωνία με μέσο τη δικτατορία είναι μοιραία καταδικασμένη σε αποτυχία… Αν συνεχιστεί η σημερινή κατάσταση, ακόμα και η λέξη “σοσιαλισμός” θα καταντήσει κατάρα…”

    Επίσης και η Ρόζα Λούξεμπουργκ κατάγγειλε “τον υπερσυγκεντρωτισμό που υπερασπίζει ο Λένιν” και παραλλήλιζε το πνεύμα που επικράτησε με “το στείρο πνεύμα του νυχτοφύλακα.” Εγραφε η Λούξεμπουργκ: “Χωρίς γενικές εκλογές, απεριόριστη ελευθερία του τύπου και των συγκεντρώσεων, ελεύθερη πάλη των ιδεών, γίνεται μια ζωή επιφανειακή, όπου η γραφειοκρατία είναι το μόνο ενεργό στοιχείο… Υπάρχει λοιπόν στο βάθος μια κυβέρνηση κλίκας, μια δικτατορία είναι αλήθεια, …η δικτατορία μιας χούφτας πολιτικών.”.....
    http://tvxs.gr/news/egrapsan-eipan/eikosi-xronia-xoris-ti-sobietiki-enosi-toy-blasi-agtzidi

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Όλα αυτά τα θέματα και αρκετά ακόμα είναι σίγουρο ότι θέτουν το ζήτημα ότι στις σημερινές συνθήκες ο δρόμος για τον κομμουνισμό δεν περνάει μέσα από τον δρόμο της Οκτωβριανής επανάστασης.

    Μια από τις πιο βασικές ενστάσεις αφορά το κόμμα νέου τύπου, όπως αυτό προσδιορίστηκε από τους μπολσεβίκους και εξελίχθηκε στην συνέχεια σε κόμμα - κράτος

    Η Λογική ότι καλά τα λέγανε οι θεωρητικοί του Μαρξισμού - Λενινισμού, αλλά αυτό που επέτυχε είναι η συγκεκριμένη εφαρμογή της θεωρίας τους, είναι λαθεμένη.

    Το ΚΚΕ, ο Π. Μαυροειδής αλλά και ένα μεγάλο κομμάτι της αριστεράς δυστυχώς έχει αυτή την λογική και δεν τολμά να δει το ζήτημα σε όλες του τις διαστάσεις.

    Γιαυτό πέρα από μια γκρίνια ή μια υποχώρηση προς τις θέσεις του αστισμού - όπως για παράδειγμα το θέμα της Δημοκρατίας - δεν έχουν να προσφέρουν τίποτα.

    Προφανώς υπάρχει θέμα Δημοκρατίας και είναι γεγονός ότι αυτά τα καθεστώτα ήταν ανελεύθερα, όπως το αίτημα του "εκδημοκρατισμού" όταν δεν συνδέεται και με άλλα αιτήματα που αφορούν άλλες πλευρές της κοινωνικής ζωής δεν μπορούν να παράγουν κανένα ανατρεπτικό πολιτικό αποτέλεσμα. Δηλαδή, αν αποδέχεσαι τον "κεντρικό σχεδιασμό της οικονομίας", την οργάνωση των παραγωγικών διαδικασιών σύμφωνα με τα καπιταλιστικά πρότυπα, κλπ, κλπ, είναι σίγουρο ότι θα έχεις δημοκρατικό έλλειμμα...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Η "οργάνωση των παραγωγικών διαδικασιών σύμφωνα με τα καπιταλιστικά πρότυπα, κλπ, κλπ" είναι που σου επιτρέπει να έχης το λάπτοπ και να γράφης

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. βεβαίως, γιατί με τα πρότυπα του σοβιετικού κομμουνισμού, αυτά είναι πράγματα του διαβόλου και του ιμπεριαλισμού!

      Διαγραφή
    2. "οργάνωση των παραγωγικών διαδικασιών

      σύμφωνα με τα καπιταλιστικά πρότυπα"
      , σημαίνει παίρνουμε ένα καπιταλιστικό εργοστάσιο, το πάμε σε μια σοσιαλιστιστική χώρα, το βάζουμε μπρος και δουλεύει.

      Όμως για να γίνει αυτό θα πρέπει να τηρηθεί ο καπιταλιστικός καταμερισμός στην εργασία, η ιεράρχηση, η εξειδίκευση κλπ, τα οποία προφανώς δεν είναι τεχνικά και λειτουργικά ζητήματα που στερούνται "ταξικού περιεχομένου"

      Η σοσιαλιστική παραγωγική διαδικασία, όχι μόνον θα έχει ένα άλλο τεχνικό και κοινωνικό σχεδιασμό στον οποίο ο ρόλος του εργάτη θα είναι διαφορετικός από αυτόν που είναι σε ένα καπιταλιστικό εργοστάσιο, αλλά και τα προϊόντα που παράγονται θα είναι διαφορετικά, γιατί θα είναι σχεδιασμένα να εξυπηρετούν διαφορετικές κοινωνικές ανάγκες και δεν θα είναι υποταγμένα στις ανάγκες εκμαίευσης μεγαλύτερου κέρδους.

      Ένα σοσιαλιστικό λαπτοπ, όπως και ένα σοσιαλιστικό πουκάμισο ή αυτοκίνητο θα πρέπει να είναι διαφορετικά, τόσο πολύ μάλιστα, που ένα σοσιαλιστικό αυτοκίνητο για παράδειγμα να μην μπορεί να ενσωματωθεί ως προϊόν στην "ελεύθερη" καπιταλιστική αγορά...

      (ο Ανώνυμος των 01:40)

      Διαγραφή
    3. Στα μέσα της δεκαετίας του 70, φτάνουν μερικά κομμάτια από το νέο μοντέλο του Wartburg στην Αγγλία και ο εκεί αντιπρόσωπος τα δίνει στους για τεστ ντράιβ στους δημοσιογράφους που ασχολούνται με θέματα αυτοκινήτου.

      Κάνουν λοιπόν το τεστ οι δημοσιογράφοι με μένουν έκπληκτοι από το φοβερό κράτημα που είχαν τα αυτοκίνητα. Την άλλη μέρα επαναλήφθηκε το τεστ με άλλο γκρουπ δημοσιογράφων. Όμως στο τέλος της δοκιμής, τυχαία ένας δημοσιογράφος άνοιξε το πορτμπαγκάζ του Wartburg και βρίσκει μέσα δυο σακιά με άμμο!...

      Υ.Γ. Τα Wartburg κατασκευάζονταν στα εργοστάσια της BMW που είχαν μείνει στην Ανατολική Γερμανία μετά τον πόλεμο. Κοινή λοιπόν η αφετηρία της Δυτικογερμανικής αυτοκινητοβιομηχανίας, αλλά διαφορετική η διαχείριση...

      Διαγραφή
  13. Γράφει ο Π. Μαυροειδής για την αστική τάξη στην ΕΣΔΔ:Φυσικά, δεν ήταν μια κλασική αστική τάξη: Από τη μια ήταν υποχρεωμένη να υπερασπίζεται την κρατική ιδιοκτησία σαν πηγή της εξουσίας και του εισοδήματος της και από την άλλη να αναζητά την πλήρη “απελευθέρωση” της από αυτή τη μορφή και την ένταξη της στο παγκόσμιο οικονομικό σύστημα.

    Αυτό βέβαια είναι μια ανοησία, γιατί αυτή η αντίθεση είναι ψεύτικη. Το παράδειγμα της αστικής τάξης στην ΚΙΝΑ, τον διαψεύει παταγωδώς. Στην Κίνα σήμερα ο "κρατικός καπιταλισμός" ανθεί και έχει ενταχθεί μια χαρά στο παγκόσμιο οικονομικό σύστημα και την "ελεύθερη αγορά".

    Στην ΕΣΔΔ ακριβώς ανατράπηκε αυτή η κυρίαρχη μερίδα (κομματικά στελέχη και στελέχη της κεντρικής διοίκησης) της Αστικής τάξης, από μια άλλη μερίδα αυτή των διευθυντών και στελεχών των εργοστασίων που ήθελαν να έχουν οι ίδιοι τις πρωτοβουλίες του σχεδιασμού και των πλάνων της παραγωγής με όρους ανταγωνιστικότητας/ παραγωγικότητας έξω από τον ασφυκτικό κεντρικό κρατικό σχεδιασμό. Αυτή λοιπόν η αντατροπή της κυριαρχίας εντός της αστικής τάξης της ΕΣΔΔ οδήγησε στην κατάρρευση του "κρατικού καπιταλισμού" και και τον μετασχηματισμό του σε ένα φιλελεύθερο δυτικό καπιταλισμό.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Στην ΕΣΣΔ πεινάσανε, ματώσανε και χάσανε και τα πιο στοιχειώδη πολιτικά δικαιώματα χωρίς λόγο!

      Διαγραφή


ΑΛΛΗ ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ