ΦΩΤΙΑ ΣΤΑ ΓΕΝΙΚΑ ΕΠΙΤΕΛΕΙΑ!
Αγωνιζόμαστε για την "ΣΥσπείρωση της ΡΙΖοσπαστικής Αριστεράς" στην κατεύθυνση της κοινής δράσης στους μαζικούς χώρους και τα κοινωνικά κινήματα, και παράλληλα για την πολιτική της συγκρότηση σε ένα ενιαίο αμεσοδημοκρατικό πολιτικό φορέα

Τετάρτη 30 Ιουνίου 2010

Ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ του Α. Τσίπρα χέρι - χέρι με τους εργατοπατέρες του ΠΑΣΟΚ!....


Η συγκέντρωση στο πεδίον του Άρεως της ΓΣΕΕ - ΑΔΕΔΥ ήταν από τις χειρότερες που έχουν γίνει τα τελευταία χρόνια. Η συνδικαλιστική γραφειοκρατεία απομονωμένη από τους εργαζόμενους εισπράττει τους καρπούς της πολιτικής της εξάρτησης από την κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ. Και ενώ η δική μας Αριστερά θα έπρεπε να στέκεται κριτικά και να αναδεικνύει τον χειραγωγητικό ρόλο που έχουν οι ηγεσίες των τριτοβάθμιων συνδικαλιστικών οργάνων, συμπορεύεται μαζί τους σαν να μην συμβαίνει τίποτα...  Στην χθεσινή συγκέντρωση στο πεδίον του Άρεως - όπως εξάλλου ανακοινώθηκε και από τα μεγάφωνα - παρευρέθηκαν ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ Α. Τσίπρας και ο Φ. Κουβέλης. Το γεγονός ότι ο άλλος ...μισός ΣΥΡΙΖΑ ήταν στην συγκέντρωση στο Μουσείο δεν σώζει την κατάσταση, αλλά την περιπλέκει ακόμα πιο πολύ.

Ο ΣΥΝασπισμός μετά την αποχώρηση της Α.Π. και την εκλογή νέων καθοδηγητικών οργάνων από το συνέδριό του, έχει χάσει εντελώς τον μπούσουλα! Με κομμένη την ...ΑΝΑΣΑ παρακολουθούμε αυτές τις εξελίξεις. Αναμένουμε απ' όλους εκείνους που θεωρούσαν ότι η Α.Π. ήταν τα βαρίδια στα πόδια του Αλέξη που δεν τον άφηναν να βαδίσει ...αριστερά, πώς θα εξηγήσουν πως βρέθηκε χθες να τρέχει από πίσω τον Φ. Κουβέλη και να συναγωνίζεται ποιός να συμπορευτεί καλύτερα με τους πασόκους εργατοπατέρες. Μέχρι όμως να λάβουμε απάντηση σε αυτό το ερώτημα, σας αφήνουμε να απολαύσετε μερικές σκηνές από την μεγαλειώδη συγκέντρωση της ΓΣΕΕ - ΑΔΕΔΥ - ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ  και ΣΥΝ/Ανανεωτική Πτέρυγα.


Οι άλλες συγκεντρώσεις, τόσο του ΠΑΜΕ στο Σύνταγμα, όσο και η συγκέντρωση των σωματείων που διαχωρίζονται από τις πολιτικές της ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ και στηρίζεται από τις δυνάμεις της υπόλοιπης αριστεράς και του αντιεξουσιαστικού χώρου (Εικόνες από την ΓΕΝΙΚΗ ΑΠΕΡΓΙΑ της 29ης Ιουνίου 2010), παρ όλο που μπορούν να χαρακτηριστούν αξιοπρεπείς, ήταν σαφώς μικρότερες από τις αντίστοιχες που έγιναν στις 5/5. Το γεγονός αυτό θα πρέπει να μας προβληματίσει ως Αριστερούς γιατί ο κόσμος δεν συμμετείχε μαζικά σ' αυτό το συλλαλητήριο. Και να αναρωτηθούμε μήπως "στραβά αρμενίζουμε"...

Τρίτη 29 Ιουνίου 2010

Για την απεργιακή συγκέντρωση στο λιμάνι του Πειραιά

(Αναδημοσίευση από την ιστοσελίδα: Gatouleas)



Μια δύσκολη απεργιακή κινητοποίηση διεξάγεται στο λιμάνι του Πειραιά.

Η κυβέρνηση προσπαθεί με ένα συνδυασμό προπαγανδιστικής λάσπης και αστυνομικού κράτους να σπάσει μια σημαντική μάχη του κινήματος.

Μερικές πληροφορίες εν συντομία…

1) Ναι… η δυνάμεις κατοχής του Χρυσοχοΐδη «κέρδισαν» την πρωινή μάχη. Τρία (τουλάχιστον) πλοία απέπλευσαν το πρωί..

2) Όχι… το λιμάνι δεν λειτούργησε. Η «διπλή» περιφρούρηση από μπάτσους και απεργούς απέτρεψε να «φορτώσουν» τα πλοία. Είναι ζήτημα να είχαν από 20 επιβάτες το καθένα.

3) Ναι… αυτοί που κάνουν τις απεργιακές φρουρές είναι φοιτητές και «συμπαραστάτες». Τα πληρώματα «δηλώνουν» πως δεν εργάζονται. Αυτή, όμως, είναι μία πάγια τακτική του κινήματος για να «σπάει» την περίφημη black list των εφοπλιστών. Αν είσαι εν ενεργεία ναυτικός και δηλώσεις «απεργός», δεν υπάρχει περίπτωση στον αιώνα των άπαντα να ξαναμπαρκάρεις. Γι` αυτό ΣΕ ΣΥΝΕΝΟΗΣΗ με τα πληρώματα επιστρατεύονται συνταξιούχοι, κυρίως, ναυτικοί και φοιτητές για να υλοποιήσουν τις απεργίες.. Γι` αυτό μην τσιμπάτε από τα κανάλια..

4) Ναι… η απεργία έχει επιπτώσεις και «σε εμάς»! Είναι «βαρύ» να χάνεις μια-δυο μέρες από τις λιγοστές διακοπές σου, αλλά … basta! Αν είναι έτσι να μην ξαναπεργήσει κανένας. Γιατροί και ασθενείς, σχολεία και παιδικοί σταθμοί κόντρα σε εργαζόμενους γονείς που «δεν έχουν που να αφήσουν τα παιδιά τους», ΔΕΗ και νοικοκυριά, σκουπιδιάρηδες και καθαριότητα, μεταφορές και καθημερινότητα… Αν είχαν δύναμη τα σωματεία σερβιτόρων, ιδιωτικών υπάλληλων ή τηλεπικοινωνιών θα είχαμε το STAR να ξεφωνίζει που «δεν μπορούμε να ξεσκάσουμε ένα σαββατόβραδο μιας και οι μπάρμεν απεργούν» ή για τις διακοπές στα κινητά.

5) Όχι… το ΣΥΡΙΖΑ-Μέτωπο-και-λοιπές-δημοκρατικές-δυνάμεις είναι άφαντο από τον Πειραιά. Ούτε ένα μικρό μπλοκ συμπαράστασης… Ούτε ένας από τους δυο του βουλευτές Πειραιά… Βρε ούτε μια ανακοίνωση για το ξεκάρφωμα. Φαίνεται η «ενότητα» δεν αφορά τη μάχη ενάντια στα μέτρα, αλλά μια συμφωνία κορυφής για να πουλάμε μούρη (τάχα μου-τάχα μου). Σύντροφοι, η ενότητα ΧΤΙΖΕΤΑΙ. Με αυτές τις συμπεριφορές, απλά, επιβεβαιώνεις τους ισχυρισμούς του ΚΚΕ πως η ενότητα σου είναι υποκριτική, κάλπικη.. μια ενότητα ΑΔΡΑΝΕΙΑΣ και όχι δράσης...

Εικόνες από την ΓΕΝΙΚΗ ΑΠΕΡΓΙΑ της 29ης Ιουνίου 2010

Δευτέρα 28 Ιουνίου 2010

Τι μαγειρεύεται στην αριστερά;


"Την τελευταία περίοδο επιταχύνθηκε το στριφογύρισμα της κουτάλας στην κατσαρόλα της αριστεράς. Δεν είναι μόνο η ίδρυση του νέου κόμματος ΔΗΑΡΙ από φρέσκα και άφθαρτα πρόσωπα της αριστεράς. Σημαντικές εξελίξεις παρατηρούνται στην Ανταρσυα. Διαγραφές είχαμε στο ΚΚΕ. Μετατοπίσεις είχαμε στον μετασυνεδριακό Συνασπισμό. Μορφοποιήσεις είχαμε στο μετασυγκεντρωσιακό Μέτωπο Α-A.

Η Ανταρσυα μοιάζει να παραιτήθηκε από την οικοδόμηση του τρίτου αντικαπιταλιστικού πόλου της αριστεράς. Το ΝΑΡ επιχειρεί την πιο πολιτική προσέγγιση της ζωής του, απογοητεύοντας θερμούς οπαδούς του (και οργανωμένο κομμάτι του), αλλά και επαναφέροντας αποστρατευμένους που προ ετών ξενέρωσαν από τον κινηματισμό και τον φοιτητικό ιδεοληπτικό συνδικαλισμό των ασπρομάλληδων. Οι δημόσιες παρεμβάσεις του ΝΑΡ για πρώτη φορά δεν ξεκόβουν οριζοντίως και καθέτως από την «ρεφορμιστική αριστερά», ενώ οι εξελίξεις στον Συριζα και η διαφοροποίηση του Μετώπου Α-Α υπογραμμίζουν πως ίσως είναι η τελευταία ευκαιρία να πετύχουν κάτι ως χώρος."

Απόσπασμα από το κείμενο που δημοσιεύεται στην ιστοσελίδα "Σκέψεις για τον ΣΥΡΙΖΑ". Ολόκληρη η δημοσίευση εδώ: "Τι μαγειρεύεται στην αριστερά;"

Κυριακή 27 Ιουνίου 2010

Στο κατώφλι μιας σκοτεινής εποχής

Αναδημοσίευση από την ΕΠΟΧΗ (Κυριακή, 27 Ιουνίου 2010)

Του
Δήμου Τσακνιά

Eχουμε πολλές φορές αναφερθεί στο χαρακτήρα της παρούσης κρίσης. Ανεξάρτητα απ΄ τις εκδηλώσεις της, ως κρίση του χρηματοπιστωτικού συστήματος ή δημοσιονομική κρίση ή κρίση χρέους κ.ο.κ., στην αριστερά συμφωνούμε γενικά ότι δεν έχουμε να κάνουμε με μια συνηθισμένη κυκλική κρίση, αλλά βρισκόμαστε στη δίνη μιας δομικής κρίσης του καπιταλιστικού συστήματος. Το χαρακτηριστικό των δομικών κρίσεων είναι ότι οι αντιθέσεις που σωρεύτηκαν είναι τέτοιες που δεν μπορούν να ξεπεραστούν στη διάρκεια ενός κύκλου. Γι΄ αυτό και διαρκούν περισσότερο, είναι πιο μακρόχρονες. Κυρίως όμως δεν μπορούν να ξεπεραστούν στο πλαίσιο και στη βάση της υπάρχουσας διάρθρωσης.

Όταν το 2008 ξέσπασε η κρίση, αρκετοί στην αριστερά και στον ΣΥΡΙΖΑ την εξέλαβαν ως προαναγγελία γρήγορου θανάτου του καπιταλισμού και ζητούσαν όχι μόνο το κεφάλι του επί πίνακι αλλά και τα κεφάλια όσων ήταν πιο συγκρατημένοι σε τέτοιες εκτιμήσεις (μεταξύ των οποίων και το δικό μου -ως υπεύθυνου της επιτροπής προγράμματος).

Αυτό όμως που σίγουρα επιβεβαίωσε και επιβεβαιώνει με πολύ έντονο και εκκωφαντικό τρόπο η παρούσα κρίση είναι ότι οι αναπτυγμένες αλλά και οι μέσου επιπέδου καπιταλιστικές οικονομίες, όπως η ελληνική, έχουν εξαντλήσει για το προβλέψιμο μέλλον την ικανότητά τους να επιβιώνουν χωρίς να συμπιέζουν διαρκώς το επίπεδο και τις συνθήκες ζωής και εργασίας των πληθυσμών τους. Χωρίς να περιορίζουν δραστικά τα δημοκρατικά δικαιώματα και τις ελευθερίες των πολιτών τους.

Πληθαίνουν οι φωνές για την ενότητα της Αριστεράς και την ανάγκη κοινής δράσης


Η πρωτοβουλία της ΚΟΕ να απευθύνει μια πρόταση – πρόσκληση σε κόμματα και οργανώσεις της Αριστεράς πυροδότησε πολλές συζητήσεις και επανέφερε το αίτημα της κοινής δράσης και της ενότητας της Αριστεράς. Η εφημερίδα «Δρόμος» θεωρεί ως θετική την πρώτη σύσκεψη που οργανώθηκε από αυτή την πρωτοβουλία και παρουσιάζει συνοπτικά τις απόψεις των συμμετεχόντων. Επίσης προαναγγέλλει ότι σε επόμενα φύλλα της θα δημοσιεύσει αναλυτικά αυτές τις απόψεις.

Αντίθετα το ΠΡΙΝ (27/Ιούνη/2010) σε σχόλιό του με τίτλο «Δυστοκία στην πρωτοβουλία της ΚΟΕ» εκτιμά ότι στην συνάντηση που έγινε την Πέμπτη (24/6) «Δυστυχώς, η ανυπαρξία πολιτικού πλαισίου από μεριάς των διοργανωτών καθόρισε σε μεγάλο βαθμό και τη δυστοκία στην διαδικασία. Ένα πρώτο συμπέρασμα είναι ότι οι οργανώσεις που συμμετέχουν στην ΑΝΤΑΡΣΥΑ πρότειναν ένα συγκεκριμένο πλαίσιο πάλης για συζήτηση, που συμπεριλαμβάνει την παύση πληρωμών και τη διαγραφή του δημόσιου χρέους…»

Νάιαλ Φέργκιουσον: «Ζητήστε αναδιάρθρωση του χρέους σας»

Αναδημοσιεύουμε από την "ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ" την συνέντευξη του  Νάιαλ Φέργκιουσον  στον Πέτρο Παπακωνσταντίνου:

Η Ελλάδα θα μπορούσε να πετύχει ό,τι και η Αργεντινή ή και κάτι καλύτερο, υποστηρίζει ο Βρετανός ιστορικός Νάιαλ Φέργκιουσον

Στα 40 του χρόνια, είδε το όνομά του στον κατάλογο του ΤΙΜΕ με τους 100 ανθρώπους οι οποίοι, κατά την αξιολόγηση του περιοδικού, ασκούν τη μεγαλύτερη επιρροή στον κόσμο. Eξι χρόνια αργότερα, ο Βρετανός ιστορικός Νάιαλ Φέργκιουσον εξακολουθεί να ερεθίζει μεγάλα ακροατήρια με τις εικονοκλαστικές του απόψεις. Oχι μόνον ως καθηγητής του Πανεπιστημίου του Χάρβαρντ, αλλά και ως πληθωρικός συγγραφέας ευπώλητων βιβλίων, ως παραγωγός εκπομπών στο BBC και ως τακτικός αρθρογράφος των Financial Times.

Παρασκευή 25 Ιουνίου 2010

Μια συνέντευξη του Α. Αλαβάνου για τα τρέχοντα πολιτικά ζητήματα...



Ο Αλέκος Αλαβάνος μιλά στη Blog (http://www.blogpress.gr/ , http://www.blogpress-gr.blogspot.com/ ) για την αναγκαιότητα μιας μεγάλης και ισχυρής σύγχρονης Αριστεράς, προτείνει το δρόμο εξόδου από την οικονομική κρίση, καλεί το κοινωνικό ΠΑΣΟΚ σε κοινό μέτωπο αγώνα με τις άλλες αριστερές δυνάμεις και «προβλέπει» το πολιτικό μέλλον του Γιώργου Παπανδρέου…

Συνέντευξη στον ΣΤΕΦΑΝΟ ΜΥΤΙΛΗΝΑΙΟ

Ενώ βιώνουμε την αποτυχία του νεοφιλελευθερισμού, βλέπουμε ότι η παραδοσιακή Αριστερά αδυνατεί προς το παρόν να πείσει ότι έχει τις λύσεις. Πού οφείλεται αυτό;
Δεν είναι τόσο το ότι δεν έχει τις λύσεις. Περισσότερο είναι το ότι δεν είναι ένας αξιόπιστος πόλος που μπορεί να κερδίσει την εμπιστοσύνη. Κι αυτό γιατί οι μικροεξουσίες, οι γραφειοκρατικές λογικές, έχουν εκτοπίσει σε μεγάλο βαθμό την πολιτική. Αυτή είναι η συστημική πλευρά της αριστεράς, που μπαίνει σε κρίση μαζί με όλο το σύστημα του δικομματισμού. Επειδή όμως είναι η πρώτη που βιώνει την κρίση, μπορεί να είναι και η πρώτη που θα ανασυγκροτηθεί.

Η διάσπαση του Συνασπισμού ήταν κάτι που το περιμένατε ή ήταν έκπληξη ακόμα και για εσάς;
Δεν μπορώ να πω ότι το περίμενα. Δύο θέματα που πόλωναν πάντα το χώρο αυτό, ήταν η σχέση με το ΠΑΣΟΚ και η σχέση με την Ευρωπαϊκή Ένωση. Θα περίμενε κανείς ότι τώρα που η Κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ εφαρμόζει μια αντικοινωνική πολιτική της Ευρ. Ένωσης και η ελκτική δύναμη και των δύο είναι στο ναδίρ, η πόλωση αυτή θα ήταν ελάχιστη. Έγινε το αντίθετο. Έτσι, δεν ήταν τόσο πολιτικοί λόγοι, όσο, όπως είπα και προηγούμενα, γραφειοκρατικές αντιθέσεις.

Αρκετοί λένε ότι ο Αλέξης Τσίπρας έχει περιχαρακωθεί σε ένα ΣΥΡΙΖΑίικο ακραίο αριστερισμό που περιθωριοποιεί το Συνασπισμό. Έτσι, ένα κόμμα που θα μπορούσε να είναι ο διάδοχος πολιτικός χώρος του ΠΑΣΟΚ, έχει καταλήξει να μην είναι τίποτα άλλο, παρά ένα εξωκοινοβουλευτικής νοοτροπίας άθροισμα με κοινοβουλευτική εκπροσώπηση, ανίκανο να εμπνεύσει την κοινωνία εκτός… Εξαρχείων. Ποια είναι η δική σας άποψη σε σχέση με αυτές τις διαπιστώσεις;
Η ουσία είναι ότι η εικόνα που δίνεται στην κοινωνία είναι χαοτική, με αλληλοσυγκρουόμενες δυνάμεις χωρίς κοινή βάση. Η Αριστερά διαθέτει πολλά κόμματα, οργανώσεις, κινήσεις. Σήμερα δεν υπάρχει ένα κοινό πλαίσιο που να ενώνει και να εμπνέει. Όταν αυτό υπάρχει, όπως την εποχή του άρθρου 16, αυτή η πολυχρωμία της δεν είναι αδυναμία, είναι δύναμη.

«Κύριοι βουλευτές, ψηφίστε ΟΧΙ» - Συνεχίζουμε!


Μετά τη μεγάλη επιτυχία της χτεσινής διαμαρτυρίας στα γραφεία βουλευτών του ΠΑΣΟΚ Α΄ και Β΄ Αθήνας, συνεχίζουμε σήμερα Παρασκευή με νέο ραντεβού στις 6:30 μ.μ. στα ΕΛΤΑ της πλατείας Συντάγματος, Μητροπόλεως και Φιλελλήνων. Χτες συμφωνήθηκε και η μεθεπόμενη κινητοποίηση: την παραμονή της απεργίας, Δευτέρα 28/6 στις 6 μ.μ., θα βρεθούμε στο Οφθαλμιατρείο, Σίνα και Πανεπιστημίου.

Καλούμε τους βουλευτές να πουν ΟΧΙ σε ένα νόμο που θα καταδικάσει την ελληνική κοινωνία στη βαρβαρότητα. Τους καλούμε να συμπεριφερθούν ως βουλευτές του ελληνικού λαού και όχι ως εκ των υστέρων διεκπεραιωτές των εντολών του ΔΝΤ. Οι βουλευτές του ΠΑΣΟΚ πρέπει να γνωρίζουν ότι, πέρα από την απειλή της διαγραφής τους από τον κ. Παπανδρέου –που υλοποιεί το τελείως ανάποδο πρόγραμμα από αυτό που προεκλογικά εξήγγειλε– υπάρχει και η απειλή της διαγραφής από τον ελληνικό λαό…

Χτες επισκεφθήκαμε τα γραφεία του κ. Πρωτόπαπα (πρώην πρόεδρος της ΓΣΕΕ…), του κ. Χυτήρη, του κ. Σκανδαλίδη, του κ. Παπουτσή, του κ. Παπαϊωάννου και της κας Β. Παπανδρέου. Στα 2 πρώτα βρήκαμε τους σαστισμένους υπαλλήλους τους, τα υπόλοιπα τα βρήκαμε κλειστά ή είχαν ειδοποιηθεί και δεν μας άνοιγαν. Κολλήσαμε το κείμενο «Θα το θυμόμαστε» στις εισόδους όλων των γραφείων. Μετά έπεσε η πρόταση να επισκεφθούμε και τα γραφεία του ΠΑΣΟΚ στην Ιπποκράτους. Εκεί είχαμε γνήσια σοσιαλιστική αντιμετώπιση, αφού μετά από λίγο μας τίμησε με την παρουσία της μια διμοιρία ΜΑΤ, την οποία υποδεχτήκαμε με το σύνθημα «Έβγα Γιώργο για να δεις τα παιδιά της αλλαγής» και «Το ΠΑΣΟΚ είναι εδώ, ενωμένο ΔΝΤ».

Προωθήστε αυτό το μήνυμα, διαδώστε με κάθε τρόπο τα επόμενα ραντεβού μας στην Αθήνα:

Σήμερα Παρασκευή 6:30 μ.μ. στα ΕΛΤΑ πλατείας Συντάγματος, Μητροπόλεως και Φιλελλήνων
Δευτέρα 6:00 μ.μ. στο Οφθαλμιατρείο, Σίνα και Πανεπιστημίου

Πρόταση δέκα σημείων προς την Γραμματεία του ΣΥΡΙΖΑ

ΟΧΙ ΣΤΟ ΔΝΤ – Ε.Ε. ΟΧΙ ΣΤΗΝ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ
ΜΕΤΩΠΟ ΓΙΑ ΜΙΑ ΝΕΑ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΠΛΕΙΟΨΗΦΙΑ
Πρόταση δέκα σημείων προς την Γραμματεία του ΣΥΡΙΖΑ

Στις σημερινές εντελώς έκτακτες συνθήκες η Αριστερά καλείται να αναλάβει άμεσα την ιστορική πρωτοβουλία και να πρωταγωνιστήσει στην συγκρότηση ενός ευρύτατου κοινωνικού και πολιτικού Μετώπου για την αντίσταση, την αλληλεγγύη και την ανατροπή. 

Μια τέτοια ευθύνη δεν δικαιολογεί καθυστερήσεις, ιδεολογικές και πολιτικές «καθαρότητες», άσκοπους ανταγωνισμούς, μικροκομματικές επιδιώξεις και συμφέροντα, έξω και πέρα απ΄ τις αγωνίες του εργαζόμενου λαού. 

Για τον ΣΥΡΙΖΑ, η υπόθεση αυτή δεν αποτελεί μόνο το βασικό καθήκον της εποχής αλλά και σημαντική ευκαιρία να αποδείξουμε πρώτα απ’ όλα στον κόσμο που κατά καιρούς μας ψήφισε και πολύ περισσότερο μας πλησίασε γεμάτος ελπίδα και διάθεση για συμμετοχή, ότι εξακολουθεί να αξίζει αυτή η επιλογή. Για ακόμη μια φορά καλούμε στον δρόμο της συστράτευσης και της ενότητας στο έδαφος ενός ΣΥΡΙΖΑ που θα πρωταγωνιστήσει στην συγκρότηση ενός πλατιού, ριζοσπαστικού Μετώπου για την ανατροπή του μνημονίου και των μέτρων, για την υπεράσπιση των οικονομικών, εργασιακών και ασφαλιστικών δικαιωμάτων εργαζομένων και συνταξιούχων, για την κοινωνική αλληλεγγύη και την εναλλακτική λύση.

Στο πλαίσιο αυτό, εμείς τα μέλη της Γραμματείας που συμμεριζόμαστε τον πολιτικό προβληματισμό του Μετώπου Αλληλεγγύης και Ανατροπής προτείνουμε τα ακόλουθα 10 σημεία στόχων και δράσεων που θα κάνουν καθαρή την σφοδρή αντίθεσή μας σε ΔΝΤ – ΕΕ – Κυβέρνηση, θα δίνουν πολιτικό περιεχόμενο στους αγώνες και θα ευνοούν τις προϋποθέσεις για μια ριζοσπαστική εναλλακτική λύση.

1. ΤΟ Ν/Σ ΓΙΑ ΤΟ ΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΟ ΚΑΙ ΤΑ ΕΡΓΑΣΙΑΚΑ ΔΕΝ ΘΑ ΠΕΡΑΣΕΙ
Το νέο αντι-ασφαλιστικό νομοσχέδιο στο οποίο θα ενταχθούν και οι ρυθμίσεις για τα εργασιακά αποτελεί την πιο επιθετική και άγρια πολιτική απέναντι στον κόσμο της εργασίας σε ολόκληρη την μεταπολεμική περίοδο. Η κυβέρνηση Γ Παπανδρέου υλοποιώντας τις εντολές ΔΝΤ και ΕΕ οδηγεί τους εργαζόμενους σε ολοκαύτωμα. Τα εργατικά δικαιώματα, ολόκληρο σχεδόν το εργατικό δίκαιο που χτίστηκε με θυσίες και αίμα σχεδόν έναν αιώνα τώρα, κυριολεκτικά διαγράφεται μέσα στις τρεις σελίδες αυτού του νομοθετικού εκτρώματος. Την ίδια ώρα πετσοκόβονται οι συντάξεις και γίνονται επίδομα φτώχειας για έναν ολόκληρο κόσμο που έχει εργαστεί σκληρά, που έχει ιδρώσει και δεν έχει κλέψει και που έχει πληρώσει για δεκαετίες. 

Δεν θα περάσει. Δεν θα εφαρμοσθεί. Αγώνας χωρίς συμβιβασμό.

Ο κάθε βουλευτής του ΠΑΣΟΚ φέρει ατομική ευθύνη. Η ψήφος του αν είναι ναι, θα γραφτεί με μαύρα γράμματα στην ιστορία του εργατικού κινήματος. Ειρηνική επίθεση με επιστολές, ηλεκτρονικό ταχυδρομείο, sms, στον καθένα χωριστά. Ειρηνική πολιορκία των γραφείων του καθένα χωριστά.
Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, ανεύθυνος άρχων κατά το Σύνταγμα, φέρει την ιστορική ευθύνη που επιβάλλουν οι περιστάσεις. Ο Πρόεδρος της Ισλανδίας παρέπεμψε το θέμα του χρέους σε δημοψήφισμα και το 93% του ισλανδικού λαού είπε «όχι».

Τετάρτη 23 Ιουνίου 2010

ΘΑ ΤΟ ΘΥΜΟΜΑΣΤΕ

Την Πέμπτη 24/6 στις 6:30, πολίτες από όλη την Αττική θα συναντηθούν στη διασταύρωση των οδών Σίνα και Ακαδημίας για να επιδώσουν «ψήφισμα διαμαρτυρίας» σε βουλευτές του ΠΑΣΟΚ σχετικά με το νομοσχέδιο που διαλύει την κοινωνική ασφάλιση , καλώντας τους να το καταψηφίσουν. Το ίδιο και την Παρασκευή 25/6 στις 6:30 στη συμβολή των οδών Μητροπόλεως και Φιλελλήνων στην Πλατεία Συντάγματος. ΔΙΑΔΩΣΤΕ ΤΟ, η λαϊκή πίεση μπορεί να φέρει αποτελέσματα.


Κυρίες και Κύριοι Βουλευτές,
Την ερχόμενη εβδομάδα ο Υπουργός Εργασίας καταθέτει το νομοσχέδιο που κατ΄ απαίτηση της τρόικας ισοπεδώνει την κοινωνική ασφάλιση, γυρνώντας την ελληνική κοινωνία στις αρχές του 20ού αιώνα. Η κυβέρνηση απειλεί όσους από εσάς σκέφτονται να μην το στηρίξουν.

Πρέπει να γνωρίζετε ότι πέρα από την απειλή της διαγραφής από τον κ. Παπανδρέου –που υλοποιεί το τελείως ανάποδο πρόγραμμα από αυτό που προεκλογικά εξήγγειλε– υπάρχει και η απειλή της διαγραφής από τον ελληνικό λαό.

Σας καλούμε έστω και τώρα να πείτε ΟΧΙ σε ένα νόμο που θα καταδικάσει την ελληνική κοινωνία στη βαρβαρότητα. Σας καλούμε να συμπεριφερθείτε ως βουλευτές του ελληνικού λαού και όχι ως εκ των υστέρων διεκπεραιωτές των εντολών του Δ.Ν.Τ. Άλλωστε τον Οκτώβρη του 2009 ψηφίσαμε για Βουλή και όχι για Συμβουλευτική.

Ο ελληνικός λαός θα θυμάται τις πράξεις ευθύνης απέναντι στην κοινωνία, θα θυμάται όμως και τις πράξεις που τον στέλνουν στον εργασιακό, ασφαλιστικό και οικονομικό μεσαίωνα.

Η ευθύνη είναι στον καθένα σας ξεχωριστά.

4η Αντιρατσιστική Γιορτή «Κυριακάτικου Σχολείου Μεταναστών» Σάββατο 26 Ιούνη, στο Λόφο Κολωνού


ΚΟΕ: Για ένα κοινωνικό και πολιτικό μέτωπο

ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ ΓΙΑ ΣΥΖΗΤΗΣΗ


Υπάρχουν ημερομηνίες τυπωμένες στα βιβλία της ιστορίας σαν ορόσημα, σαν σημεία τομής. Η 5/5/2010 θα αποτελέσει την ημερομηνία μιας νέας κατάστασης –πολιτικά, οικονομικά, κοινωνικά– για την ιστορία της Ελλάδας και ίσως και της Ευρώπης. Θα μιλάμε διαφορετικά για το πριν και το μετά από αυτή την ημερομηνία.

Το ΔΝΤ και η ΕΕ σχηματίζουν ένα νέο «καθεστώς» καταργώντας τη λαϊκή κυριαρχία. Η νέα συνθήκη-πολυνόμος, δηλαδή το αμετάφραστο κείμενο του ΔΝΤ και της ΕΕ, ψηφίστηκε μέσα σε λίγες ώρες από μία –στα όρια της νομιμότητας– κυβέρνηση, που έγραψε στα παλιά της τα παπούτσια τους ψηφοφόρους της και τις προεκλογικές δεσμεύσεις και υποσχέσεις της, όπως και από ένα ακροδεξιό κόμμα.

Βασική τους επιδίωξη είναι το γκρέμισμα καταχτήσεων και δικαιωμάτων ενός αιώνα, το πισωγύρισμα σε μια κοινωνία που –αν ολοκληρωθεί– θα θυμίζει την Ελλάδα του ’50 και του ’60, την Ελλάδα της μετανάστευσης, της φτώχειας, της «άπονης ζωής», του αποκλεισμού και της κοινωνικής πόλωσης. Μπορεί άραγε να επιβιώσει ο κόσμος της εργασίας, οι επαγγελματίες, οι μικρομεσαίοι, οι συνταξιούχοι; Μπορεί η νεολαία να ονειρεύεται μια αξιοπρεπή ζωή; Οι υποσχέσεις που δίνει το νέο καθεστώς, μετά και από τη χρησιμοποίηση των ρημάτων «καταργώ» (δικαιώματα –καταχτήσεις) και «πουλώ» (δημόσια περιουσία –δημόσια γη), είναι είτε χρεωκοπία είτε τουλάχιστον 20ετή μέτρα και προγράμματα «σταθερότητας».

Όμως, στις 5/5/2010 εμφανίστηκε στο προσκήνιο μια ανεξάρτητη και «αυθαίρετη» μεταβλητή. Εμφανίστηκε πανελλαδικά ένας λαός με οργή, αγανάκτηση, θυμό, αντιμέτωπος συνολικά με το πολιτικό σύστημα και τις μέχρι τώρα εκπροσωπήσεις του. Ο κόσμος αυτός που την ίδια στιγμή αναρωτιέται τι να κάνουμε – πώς να τους σταματήσουμε – τι θα γίνει παραπέρα, είναι σήμερα πλειοψηφία, αλλά δεν έχει πολιτική έκφραση και εκπροσώπηση. Ταυτόχρονα με την κρίση του πολιτικού τους συστήματος, παρακολουθούμε αναταράξεις, διαφοροποιήσεις σε όλα σχεδόν τα κοινοβουλευτικά κόμματα. Η κρίση δεν θα αφήσει απείρακτο πολιτικό σύστημα και πολιτικό προσωπικό, κοινωνικούς και συνδικαλιστικούς θεσμούς και εκπροσωπήσεις.

Τρίτη 22 Ιουνίου 2010

Όταν η Αριστερά αυτοκτονεί κι ο Μαρξ έχει πεθάνει,…

Αναδημοσιεύουμε από την ιστοσελίδα "LeftG700" το παρακάτω κείμενο:



...είναι δυνατόν ο Κέυνς να αισθάνεται τελείως καλά;!

Στην «Ελευθεροτυπία» της Παρασκευής δημοσιεύτηκε ένα άρθρο του τακτικού συνεργάτη της καθηγητή Κώστα Βεργόπουλου με τον τίτλο «Όταν η Αριστερά αυτοκτονεί». Σ’ αυτό ο Κώστας Βεργόπουλος ασκεί κριτική προς το σύνολο της Αριστεράς εστιάζοντας κυρίως στην, κατά την άποψή του, αποκοπή της Αριστεράς από την κοινωνία και τα προβλήματά της. Εξ αρχής, φλερτάραμε με την ιδέα να πάρουμε τον λόγο επί του άρθρου. Όταν όμως είδαμε τον φίλο και blogger Herr K να στέλνει ένα θερμό σχόλιο συνηγορίας («Αν πω ‘‘πέστα Βεργόπουλε!’’, μήπως θεωρηθεί λαϊκιστικό και απολίτικο;») στο youpayyourcrisis.blogspot.com όπου αναδημοσιεύτηκε, το φλερτ μετετράπη σε σφοδρό έρωτα! Έτσι, καταλήξαμε στο σημερινό σημείωμα.


Κώστας Βεργόπουλος

 
Να πούμε κάτι προκαταβολικά: τον Κώστα Βεργόπουλο τον γουστάρουμε! Τον γουστάρουμε γιατί είναι «φάτσα», γιατί, όταν χρειάζεται, μιλάει σαν «κακό παιδί», γιατί δεν φοβάται να πει την άποψή του ακόμα κι όταν είναι αιρετική· κι ακόμα γιατί είναι ένας από τους λίγους εκείνους που έχουν δει από καιρό και έχουν κριτικάρει τη διολίσθηση της Αριστεράς σε πολιτιστικά ζητήματα και την αντίστοιχη απομάκρυνσή της από τις «ταπεινές»[1] ανάγκες των πολλών.

Ως οικονομολόγος είναι η επιτομή του αριστερού κεϋνσιανού. Πιστεύει δηλαδή, χοντρικά, στην κρατική παρέμβαση μέσω δημοσίων επενδύσεων που αυξάνουν τη ζήτηση διοχετεύοντας χρήμα στους εργαζόμενους το οποίο μετατρεπόμενο με τη σειρά του σε αντίστοιχες δαπάνες κατανάλωσης «σπρώχνει» την οικονομία συνολικά σε ανοδική πορεία. Αυτονόητα, τάσσεται υπέρ ενός κάποιου εθνικού προστατευτισμού και κατά της καπιταλιστικής παγκοσμιοποίησης, ιδιαίτερα σε ό,τι αφορά στην απελευθέρωση της «δράσης» του χρηματοπιστωτικού κεφαλαίου.

Για κάποιους θερμοκέφαλους της «πούρας» Αριστεράς, το να είσαι κεϋνσιανός είναι ένας από τους τρεις καλύτερους λόγους να σου αφαιρεθεί δημοσία και σε επίσημη τελετή η ταυτότητα του αριστερού. Θερμοκέφαλοι κι εμείς όντες, αλλά διαφορετικής κατηγορίας, δεν θα συμφωνούσαμε. Κι αυτό, επειδή δεν θεωρούμε πως είναι ασυμβίβαστα μεταξύ τους ένας μαρξιστής —αυτό δηλώνει ο Βεργόπουλος ή τουλάχιστον ποτέ δεν έχει δηλώσει μη μαρξιστής— να είναι στην παρούσα φάση, σωστά ή λάθος, κεϋνσιανός.

Έτερον εκάτερον. Μ’ άλλα λόγια, μπορεί να μη θεωρούμε τον Βεργόπουλο «εσωτερικό εχθρό», αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι πιστεύουμε πως μας τα λέει και πάντα καλά.

Κυριακή 20 Ιουνίου 2010

Στις περιφερειακές εκλογές της Αττικής μπορεί να καταγραφεί ο νέος πολιτικός χάρτης

Στην σημερινή ΑΥΓΗ (Κυριακή, 20 Ιούνη) δημοσιεύεται συνέντευξη του Α.Αλαβάνου στον Νίκο Φίλη και τον Κωνσταντίνο Ζαγάρα. Αναδημοσιεύουμε την ...τελευταία ερώτηση:

Περίοδος Μουντιάλ, ποια ομάδα υποστηρίζετε;
Όπως σε όλα τα τελευταία παγκόσμια πρωταθλήματα, έτσι και φέτος υποστηρίζω μια λατινοαμερικάνικη χώρα: την Ελλάδα

Την υπόλοιπη συνέντευξη μπορείτε να την διαβάσετε στην ιστοσελίδα της ΑΥΓΗΣ, εδώ: Αλέκος Αλαβάνος: Στις περιφερειακές εκλογές της Αττικής μπορεί να καταγραφεί ο νέος πολιτικός χάρτης.

Σήμερα ο Φ. Κουβέλης δήλωσε σε συνέντευξή του στη Realnews ότι δεν υπάρχει περιθώριο συνεργασίας της Ανανεωτικής Πτέρυγας με το ΠΑΣΟΚ, επισημαίνοντας πως «η απουσία συμπτώσεων και ασυμφωνιών προγραμματικού χαρακτήρα δεν επιτρέπει μια τέτοια σύγκλιση». Δείτε στο παρακάτω video την άποψη του Α. Αλαβάνου για αυτό το ζήτημα και την σχέση που είχε με την διάσπαση του ΣΥΝ, όπως την εξέφρασε χθες στο Resistance Festival:

Για ένα κοινωνικό και πολιτικό μέτωπο αλλαγής...

Ας ελπίσουμε ότι η κοινή δράση της ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ δεν θα περιορίζεται μόνον στους κοινούς τίτλους των εφημερίδων της, όπως συνέβη αυτό το Σαββατοκύριακο με τις εφημερίδες "δρόμος", "ΠΡΙΝ" και "Η ΑΥΓΗ". Κάποιες ελπίδες προς αυτή την κατεύθυνση διαφάνηκαν και από την συζήτηση που οργανώθηκε το Σάββατο, 19 Ιούνη 2010 με θέμα "Η αριστερά σε σταυροδρόμι" στο Resistance Festival και ομιλητές τον Γιάννης Θεωνά, στέλεχο ΚΕΔΑ και μέλος γραμματείας ΣΥΡΙΖΑ, Αλέκο Αλαβάνο - Μέτωπο Αλληλεγγύης και Ανατροπής, Δημήτρη Καζάκη - Οικονομολόγο, Γιάννη Ελαφρό - μέλος Π.Ε. ΝΑΡ, στέλεχος ΑΝΤΑΡΣΥΑ και τον Θοδωρή Δρίτσα - βουλευτής ΣΥΡΙΖΑ.

Ο Γιάννης Ελαφρός μίλησε πρώτος και αναφέρθηκε στην ανάγκη οικοδόμησης ενός μετώπου κοινής δράσης που δεν θα περιορίζεται στο χώρο της αριστεράς, θα έχει αντικαπιταλιστικά χαρακτηριστικά και θα οικοδομηθεί από τα κάτω στο μαζικό κίνημα. Όμως δεν διευκρίνισε επακριβώς - αν και το δήλωσε ως πρόθεση - αν στο πολιτικό πλαίσιο αυτού του μετώπου χωράνε και άλλες αντιλήψεις και απόψεις από αυτές που περιέχονται στο πολιτικό πρόγραμμα της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, το οποίο ανέπτυξε στα βασικά του σημεία. Επίσης οι εκτενείς αναφορές που έκανε στην ανάγκη οικοδόμηση από τα κάτω αυτού του μετώπου είχαν περισσότερο τον χαρακτήρα των ηθικών εκκλήσεων και οριοθετήσεων από πρακτικές μεγαλοπολιτικών και παραγοντισμού που έχουν διαβρώσει χώρους της αριστεράς, παρά των συγκεκριμένων προτάσεων για το πως θα πραγματοποιηθεί αυτή η πολυπόθητη από τα "κάτω" οικοδόμηση. Σε αυτό το σημείο απάντησε αργότερα ο Θ. Δρίτσας ο οποίος επεσήμανε ότι παράλληλα με τις μεγαλειώδεις μαζικές κινητοποιήσεις όπως την 5η Μάη, αυτή την περίοδο όπου η αριστερά παρουσιάζεται πολυδιασπασμένη και γίνονται εκλογές σε μαζικούς χώρους και σε συνδικάτα, τότε εμφανίζεται να ανεβαίνει η κυβερνητική παράταξη ενώ η αριστερά παραμένει στάσιμη σε αντίθεση με τις λίγες εκείνες περιπτώσεις όπου σημειώνονται ενωτικά εγχειρήματα της ριζοσπαστικής αριστεράς, τα οποία σχεδόν πάντα καταγράφουν και σημαντικές επιτυχίες...

Ο Δημήτρης Καζάκης - θεωρώντας ως δεδομένο ότι η χώρα μας ήδη έχει χρεοκοπήσει - επανέλαβε για μια ακόμα φορά τις γνωστές του θέσεις για το χρέος και για το πως θα πρέπει να αντιμετωπιστεί. Κατηγόρησε επίσης ορισμένες δυνάμεις της αριστεράς ότι βρίσκονται πίσω από τις απαιτήσεις του κόσμου επειδή δεν συντάσσονται με το αίτημα της στάσης πληρωμών και της εξόδου της χώρας από το ευρώ και την Ε.Ε.

Ο Α. Αλαβάνος αφού αναφέρθηκε ότι στο παρελθόν άλλα ήταν τα διλήμματα της αριστεράς και άλλα σήμερα, επεσήμανε ότι το μέτωπο σήμερα θα πρέπει να χωράνε όλες οι διαφορετικές απόψεις και αντιλήψεις που αναπτύσσονται στο εσωτερικό της. Σε αυτό το σημείο εντόπισε σε σχέση με την πρόσφατη διάσπαση του ΣΥΝασπισμού ότι ενώ στο παρελθόν είχαν πραγματική βάση τα πολιτικά διλήμματα που αφορούσαν επιλογές σχετικές με τις αντιλήψεις και θέσεις της Α.Π. σήμερα που πρακτικά δεν έμπαινε κανένα τέτοιο δίλημμα όπως π.χ. συνεργασίας με το ΠΑΣΟΚ, έγινε αυτή η διάσπαση...

Επίσης, στο κύριο μέρος της ομιλίας του αναφέρθηκε στο ασφαλιστικό νομοσχέδιο, που καταλύει την κοινωνική ασφάλεια εκ θεμελίων, τις κατακτήσεις που με αίμα και ιδρώτα κέρδισε μέσα σε ένα αιώνα η εργατική τάξη, πολύ χειρότερο από τις επιθέσεις ακόμα και δικτατοριών, δεν θα περάσει. Μεταξύ άλλων τόνισε ότι:

"Η κυβέρνηση Παπανδρέου που το προωθεί πρέπει να πέσει. Αν χρειασθεί και μέσα στις δύο επόμενες βδομάδες πριν ολοκληρωθεί η διαδικασία ψήφισής του.Οι βουλευτές του ΠΑΣΟΚ θα φέρουν ακέραιη την ευθύνη. Ας αφήσουν ορισμένοι τα κόλπα και τα προσχήματα: «Δεν φταίει η κυβέρνηση, φταίει το Μνημόνιο του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου». Ή, «δεν φταίω εγώ, η κυβέρνηση το αποφάσισε».

Την ιστορική στιγμή, όταν διακυβεύεται το μέλλον ενός λαού, ο βουλευτής μένει απέναντι στη συνείδησή του. Και δικαιώνεται ή στιγματίζεται για όλη του τη ζωή.Το Μέτωπο Αλληλεγγύης και Ανατροπής καλεί τους εργαζόμενους, με ειρηνικό τρόπο, να «πολιορκήσουν» ηθικά τους βουλευτές του ΠΑΣΟΚ στα γραφεία τους, στις εκλογικές τους περιφέρειες, στη βουλή, σε πολιτικές εκδηλώσεις. Όλους, χωρίς καμία εξαίρεση. Και τον καθένα χωριστά.

Η πτώση της κυβέρνησης ταχύτατα είναι για πολλούς πλέον ένα σοβαρό ενδεχόμενο..

Το Μέτωπο καλούμε τη Γραμματεία του ΣΥΡΙΖΑ να ενσωματώσει επιτέλους το αίτημα «Να φύγει η κυβέρνηση Παπανδρέου» ως ένα από τους κεντρικούς πολιτικούς στόχους, όπως ζητάμε εδώ και τέσσερις μήνες. Δεν είναι δυνατό να εμφανίζεται αυτή η δυνατότητα στον ορίζοντα και η αριστερά να δίνει πίστωση χρόνου και άφεση αμαρτιών σε μια κυβέρνηση που συντρίβει το κοινωνικό κράτος.

Εναλλακτική λύση υπάρχει όσο υπάρχει ο λαός. Σε στιγμές κρίσης, ο χρόνος αποκτά ασύλληπτη πυκνότητα και μέσα σε μια βδομάδα μπορούν να συμβούν όσα σε ομαλές συνθήκες θα χρειάζονταν μια τετραετία."

Μερικά άλλα σημεία της τοποθέτησή του παρουσιάζουμε στο παρακάτω video:

Πέμπτη 17 Ιουνίου 2010

Γιατί εγκαταλείπουν όλοι τον «ΣΥΡΙΖΑ των μελών»;

Τον τελευταίο καιρό έχει ανοίξει μια συζήτηση ανάμεσα στις στήλες της «ΕΠΟΧΗΣ» και του «ΔΡΟΜΟΥ» για τον ΣΥΡΙΖΑ, το «ΜΕΤΩΠΟ» και άλλα παρόμοια ζητήματα. Τα κείμενα αυτού του «διαλόγου» παρουσιάζονται συγκεντρωμένα στην ιστοσελίδα ΤΖΕΚΥΛ και ΧΑΪΝΤ

Το κύριο ζήτημα που απουσιάζει από την συζήτηση είναι μια συστηματική αποτίμηση του εγχειρήματος του ΣΥΡΙΖΑ. Ο Χ. Γεωργούλας τελειώνει το κείμενο του με εκτιμήσεις αναφορικά με αυτό το θέμα, που επιδέχονται πολλαπλές ερμηνείες και δημιουργούν ακόμα περισσότερα ερωτήματα:

Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν μπορεί να μηδενίζεται και για την ως τώρα διαδρομή του και την προοπτική που εμπεριέχει. Εξάλλου ο ΣΥΡΙΖΑ έχει υποστεί βλάβες καθοριστικές από την ίδια την ηγεσία του ή από την ολιγωρία συνιστωσών του. Δεν τον απέρριψε ο κόσμος του, απεναντίας τον έσωσε σε δύσκολες εκλογικές μάχες. Το να λέμε τώρα ότι δεν μπορεί να ανταποκριθεί στα καθήκοντά του και γι’ αυτό αναζητούμε άλλο φορέα, μοιάζει μάλλον με αυτοεκπληρούμενη προφητεία παρά με αντικειμενική πραγματικότητα.

Αν στην πρώτη σοβαρή δυσκολία, όπως η σημερινή, επιλέξουμε τον εύκολο δρόμο του παροπλισμού του ΣΥΡΙΖΑ, προκειμένου να δοκιμάσουμε κι άλλα, ταυτόχρονα, πολιτικά σχέδια, αυτό θα σημαίνει ότι δεν είχαμε πειστεί για τη χρησιμότητά του. Και μια τέτοια στάση δεν υποδηλώνει αποφασιστικότητα, μάλλον αστάθεια και αβεβαιότητα δείχνει ως προς τις επιλογές των πολιτικών στόχων και των φορέων που θα τους επιδιώξουν.

Αυτό το κείμενο θα μπορούσαμε να το προσυπογράψουμε! Όμως αν πηγαίναμε να διευκρινήσουμε τα ζητήματα που αναφέρει, όπως για παράδειγμα η φράση «ο ΣΥΡΙΖΑ έχει υποστεί βλάβες καθοριστικές από την ίδια την ηγεσία του ή από την ολιγωρία συνιστωσών του», τότε μάλλον θα είχαμε αντιδιαμετρικές απόψεις...

Τόσο ο Χ. Γεωργούλας και στον Χ. Καραμάνος δεν θεωρούν ως την κύρια και την βασική αποτυχία του ΣΥΡΙΖΑ την μη δημοκρατική συγκρότηση του ως πολιτικού οργανισμού. Το ζήτημα αυτό προφανώς δεν αφορά στις πολιτικές γραμμές ή στα «πολιτικά σχέδια» διεξόδου από την κρίση. Είναι ένα ζήτημα που υπερβαίνει την συγκυρία. Εξάλλου αυτή η αδυναμία είναι εκείνο το στοιχείο που πραγματικά οριοθετεί τον «διάλογο» εντός του ΣΥΡΙΖΑ για τα ζητήματα «γραμμής»: Πώς μπορεί ένας αντιδημοκρατικός μηχανισμός να λύνει με «δημοκρατικό τρόπο» τις πολιτικές του διαφορές;

Εκδήλωση – Συζήτηση με τον John Holloway



Την Κυριακή 20 Ιουνίου στο Resistance Festival (Γεωπονική) θα είναι κεντρικός προσκεκλημένος ο John Holloway, ένας από τους γνωστότερους σύγχρονους διανοητές και συγγραφείς, καθηγητής κοινωνιολογίας στο Αυτόνομο Πανεπιστήμιο της Πουέμπλα στο Μεξικό. Ο John Holloway είναι ευρύτατα γνωστός για την άποψή του «Ας αλλάξουμε τον κόσμο χωρίς να καταλάβουμε την εξουσία». «Να προχωρήσουμε ρωτώντας», προτείνει ο Holloway, υιοθετώντας το σύνθημα του ζαπατίστικου κινήματος στο οποίο έχει αναφορά και επιρροή. Και ανεξαρτήτως διαφορετικών σημείων εκκίνησης, ο Holloway συνεισφέρει σημαντικά στη σύγχρονη προβληματική του αντικαπιταλιστικού κινήματος.
Την Κυριακή 20/6 στις 8.30 μμ, στο χώρο της Γεωπονικής, ο John Holloway θα μιλήσει σε εκδήλωση με θέμα «Κινήματα και εξουσία». Μαζί του ο Ρούντι Ρινάλντι από την εφημερίδα Δρόμος. Μετά τις εισηγήσεις θα ακολουθήσουν ερωτήσεις, παρεμβάσεις, τοποθετήσεις. Προλογίζει και συντονίζει τη συζήτηση ο καθηγητής του ΕΜΠ Σταύρος Σταυρίδης.

Όσοι θέλουν να δουν ορισμένα ενδεικτικά κείμενα του John Holloway, πέρα από το βιβλίο του, ας δουν τους παρακάτω συνδέσμους:
Κείμενα του Χόλογουεϊ στα ελληνικά:
Συνέντευξη του Τζον Χόλογουεϊ στον «Ιό» της Ελευθεροτυπίας (24-02-2007).

Και ορισμένες «κριτικές» από τους συνομιλητές της εκδήλωσης
Προς τον κοινωνικό αυτοπροσδιορισμό, Σταύρος Σταυρίδης (στην εφημερίδα «Αυγή»)

Τετάρτη 16 Ιουνίου 2010

Κάτι μύριζε χθες στη Βαλτετσίου

Αναδημοσιεύουμε από την ιστοσελίδα "Σκέψεις για τον ΣΥΡΙΖΑ":

Ως γνωστόν στη Βαλτετσίου των Εξαρχείων βρίσκονται τα γραφεία του Συριζα. Όπως πολλές φορές έχουμε τονίσει και από τούτο δω το μπλογκ, η φτώχεια θέλει καλοπέραση και το ΔΝΤ θέλει χιούμορ. Το γέλιο το προσφέρει εν αφθονία η γραμματεία του Συριζα, μόνο που εκεί μέσα είναι όλοι μοναχοφάηδες και δεν το μοιράζονται με εμάς, τα απλά μέλη, τους φίλους και τους οπαδούς.

Χθες λοιπόν, με καθυστέρηση μίας εβδομάδας και μίας ημέρας, πήγε ο ΣΥΝ να πάρει στα χέρια του τον Συριζα. Το είχε υποσχεθεί άλλωστε ο πρόεδρος στο Συνέδριο. Όμως επειδή ο Αλέξης είχε κόψει τη φάση, δεν παρέστη, αλλά έστειλε αντ’ αυτού τους συντρόφους Καλύβη, Βίτσα και Τσακαλώτο.

Η κατάσταση μύριζε μπαρούτι και η θερμοκρασία ήταν που ήταν ψηλά, εκτινάχτηκε κι άλλο. Τα κορυφαία δίδυμα ήταν Τσακνιάς – Αθανασίου, Θεωνάς – Μπανιάς και Σαπουνάς – Μαστρογιαννόπουλος. Απίθανες ατάκες, απειλές αποχωρήσεων, προσωπικές μπηχτές κλπ. Χάι λάιτ ένας σύντροφος από τοπική του Σύριζα, που όταν είδε ότι δια της διολισθήσεως δεν θα βγει απόφαση, έβαλε κωλόχερο. Πάραυτα η ομήγυρης συνεμορφώθη καθότι κατατρόμαξε από την αγριοφωνάρα αλλά κυρίως από την όψη του εν λόγω συντρόφου.

Τρίτη 15 Ιουνίου 2010

ΑΛ. ΑΛΑΒΑΝΟΣ: «ΛΑΤΙΝΟΑΜΕΡΙΚΑΝΟΠΟΙΗΣΗ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΗΣ»


Δημοσιεύουμε ένα απόσπασμα από την ομιλία του Α. Αλαβάνου στην παρουσίαση του βιβλίου του Κ. Βεργόπουλου "ΟΙ ΑΜΕΤΑΝΟΗΤΟΙ":

Ένα ιδιαίτερα ενδιαφέρον σημείο από αυτή την διανοητική «αυτοβιογραφία» του Κώστα Βεργόπουλου είναι η επιστημονική δράση, οι διάλογοι και οι στοχασμοί του που μοιράζονται ανάμεσα στην Ευρώπη και τη Λατινική Αμερική. Το χαρακτηριστικό αυτό συνηχεί και συμβολίζει μια περίεργη εγγύτητα οικονομικοπολιτικών τάσεων που βρίσκεται εν τη γενέσει της ανάμεσα στους δύο αυτούς τους τόσο απόμακρους γεωγραφικά και αναπτυξιακά χώρους. Στη Λατινική Αμερική είχαμε παλιές ευρωπαϊκές αποικίες, με σκληρές χούντες πριν λίγα χρόνια, με θεαματική κοινωνική πόλωση, αναπτυσσόμενες σήμερα. Στην Ευρώπη είχαμε αστικές δημοκρατίες, ώριμες αναπτυγμένες οικονομίες στο βορρά της, ένα καπιταλισμό με πιο έντονα στοιχεία κοινωνικών δράσεων από άλλους χώρους.

Με την καπιταλιστική παγκοσμιοποίηση, με τις ανεξέλεγκτες διεθνείς αγορές κεφαλαίων, με την «ανταγωνιστικότητα» που συμπιέζει τις κοινωνικές κατακτήσεις σε όλο και χαμηλότερο κοινό παρανομαστή και κυρίως με την κρίση, εκφραζόμενη σήμερα στα δημόσια οικονομικά, συμπτώματα λατινοαμερικανοποίησης εμφανίζονται στην Ευρώπη. Πολλαπλά και εντελώς αντιφατικά μεταξύ τους.

Από τη μια με το πανύψηλο εξωτερικό χρέος και τα ελλείμματα, με τη δημοσιονομική κατάρρευση και το νομισματικό κλονισμό, με την επέμβαση του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου, με την αποδόμηση των κοινωνικών υπηρεσιών, με τη φτώχεια, τον αποκλεισμό, την εξαθλίωση. Σήμερα, μετά την ανακοίνωση της Moody’s τα ελληνικά ομόλογα έφθασαν στο ίδιο ακριβώς επίπεδο με τη μόνιμα σε κρίση Αργεντινής. Λατινοαμερικανοποίηση της Ευρώπης στην καπιταλιστική εξαθλίωση, όπου δυστυχώς την πρώτη θέση στο διάδρομο αναμονής την έχει η Ελλάδα.

Οι Αμετανόητοι: Από τη δεκαετία του ’60 στον 21ο αιώνα


Την Τρίτη 15 Ιούνη 2010 στην οδό Ακαδημίας στην αίθουσα της ΕΣΗΕΑ, στις 8μ.μ. γίνεται παρουσίαση του βιβλίου του Κ. Βεργόπουλου "οι αμετανόητοι".

Παραθέτουμε ένα μικρό απόσπασμα από κείμενο του Πετρου Παπακωνσταντινου στην Καθημερινή με τίτλο "Αυτοβιογραφία ιδεών του Κ. Βεργόπουλου" που αναφέρεται σε αυτό το βιβλίο: «Οι Αμετανόητοι» είναι ο τίτλος του νέου, ιδιόμορφα αυτοβιογραφικού βιβλίου του, που κυκλοφόρησε πρόσφατα από τις εκδόσεις Λιβάνη. Η επεξήγηση του τίτλου έρχεται στο τέλος της διαδρομής: «Τι σημαίνει “αμετανόητος” στην εποχή μας; Σημαίνει απλούστατα τη διαπίστωση ότι δεν έχω μεταβάλει προσωπική στάση όσον αφορά στην προσωπική μου κατανόηση του κόσμου, ότι παραμένω στην αυτή προσωπική “τρέλα”, από την εφηβική μου ηλικία μέχρι σήμερα: με τον τρόπο ζωής μου, την πεποίθηση της ρευστότητας και ευθραυστότητας του κόσμου, με την τελεσίδικη περιφρόνηση του εξουσιασμού και τον απεριόριστο εγκωμιασμό της προσωπικής ελευθερίας, ακόμη και σε αντίθεση με τις υποτιθέμενες ιστορικές νομοτέλειες “τη βρίσκω” και δεν αναμένω σωτηρία από τα προκατασκευασμένα θεωρητικά σχήματα, με τις χιλιαστικές επαγγελίες τους».

Το πάρτι με τα σεμινάρια στην ειδική αγωγή


Την στιγμή που οι εργαζόμενοι στενάζουν από τα μέτρα της πιο άγριας και νεοφιλελεύθερης πολιτικής που έχει επιβληθεί από την τρόικα στην σύγχρονη ιστορία της χώρας μας αδίστακτα πιράνχας έχουν επιδοθεί σε μια ανελέητη εκμετάλλευση των εκπαιδευτικών στον χώρο της ειδικής αγωγής με ιδιαίτερα θύματα τους ανέργους συναδέλφους τους. Πρόκειται για την μεγάλη μπίσνα των ειδικών σεμιναρίων που καθιερώθηκαν με νομοθετικές ρυθμίσεις αυτής και της προηγούμενης κυβέρνησης. (Ν 3848/20010 3699/2008) Θεσμοθετείται με αυτές η οργάνωση σεμιναρίων για την επάρκεια και την μοριοδότηση της νοηματικής γλώσσας και της γραφής Braille. Αυτή η πρακτική έχει καταγγελθεί από φορείς των εκπαιδευτικών και της πανεπιστημιακής κοινότητας έχοντας προκαλέσει θύελλα κοινωνικών αντιδράσεων. Βλέπε σχετικά δημοσιεύματα στον τύπο
Πρόκειται για την πιο άγρια μορφή εκμετάλλευσης και ταυτόχρονα πηγή πλουτισμού ιδιαίτερα σε βάρος των ανέργων εκπαιδευτικών με την παράλληλη εμπορευματοποίηση της ειδικής αγωγής και επιμόρφωσης των εκπαιδευτικών. Το κόστος για την πιστοποίηση στην νοηματική γλώσσα κυμαίνεται

Δευτέρα 14 Ιουνίου 2010

ΑΛ. ΑΛΑΒΑΝΟΣ : Κυβέρνηση του Ιράκ μετά την εισβολή των ΗΠΑ θυμίζει η κυβέρνηση Παπανδρέου


Ο Αλέκος Αλαβάνος στην ομιλία του στην Πετρούπολη σήμερα 14/6/2010, μεταξύ άλλων, ανέφερε:

«Κυβέρνηση του Ιράκ μετά την αμερικανική εισβολή θυμίζει η κυβέρνηση Παπανδρέου. Οι υπουργοί είναι μαριονέτες. Τη χώρα την κυβερνούν οι γραφειοκράτες – λοχίες των Μεγάλων Δυνάμεων. Στην περίπτωση της Ελλάδας η «τρόικα» της Ευρωπαϊκής Ένωσης, της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας και του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου. Αυτές τις ώρες συναντιούνται με τον Υπουργό Οικονομικών, τoν Υπουργό Εργασίας, την Υπουργό Υγείας για να υπαγορεύσουν τις αποφάσεις τους. Αποφάσεις που στρέφονται αποκλειστικά ενάντια στον κόσμο της εργασίας με την πλήρη διάλυση όποιου Κοινωνικού Κράτους υπήρχε στην Ελλάδα. Κανείς δεν μπορούσε, ούτε στο χειρότερο εφιάλτη του, να φαντασθεί σε τι εξευτελισμό θα οδηγούσε τη Δημοκρατία στην Ελλάδα η κυβέρνηση Παπανδρέου. Κανείς δεν μπορούσε να διανοηθεί ότι το κόμμα που με την μεταπολίτευση είχε κεντρικό σύνθημα τη «Λαϊκή Κυριαρχία» θα την εκποιούσε τόσο εύκολα, εκθέτοντας πρώτα απ’ όλα τα μέλη και τους φίλους του που ακόμη πιστεύουν σε αυτήν».

Κυριακή 13 Ιουνίου 2010

Η κρίση στην Ελλάδα και ο ρόλος της Ευρώπης



Το περιοδικό αληthεια, η εφημερίδα Εποχή,
το περιοδικό Θέσεις και οι εκδόσεις Πατάκη
διοργανώνουν στις 14 Ιουνίου και ώρα 7 μ.μ.
στο Πάντειο Πανεπιστήμιο
(αμφιθέατρο Σάκη Καράγιωργα)
συζήτηση με θέμα
Η κρίση στην Ελλάδα
και ο ρόλος της Ευρώπης
με εισηγητές τους
Étienne Balibar
και Κώστα Δουζίνα

Θα ακολουθήσει στρογγυλή τράπεζα με τους:
Παύλο Κλαυδιανό, Γιάννη Μηλιό,
Βαγγέλη Μπιτσώρη και Βίκη Σκούμπη
Τη συζήτηση συντονίζει ο Δημήτρις Βεργέτης
Θα υπάρχει παράλληλη μετάφραση

Ο Κώστας Δουζίνας είναι καθηγητής Νομικής στο Πανεπιστήμιο του Λονδίνου, διευθυντής του τμήματος Διεθνών Σχέσεων του Ινστιτούτου Ανθρωπιστικών Σπουδών του Birkbeck College. Βιβλία του στα ελληνικά: Το τέλος των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, Νόμος και αισθητική. Λογοτεχνία, τέχνη, δίκαιο και Ο λόγος του νόμου. Ερμηνεία, αισθητική και ηθική στο δίκαιο.

Ο Ετιέν Μπαλιμπάρ (Étienne Balibar) είναι ομότιμος καθηγητής πολιτικής φιλοσοφίας του Πανεπιστημίου Paris-X-Nanterre και διακεκριμένος καθηγητής του Πανεπιστήμιου της Καλιφόρνιας, Irvine. Το 2005 αναγορεύτηκε επίτιμος διδάκτωρ Πολιτικών Επιστημών από το Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης. Βιβλία του στα ελληνικά: Για τη δικτατορία του προλεταριάτου, Πολιτική και αλήθεια, Η Ευρώπη, η Αμερική, ο πόλεμος, Να διαβάσουμε το κεφάλαιο, Ο Σπινόζα και η πολιτική, Η φιλοσοφία του Μαρξ. Η κρίση στην Ελλάδα και ο ρόλος της Ευρώπης

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ του ΑΛΕΚΟΥ ΑΛΑΒΑΝΟΥ στην εφημερίδα "ΘΕΣΣΑΛΙΑ"


1. Μεγάλος ο βαθμός ανησυχίας όσο και της ανασφάλειας στην ελληνική κοινωνία ως προς τις εξελίξεις στο πεδίο της οικονομίας. Στην περίοδο αυτή ο χώρος της Αριστεράς δείχνει να μην μπορεί να επεξεργαστεί αποτελεσματικές προτάσεις, ούτε και να δράσει σε συνθήκες ενότητας. Τι φταίει για αυτή την εικόνα;

Γι’ αυτό δημιουργήθηκε το «Μέτωπο Αλληλεγγύης και Ανατροπής». Για την ενότητα. Που δεν σταματάει στα σύνορα της αριστεράς. Αγκαλιάζει όλο τον κόσμο της εργασίας.
Όσο για τις προτάσεις, αυτός που δεν έχει είναι η κυβέρνηση. Οι προτάσεις της είναι οι προτάσεις της Μέρκελ και του Μπαρόζο. Βρέστε μου ένα αναγνώστη σας, ένα μόνο αναγνώστη σας, ψηφοφόρο του ΠΑΣΟΚ, που να ενέκρινε αυτά που κάνει σήμερα ο Παπανδρέου στην οικονομία.

Το Μέτωπο έχει συγκεκριμένες αντιπροτάσεις. Να σας δώσω ένα παράδειγμα:
Χρέος : Με τα μέτρα ΔΝΤ – Ε.Ε. το χρέος της Ελλάδας μετά από την τριετία από 130% του ΑΕΠ θα φθάσει το 150%. Δράμα. Εμείς προτείναμε αναδιαπραγμάτευση. Εξέταση των δανείων ένα – ένα. Αφαίρεση όλων των δανείων που συνδέονται με συμφωνίες διαφθοράς ή έχουν τοκογλυφικά επιτόκια. Όροι επιτοκίων και χρόνου αποπληρωμής που να μη θίγουν το Κοινωνικό Κράτος. Είναι ακραία και αντιρεαλιστικά όλα αυτά; Είναι περίπου αντιλήψεις που περιλαμβάνονται στο κεφάλαιο 9 του Αμερικανικού Νόμου περί Χρεοκοπίας και αφορούν σε πολιτείες ή αυτοδιοικητικούς θεσμούς.

«Είναι φίλοι μας οι Γερμανοί…»


Το μεσημέρι του Σαββάτου 12 Ιουνίου έγιναν διαδηλώσεις στο Βερολίνο και στην Στουτγκάρδη με κύριο αίτημα «Από την Αθήνα ως το Βερολίνο, την κρίση να πληρώσουν οι τράπεζες και οι πολυεθνικές. Είμαστε όλοι Ελληνες. Οι διαδηλώσεις οργανώθηκαν από οργανώσεις και πρωτοβουλίες, όπως η Attac, συνδικάτα όπως η ve.rdi, η NGG (Σωματείο Σερβιτόρων – Μαγείρων), τομεακές της Γενικής Συνομοσπονδίας Γερμανικών Συνδικάτων (DGB), το κόμμα της Αριστεράς DIE LINKE, τοπικές συμμαχίες για την κρίση, η DIDF (Ομοσπονδία Δημοκρατικών Εργατικών Σωματείων), η συμμαχία Aktionsbündnis Sozialproteste, το Φόρουμ Ανέργων, αντικαπιταλιστικές πρωτοβουλίες.

Μια περίληψη του κειμένου του κόμματος Die Linke που καλεί τα μέλη του στη διαδήλωση:
«Δεν θα πληρώσουμε εμείς για την δική τους κρίση γι αυτό καλούμε τα μέλη μας σε διαδηλώσεις στο Βερολίνο και στην Στουτγκάρδη. Η κρίση στην Ελλάδα ήταν μόνο η αρχή. Θα ακολουθήσουν και άλλες χώρες με παρόμοια μέτρα. Δεν καλούνται να πληρώσουν οι κερδοσκόποι και οι τράπεζες αλλά οι λαοί της Ευρώπης. Ηδη στην Ελλάδα μειώθηκαν οι μισθοί των δημοσίων υπαλλήλων μέχρι και 30% ενώ αυξήθηκαν κατά πέντε χρόνια τα όρια δικαιώματος συνταξιοδότησης. Αυτό που χρειαζόμαστε τώρα πάνω απ’ όλα είναι την αντίσταση των πολιτών…

Σάββατο 12 Ιουνίου 2010

Μετά διαμαρτυριών και οχι μόνο, η επίσκεψη Παπανδρέου στην Τριπολη...


Τις τελευταίες ημέρες σε μια "μαύρη τρύπα" των ΜΜΕ πέφτουν ειδήσεις που αφορούν την έκφραση ποικιλόμορφων διαμαρτυριών που δέχεται ο Πρωθυπουργός και άλλα κυβερνητικά στελέχη στις δημόσιες εμφανίσεις τους όπως στη Λαμία και στο Ηρώδειο και πρόσφατα στην Τρίπολη, όπου επακολούθησαν και συλλήψεις. Μια ενημέρωση για αυτό το θέμα σε τοπική ενημερωτική ιστοσελίδα εδώ:Μετά διαμαρτυριών η επίσκεψη Παπανδρέου στην Τριπολη

Παρασκευή 11 Ιουνίου 2010

Το χρονικό ενός προαναγγελθέντος θανάτου

"Ο ΣΥΝ θα επιμείνει στο «φωτεινό μονοπάτι» του ΣΥΡΙΖΑ, η Ανανεωτική Πτέρυγα εξετάζει «ανεμολόγια και ορίζοντες», καθόλου «έτοιμη από καιρό» και η ηγετική ομάδα κοιτά αμήχανη, αυτό που επέβαλε με την «βοήθεια» και την υποστήριξη των αγανακτισμένων μελών, για τα οποία πάντα φταίει η ηγεσία και επείγονται να πάρουν το κόμμα στα χέρια τους. Άσχετα αν με χαρακτηριστική άνεση και σε αυτό το συνέδριο «αλλαγής και νέας σελίδας» την επανεξέλεξαν, στη συντριπτική πλειοψηφία της, στις πρώτες θέσεις. Άλλαξαν λίγο οι εσωτερικοί συσχετισμοί, μπήκαν λίγο περισσότερα μέλη από τη δυστυχώς, απαίδευτη κοινωνικά και κομματικά νεολαία μας και ένιοι πανεπιστημιακοί δάσκαλοι της."

Απόσπασμα από άρθρο του Δημήτρη ΜΠΙΡΜΠΑ που δημοσιεύτηκε στην ΑΥΓΗ της 11/06/2010. Ολόκληρο το κείμενο μπορείτε να το διαβάσετε εδώ: Το χρονικό ενός προαναγγελθέντος θανάτου 

Επίσης, στο ΑΦΙΕΡΩΜΑ "Τέρμα τα αστεία για την Αριστερά" της εφημερίδας ΔΡΟΜΟΣ που κυκλοφορεί το Σάββατο 12/6, μπορείτε να διαβάσετε  συνεντεύξεις και κείμενα των:
* Νίκου Βούτση,
* Δημήτρη Χατζησωκράτη,
* Δημήτρη Στρατούλη,
* Βασίλη Μουλόπουλου,
* Κώστα Μαλαφέκα

Πέμπτη 10 Ιουνίου 2010

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ του ΑΛΕΚΟΥ ΑΛΑΒΑΝΟΥ για το Μέτωπο Αλληλεγγύης και Ανατροπής και τις τρέχουσες εξελίξεις στην Αριστερά

Παρουσιάζουμε αποκλειστική συνεντευξη του Αλέκου Αλαβανου,για το Μετωπο Αλληλεγγυης και Ανατροπης και τις τρεχουσε εξελιξεις στην Αριστερα, που δόθηκε στα blogs aformi και you pay your crisis:

ΟΙ ΡΙΖΕΣ ΤΗΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗΣ ΚΡΙΣΗΣ ΚΑΙ ΟΙ ΕΝΑΛΛΑΚΤΙΚΕΣ ΠΟΛΙΤΙΚΕΣ

    Η ένταση και το βάθος της κρίσης που αντιμετωπίζει η Ελλάδα και οι άλλες χώρες του ευρωπαϊκού νότου δεν είναι τόσο προϊόν ελληνικών, πορτογαλλικών κλπ. προβλημάτων, όσο του ατελούς τρόπου ενσωμάτωσης των περιφερειακών χωρών στην ευρωζώνη, στην αρχιτεκτονική δηλαδή της ίδιας της ζώνης, όπου και βρίσκεται η θεμελιώδης αιτία της σημερινής κρίσης χρέους. Οι άμεσες αιτίες όμως αυτής της κρίσης πρέπει να αναζητηθούν στην είσοδο της παγκόσμιας οικονομίας στο δεύτερο κύμα της μεγάλης κρίσης που άρχισε το 2007, όπως και στη δυνατότητα του παγκόσμιου χρηματοπιστωτικού τομέα να προκαλεί κρίσεις και να επωφελείται από αυτές.
Σε αυτό το συμπέρασμα καταλήγει πρόσφατη μελέτη του ευρωπαϊκού θινκ τανκ RMF (Researach on Money and Finance) για χρηματοικονομικά ζητήματα, που συγκρίνει τις μακροοικονομικές επιδόσεις της ευρωπαϊκής περιφέρειας με αυτές της Γερμανίας. Μια συστηματική παρουσίαση αυτής της μελέτης που συνοδεύεται και μια  καταγραφή  εναλλακτικών προτάσεων διεξόδου από την κρίση, δημοσιεύτηκε στο περιοδικό Hellenic Nexus, τεύχος Ιουνίου 2010 σε άρθρο του Δημήτρη Κωνταντακόπουλου. Αυτό το άρθρο  μπορείτε να το βρείτε στην ιστοσελίδα του, εδώ: ΟΙ ΡΙΖΕΣ ΤΗΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗΣ ΚΡΙΣΗΣ ΚΑΙ ΟΙ ΕΝΑΛΛΑΚΤΙΚΕΣ ΠΟΛΙΤΙΚΕΣ

Τετάρτη 9 Ιουνίου 2010

Στιγμιότυπα από την εκδήλωση του ΜΕΤΩΠΟΥ στο ΝΑΥΠΛΙΟ

Αυτές τις μέρες δοκιμάζεται η αξιοπιστία των ΜΜΕ. Όσο περισσότερο διαψεύδουν ότι η χώρα δεν πρόκειται να χρεοκοπήσει και να βγει από το ευρώ και προσπαθούν να καθησυχάσουν  τον κόσμο οι μεγαλοδημοσιογράφοι μαζί με τους κυβερνητικούς παράγοντες, τους τραπεζίτες και άλλους αρμόδιους – αναρμόδιους για τα οικονομικά ζητήματα της χώρας, τόσο περισσότερο τρομοκρατείται το κοινό στο οποίο απευθύνονται  και τρέχει στις τράπεζες να πάρει στα χέρια του και το τελευταίο ευρώ που έχει. Παράγουν τελικά αποτελέσματα αντίθετα ακριβώς από αυτά που θα επιθυμούσαν, καταδεικνύοντας ότι η κρίση αναξιοπιστίας του πολιτικού συστήματος είναι ταυτόχρονα και κρίση αναξιοπιστίας των ΜΜΕ...

Παρουσιάζουμε μερικά στιγμιότυπα από την εκδήλωση του ΜΕΤΩΠΟΥ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ και ΑΝΑΤΡΟΠΗΣ που έγινε την Δευτέρα 7 Ιούνη στο Ναύπλιο, τα οποία έχουν άμεση αναφορά με τα τρέχοντα πολιτικά ζητήματα, τους προβληματισμούς και τα ερωτήματα που όλους μας απασχολούν:

Ποιος έχασε και ποιος κέρδισε από το συνέδριο του ΣΥΝ;

Αναδημοσιεύουμε από την ιστοσελίδα "Σκέψεις για το ΣΥΡΙΖΑ" το παρακάτω κείμενο:

Το ερώτημα έχει νόημα διότι από τη μια οι δεκανείς και οι λοχίες του ΣΥΝ ανοίγουν σαμπάνιες στο διαδίκτυο, από την όμως οι λοχαγοί και οι στρατηγοί του επιτελείου του Τσίπρα έχουν πάθει νευρικό κλονισμό από την αποχώρηση των ανανεωτικών. Διότι καλός είναι ο χουλιγκανισμός άμα θες να στήσεις σχήμα των ΕΑΑΚ, αλλά άμα θες να στήσεις κοινοβουλευτικό κόμμα (και μάλιστα εντός Βουλής), χρειάζεσαι πολιτική και όχι συνδικαλισμό.
Αντικειμενικά λοιπόν από την έκβαση του 6ου συνεδρίου του ΣΥΝ, έχασε η λέξη αριστερά και λέξη ενότητα. Δηλαδή κάηκαν δύο γερά χαρτιά του Συριζα. Ανεξαρτήτως εσωκομματικών συσχετισμών, η κοινωνία καταλαβαίνει μια ακόμα διάσπαση σε μια βαρεμένη, αυτιστική, κλεισμένη στον μικρόκοσμο αριστερά. Ακόμα κι αν είναι ρεζίληδες και πουλημένα τομάρια όποιοι αποχωρούν, κάθε διάσπαση προστίθεται στο πρόβλημα ανυποληψίας και αναξιοπιστίας της αριστεράς, και σε μια τέτοια περίοδο, ακόμη περισσότερο.

Ήταν επιτυχία του Τσίπρα το 6ο συνέδριο;

Το 6ο συνέδριο δεν ξεκίνησε με την προοπτική της διάσπασης. Για την ακρίβεια μέσα στα πολλά ψέματα που λέει η Ανανεωτική, λέει και μια αλήθεια: Το συνέδριο το ζήτησε και το επέβαλε ο Τσίπρας με πρόσχημα την εσωκομματική κατάσταση, αλλά με μοναδικό στόχο να επιβεβαιώσει την ηγεσία του. Αν ένα τέτοιο συνέδριο καταλήγει σε διάσπαση, είναι αποτυχημένο και μάλιστα πολύ.

Τρίτη 8 Ιουνίου 2010

εκδήλωση του ΜΕΤΩΠΟΥ στο ΝΑΥΠΛΙΟ


Την Δευτέρα, 7 Ιούνη πραγματοποιήθηκε στο Ναύπλιο εκδήλωση του ΜΕΤΩΠΟΥ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ ΚΑΙ ΑΝΑΤΡΟΠΗΣ με θέμα: ΥΠΑΡΧΕΙ ΑΛΛΟΣ ΔΡΟΜΟΣ. και ομιλητές τον Α. Αλαβάνο και τον Σ. Μαρκέτο. Πριν από την εκδήλωση ο Α.Αλαβάνος έδωσε συνέντευξη τύπου στα τοπικά μέσα ενημέρωσης της Κορίνθου. Την συνέντευξη αυτή μπορείτε να την δείτε στην τοπική ιστοσελίδα ΤΑ ΝΕΑ ΤΗΣ ΚΟΡΙΝΘΙΑΣ, εδώ: Ο Αλαβανος σε συνεντευξη στο Γιαννη Λαμπρου 

 (Αργότερα, θα δημοσιεύσουμε μαγνητοσκοπημένα στιγμιότυπα από την εκδήλωση του ΜΕΤΩΠΟΥ στο ΝΑΥΠΛΙΟ.)




Δευτέρα 7 Ιουνίου 2010

Μια ..."προεδρική" ομιλία από το συνέδριο του ΣΥΝασπισμού

Δημοσιεύουμε μια ομιλία ενός συνέδρου(*), η οποία θα μπορούσε να είναι και η ομιλία του  ...Α. Τσίπρα. 

και σύντροφοι,

Ήθελα να μιλήσω για την οικονομία, για την κρίση, για τη φοροδιαφυγή, για τις διαδηλώσεις, για τη διαφθορά, αλλά ο περιορισμένος χρόνος, η κατάσταση του κόμματος και η βαθιά κρίση και τα αδιέξοδα του ΣΥΡΙΖΑ δεν μου το επιτρέπουν.

Θα μιλήσω μόνο γι’ αυτά που μας πονάνε, μπας και τα λύσουμε.

Είναι το δυσκολότερο συνέδριο του κόμματος. Είναι η δυσκολότερη στιγμή. Η ενότητα του κόμματος απόψε κρέμεται, λένε αρκετοί δημοσιογράφοι, από μια κλωστή.

Αυτή την ώρα πρέπει ο καθένας να κρεμαστεί από το ποδαράκι του. Χωρίς τασικές κινήσεις, χωρίς περιττές αδιαλλαξίες, αλλά και χωρίς περιττή αίσθηση αυτάρκειας και κομματικής αλαζονείας.

Κυριακή 6 Ιουνίου 2010

Η εκποίηση του Συνασπισμού ολοκληρώνεται...

Πριν 6 μήνες ακριβώς, όταν προαναγγείλαμε τις σημερινές εξελίξεις που σημειώνονται στον ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ, κάποιοι θεωρούσαν ότι είμαστε υπερβολικοί ή συκοφάντες. Τότε (5 Δεκέμβρη 2010) στο δημοσίευμά μας με τίτλο "Η εκποίηση του Συνασπισμού άρχισε! Προλάβετε..!" γράφαμε:

Πράγματι, η ομάδα Τσίπρα ένα μόνο δρόμο έχει για να επιβιώσει: μέσω της μετατροπής του ΣΥΡΙΖΑ σε κόμμα, το συντομότερο δυνατόν! Ανεξάρτητα από τις αποφάσεις και τις διαδικασίες της 3ης Πανελλαδικής Συνδιάσκεψης, οι αντιθέσεις έχουν οξυνθεί στο εσωτερικό του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ. Η ομάδα Τσίπρα προσπαθεί να καθοδηγήσει την σύγκρουση συγκροτώντας μέτωπα και συμμαχίες πάνω σε δύο διαχωριστικές γραμμές:

Α. Ποιός είναι με τον ΣΥΡΙΖΑ των μελών και ποιος εναντίον.
Β. Ποιός είναι με την «Πατριωτική Αντιευρωπαϊκή Αριστερά» και ποιός είναι εναντίον.

Με την πρώτη διαχωριστική γραμμή παρ’ όλο που έρχεται σε σύγκρουση με την Ανανεωτική Πτέρυγα θέλει κυρίως να συσπειρώσει ανένταχτο κόσμο του ΣΥΡΙΖΑ (όσος έχει απομείνει ακόμα) και ένα μεγάλο μέρος από τις συνιστώσες. Σήμερα προσπαθεί να εσωτερικεύσει τα προβλήματα του ΣΥΡΙΖΑ στον ΣΥΝασπισμό και να ανατρέψει τον συσχετισμό προς όφελός της. Την προηγούμενη περίοδο είχε επιχειρήσει το ακριβώς αντίθετο. Χρησιμοποιώντας εδώ και καιρό ως μακρύ χέρι  στον εξωσυνασπισμικό χώρο το ΠΚΔ, έχει συγκροτήσει ένα μέτωπο προσωπικών υποστηρικτών του Α. Τσίπρα: Αν στηρίζει κάποιος προσωπικά τον Α. Τσίπρα, τότε στηρίζει τον ΣΥΝασπισμό, χωρίς να χρεώνεται ότι στηρίζει την Ανανεωτική Πτέρυγα ή το Βαθύ Αριστερό Ρεύμα!

Πρώτες παρατηρήσεις για το 6ο Συνέδριο του ΣΥΝ

Αναδημοσιεύουμε από την ιστοσελίδα "Σκέψεις για το ΣΥΡΙΖΑ" το παρακάτω κείμενο:

Αν έφερε κάτι νέο το 6ο συνέδριο του ΣΥΝ, είναι η πλήρης αποστασιοποίηση της Ανανεωτικής Πτέρυγας όχι απλά από τον Συριζα, αλλά από τον ίδιο τον ΣΥΝ. Η απόφαση που πάρθηκε από τους συνέδρους της Α.Π. το πρωί του Σαββάτου με σταλινικής έκτασης πλειοψηφία, θέτει το ένα τρίτο περίπου του κόμματος έξω από κάθε πεδίο, έδαφος ή όργανο «συνεννόησης».
Είχε προηγηθεί το άνοιγμα του συνεδρίου από τον Αλέξη Τσίπρα όπου σε μια ως συνήθως άνευρη –χωρίς πολιτικές αιχμές- ομιλία του εντυπωσίασε με τρία πράγματα:

1. Την πλήρη αθώωση της ΕΕ, χρεώνοντας τα πάντα στο ΔΝΤ, σβήνοντας από την τρόικα τα δύο τρίτα (ΕΚΤ και Κομισιόν). Το κακό βρίσκεται στα «οικονομικά δόγματα του ΔΝΤ, της Παγκόσμιας Τράπεζας και των Ευρωπαϊκών ελίτ».

2. Την άποψη ότι το δίλημμα «συνεργασία ή όχι με το ΠΑΣΟΚ» ήταν πλαστό. Απεφάνθη ο πρόεδρος ότι «υπήρχε τρίτη επιλογή. Η επιλογή να μπούμε σε αυτό το παιχνίδι με όρους ηγεμονίας, βάζοντας τους δικούς μας στόχους και τους δικούς μας όρους για την ριζική αναδιάταξη του πολιτικού σκηνικού».

3. Το χτύπημα στο σαμάρι Αλαβάνο για να το ακούσει το γαϊδούρι Λαφαζάνης και να καθησυχαστεί ο καβαλάρης Κουβέλης. Κατήγγειλε λοιπόν «διαμόρφωση και ταυτόχρονη δημόσια εκφώνηση ριζικά διαφορετικών πολιτικών σχεδίων που μερικές φορές φτάνουν σε αριστερές παραδοξότητες». Παρασκηνιακά, ήδη κατονομάστηκαν Αλαβάνος και ΚΟΕ ως οι φορείς της «παραδοξότητας».

Ο Κουβέλης προφανώς δεν συγκινήθηκε και η Α.Π. αποφάσισε να γίνει ακόμα πιο αυθαίρετη, αδέσμευτη και ανεξάρτητη από όσο ήταν. Και είναι αναμενόμενο, καθώς αν και ο Τσίπρας επιτέθηκε σε κομματικό επίπεδο στην Α.Π. (μιλώντας για Βαβυλωνία και για «εκφώνηση πολλαπλών και αλληλοσυγκρουόμενων γραμμών», ή για «απαράδεκτη δημόσια εικόνα, που ακύρωνε κάθε πολιτική επεξεργασία και πολιτικό πλαίσιο»), πολιτικά μετακινήθηκε εντυπωσιακά κοντά στις θέσεις της Α.Π. Το άνοιγμα του προέδρου του ΣΥΝ την Πέμπτη, θύμισε ανησυχητικά εποχή Κωνσταντόπουλου.

Αν υπάρχουν κάποιοι από την προεδρική τάση που θεωρούν ότι «έδιωξαν» τους Ανανεωτικούς και χασκογελάνε, χάνουν μια μικρή λεπτομέρεια: Οι Ανανεωτικοί μόνοι τους αποχώρησαν. Όχι επειδή ήταν μειοψηφία. Αλλά επειδή ανεξαρτητοποιούν πλέον την ύπαρξή τους, ακόμη περισσότερο. Αν αυτό θα είναι μη αναστρέψιμη πορεία προς τη διάσπαση, θα φανεί την αμέσως επόμενη περίοδο.

Παρασκευή 4 Ιουνίου 2010

Ένα σκουλήκι ψόφιο ….(*)

Ξεκίνησε το συνέδριο του ΣΥΝασπισμού χωρίς κανένα πολιτικό ενδιαφέρον, αφού οι εξελίξεις είναι προβλέψιμες εδώ και καιρό για όποιον έχει στοιχειώδη πολιτικά κριτήρια. Ας σταθούμε σε μερικά κρίσιμα σημεία από την ιστορία του:

Ο ΣΥΝ γεννήθηκε μέσα σε συνθήκες μιας συνολικότερης και μακροχρόνιας ήττας της Αριστεράς, μιας ήττας που αγκαλιάζει όλες τις εκδοχές της. Η εμφάνισή του ΣΥΝ στο πολιτικό προσκήνιο δεν έφερνε καλά μαντάτα. Όχι μόνον δεν εμπεριείχε καμία ελπίδα για μια άλλη πορεία της Αριστεράς αλλά εμπέδωσε την υποταγή και τον συμβιβασμό με τις δυνάμεις του αστισμού. Η δημιουργία του ΣΥΝ επικύρωσε και με οργανωτικό τρόπο την ηγεμονία των αντιλήψεων του Λ. Κύρκου και της παρέας του σε ένα ευρύτερο χώρο της κομμουνιστικής αριστεράς.

Για πολλά χρόνια αυτό το κόμμα είχε στην ηγεσία του ένα πρώην πρωτοπαλίκαρο του Ανδρέα Παπανδρέου το οποίο δεν είχε καμία σχέση με την κομμουνιστική αριστερά. Νίκο Κωνσταντόπουλο τον λέγανε, για όσους τον έχουν ξεχάσει. Μετά την αποχώρησή του από την ηγεσία του ΣΥΝ μια νέα πολιτική ταυτότητα διαμορφώνεται, η οποία ονομάστηκε «αριστερή στροφή». Κυρίως σηματοδοτήθηκε με το εγχείρημα του ΣΥΡΙΖΑ, με το οποίο δημιουργήθηκε μια νέα κατάσταση για την αριστερά στον τόπο μας. Ιδιαίτερα την περίοδο που ήταν διακριτές οι ηγεσίες του ΣΥΝ και του ΣΥΡΙΖΑ, καταγράφεται η δημιουργία ενός νέου πολιτικού χώρου με αριστερά χαρακτηριστικά που διεκδικεί την αυτονομία του απέναντι στον δικομματισμό.

Το εγχείρημα αυτό δεν κινδυνεύει σήμερα να ακυρωθεί από τον Λ. Κύρκο και τους πολιτικούς του φίλους οι οποίοι δεν απόκτησαν ποτέ καμία σχέση μαζί του, αλλά από την πολιτική ανικανότητα του «αριστερού ρεύματος», την τυχοδιωκτική πολιτική της ομάδας Τσίπρα και των "μισθοφόρων" της εντός και εκτός ΣΥΝασπισμού. Πρακτικά έχει αρχίσει ήδη να υπονομεύεται από την εποχή που η Κουμουνδούρου απέκτησε με την βοήθεια των στηριγμάτων της εκτός του ΣΥΝ, τον οργανωτικό και πολιτικό έλεγχο του ΣΥΡΙΖΑ. Στην συνέχεια ανέτρεψαν την συγκρότηση του ως αυτόνομου πολιτικού οργανισμού με μέλη και δημοκρατικές διαδικασίες.
Η κυριαρχία αυτής της πολιτικής, δηλαδή η ανατροπή της αριστερής στροφής και η ηγεμονία των αντιλήψεων της αυτοονομαζόμενης «ανανεωτικής αριστεράς» θα επικυρωθεί από το συνέδριο του ΣΥΝασπισμού που διεξάγεται αυτές τις μέρες. Σε αυτή την αριστερά ανήκουν πολλοί, μεταξύ των οποίων και ο Δ. Παπαδημούλης, ο Ν. Βούτσης, ο Α. Φλαμπουράρης, ο Φ. Κουβέλης αλλά και ο Γ. Μπανιάς. Η ειρωνεία της ιστορίας είναι ότι η επαναφορά του ΣΥΝασπισμού στις πολιτικές αντιλήψεις που επικρατούσαν στην εποχή του Ν. Κωνσταντόπουλου θα γίνει με τον οργανωτικό περιορισμό και την ουσιαστική διάλυση της ανανεωτικής πτέρυγας και περιορισμό και ίσως την αδρανοποίηση ή απομάκρυνση των πιο πιστών οπαδών του Λ. Κύρκου.

Επίσης, σε μια περίοδο που εντείνονται οι κοινωνικές ανισότητες και ο κόσμος της εργασίας υφίσταται μια από τις μεγαλύτερες επιθέσεις που έχουν σημειωθεί τα τελευταία 100 χρόνια, ο μεγάλος χαμένος αυτού του συνέδριου θα είναι η ομάδα του Π. Λαφαζάνη. Δεν πρέπει να μας διαφεύγει ότι είχε συμμαχήσει με την ανανεωτική πτέρυγα ενάντια στην δημοκρατική συγκρότηση του ΣΥΡΙΖΑ των μελών και είχε υποστυλώσει τον κομματικό πατριωτισμό των μελών του ΣΥΝασπισμού. Στην πραγματικότητα αυτές οι πολιτικές θέσεις ευνόησαν τα τυχοδιωκτικά σχέδια όλων όσων σήμερα έχουν αναδείξει ως αδιαφιλονίκητο αρχηγό τους τον Α. Τσίπρα...
(*) Ο τίτλος αναφέρεται στην παροιμία: "ένα σκουλήκι ψόφιο, να το σκοτώσω δεν μπορώ, να φύγω δεν μ' αφήνει"

ΑΛΛΗ ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ